In de Sint-Tillokerk in Izegem werden Romain Maes en Bernadette Staelens letterlijk in de bloemetjes gezet. Beiden waren jarenlang in de weer in de kerk en nemen nu afscheid van hun taken, maar niet zonder uitgebreid bedankt te worden.
Het was voorzitter Dirk Van Walleghem die namens de Kerkraad Sint-Tillo en de pastorale eenheid Sint-Crispijn Romain Maes en Bernadette Staelens mocht huldigen voor de vele jaren voor de gelovige gemeenschap.
Religieuze diensten
“Ik neem aan dat jullie zich wat onwennig voelen”, sprak Dirk Van Walleghem de twee toe.
“Romain zorgde er 62 jaar – meestal in de schaduw van Eerwaarde Heren dekens, pastoors en medepastoors – voor dat de religieuze diensten feilloos konden verlopen. Bernadette verzorgde dan weer gedurende 19 jaar vanop de soms eenzame hoogte van het doksaal deze diensten met orgelspel en zang.”
Punctueel engagement
Een pijnlijke val en corona hebben er bij Romain mee voor gezorgd dat hij vroeger dan dat hij het zelf had gewenst afscheid moest nemen van zijn zo geliefde Sint-Tillokerk.
“De paar keer dat ik bij jou langskwam ervaarde ik hoe je niet alleen via de boeken en de tijdschriften die je op je kamer in de Plataan leest, maar vooral via jouw boeiende anekdotische, meestal op humor geschoeide verhaalkunst, blijvend sterk religieus geëngageerd bent. Jarenlang was dit het leidmotief dat zich vertaalde in punctueel engagement bij de vele kerkdiensten die je in deze kerk hebt meegemaakt.”
De Plataan
“Er zijn er weinig die zoals jij van zo nabij de evolutie van het religieuze gebeuren, van het geloof, hebben meegemaakt”, ging Dirk Van Walleghem verder.
“De macht van het getal is er niet meer, maar we teren verder op de kracht van het geloof. We duimen samen met Romain dat deze kracht gesteund door de warme zorg van het personeel van de Plataan, jou nog vele jaren mag blijven vergezellen.”
“Het klankrijke orgel blijft het instrument bij uitstek om in de kerk onze gevoelens te plaatsen: van ingetogen droefenis tot uitbundige feestvreugde” – Dirk Van Walleghem, voorzitter Kerkraad
Ook Bernadette maakte deze evolutie mee. “De maatschappij schakelt steeds maar een versnelling hoger. Veranderingen komen steeds maar vlugger. Ook in onze kerk maakte jij dit mee. Een kerk kan vandaag niet meer zonder cd of computerstick maar toch… toch blijft het klankrijke orgel het instrument bij uitstek om in de kerk onze gevoelens te plaatsen: van ingetogen droefenis tot uitbundige feestvreugde.”
De vingers en voeten van Bernadette beroerden vele jaren de toetsen, knoppen en pedalen van het orgel. Ze ging er ook bijzonder zorgzaam mee om. “Ze aarzelde ook niet om de Kerkraad aan te porren werk te maken van onderhoud en/of herstel ervan”, weet Dirk.
Warmste plekje in de kerk
“Wekelijks zorgde ze voor een passende liederenkeuze die ze – soms aangevuld met één of meerdere mannenstemmen – vanop het doksaal voorzong op het orgel. Nu wordt ze uitgeleide gedaan op datzelfde orgel door een van haar vervangers want vanaf nu zullen we wekelijks vergast worden met orgelklanken gebracht door een pool organisten die elkaar wekelijks zullen aflossen.”
“En zoals iedereen weet, stijgt de warmte die onze centrale verwarming voortbrengt omhoog. Door de hoogte van het doksaal zat Bernadette dus steeds op het warmste plekje in onze kerk. Dit warmste plekje moet ze nu verlaten. Maar dit is artificiële warmte. We wensen haar nog heel veel en heel lang de menselijke warmte toe van haar familie en vrienden. En als de orgelmicrobe jeukt, blijft ze steeds welkom in onze kerk.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
