Brusselse raadkamer buigt zich over verder verloop ‘Operatie Kelk’ over seksueel misbruik in de kerk

De Brusselse raadkamer heeft zich maandagmiddag gebogen over het verdere verloop van Operatie Kelk en de eventuele opstart van een proces ten gronde. Hoewel de raadkamer nog geen knopen heeft doorgehakt, is nog maar de vraag of er in de toekomst een proces gevoerd zal worden. De advocaten van de slachtoffers wijzen op een “gehandicapt dossier”. De uitspraak van de raadkamer volgt op 17 februari.

Operatie Kelk is het onderzoek naar zedenmisdrijven door leden van de katholieke kerk en een doofpotoperatie daarrond binnen de kerk opgestart in 2010.

Zowel het parket als de advocaten van de slachtoffers stuurden aan op een vernietiging van het dossier. De advocaten van de slachtoffers hekelen dat er gedurende het verloop van het onderzoek kroonstukken zijn verdwenen uit het dossier, dit na vermeende inmenging van de Belgische kerk in het onderzoek. De advocaten van de verdediging beroepen zich op de verjaring van de feiten.

De Brusselse raadkamer van de Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg heeft zich maandagnamiddag vooralsnog niet uitgesproken over het verdere verloop en of er al dan niet een proces wordt opgestart. Wel hebben een vijftiental slachtoffers het woord mogen nemen in de raadszaal. De kans bestaat dat ‘Operatie Kelk’ niet zal uitmonden in een proces, dat zal op 17 februari pas duidelijk worden.

Volgens advocate van de slachtoffers Christine Mussche gaat het ondertussen over een “gehandicapt dossier”. “Minstens twee derde van het dossier ontbreekt, als gevolg van een onwettige beslissing in afwezigheid van een burgerlijke partij. Dat is in strijd met de wet. (..) Wij klagen dit aan.”

De advocaten van de slachtoffers, behalve Mussche ook Walter Van Steenbrugge, hebben aan de voorzitter gevraagd bijkomend rekening te houden met de bevindingen uit de parlementaire onderzoekscommissie. “Daar zijn erg belangrijke zaken aan het licht gekomen. Zo hebben de betrokken magistraten gezegd dat bepaalde beslissingen niet hadden mogen gebeuren. We spreken hier over de hoogste magistraten van het land, dat is toch allemaal niet min.”

Volgens advocaat Walter Van Steenbrugge hebben de slachtoffers die wilden getuigen “dat op een onwaarschijnlijk goede en warme manier gedaan”. “De slachtoffers voelen zich in de eerste plaats in de steek gelaten door de kerk, maar ook door Justitie. Zelfs voor ons blijft dit aan de ribben kleven. Dit is beschamend voor Justitie, ik heb er geen andere woorden voor.” Van Steenbrugge wijst er nog op dat het een unicum in de Belgische juridische geschiedenis is dat “mensen die met vertrouwen naar het gerecht trekken, daar nog een tweede keer bedrogen worden.”

De advocaten van de verdediging, Joris Van Cauter en Fernand Keuleneer, wilden vooralsnog niet reageren.

Het 59-jarige slachtoffer Linda Opdebeeck was ook van de partij bij de zitting, evenals medeslachtoffers Jean-Marc Turine en Benjamin Kitobo. “Het houdt gewoon niet op. Ik heb vandaag de samenhorigheid met andere overlevers nogmaals gevoeld en wij staan samen sterk. Of dat proberen we toch”, aldus Opdebeeck.

Ook Jean-Marc Turine, een van de vijftien genodigden bij het onderhoud met de paus tijdens zijn bezoek aan België, is niet te spreken over de gang van zaken. De man hekelt ook “de demagogie” van paus Fransiscus wanneer die bij zijn bezoek aan België stelde dat de Belgische slachtoffers zich aan een schadevergoeding mogen verwachten, afhankelijk van de grootte van het misbruik. “Indien bijvoorbeeld de Franse kerk schadevergoedingen uitbetaalt aan de Franse slachtoffers, dan moet men daarvoor een bedrag van 33 miljard euro voor op tafel leggen. Als je daar nog de slachtoffers uit België, Spanje, Italië, Duitsland en andere landen bijneemt, dan is de kerk gewoonweg failliet”, duidt Devillé. “Ofwel is de paus dom, ofwel doet hij ons in iets geloven dat eigenlijk onmogelijk is.”

Volgens Rik Devillé, auteur van ‘Godvergeten misbruik in de kerk’ en priester op rust, zou een vernietiging van het dossier, vijftien jaar na datum, vooral aantonen dat de kerk boven de samenleving staat en slachtoffers bijgevolg niet langer moeten rekenen op gerechtigheid. “Heeft justitie dan niets geleerd?”, vraagt Devillé zich af. “Gelovigen die vandaag een Belgische kerk binnenwandelen, moeten weten dat ze dat op eigen verantwoordelijkheid doen. Als er iets misloopt, weet dat je in dit land geen recht hebt op justitie.”