Het koppel Kristien Declerck en Raf Bonny (beiden 65) organiseerde 14 keer, telkens in deze periode van het jaar, een groots ribbenfestijn. Met de opbrengst trokken ze telkens naar Roemenië, om er lokale weeskinderen betere leefomstandigheden te bezorgen. Beiden hadden graag gestopt met een rond getal, na de 15de editie, maar stoppen er toch nu al mee.
Het koppel haalt hun leeftijd als grootste reden aan. Ook hun vrijwilligers worden een dagje ouder, en dat laat zich merken. “Na een coronapauze die twee jaar op rij verhinderde om nog een evenement van dergelijke omvang te organiseren, is de routine eruit. Daarbovenop willen we het risico niet lopen om 750 gasten samen te brengen. We zijn er niet volledig gerust in dat dit kan op een veilige manier”, aldus het koppel.
Roemeense Magdalena
“Het hele verhaal gaat uiteraard vele jaren terug”, vertelt Raf. “Toen ik nog bij Belgacom werkte, had ik een collega die een Roemeens weeskind geadopteerd had. We hadden het er op het werk en thuis vaak over. Toen onze zoon Stijn het huis verliet om op eigen benen te staan, wilden we het voorbeeld van die collega volgen en nodigden we een Roemeens kind uit om de vakantie bij ons door te brengen.”
“Zo kwam Madalena, toen nog 4,5 jaar oud, verstoten door haar ouders, in 2004 op bezoek. Het was een sprong in het diepe, maar die zomer klikte het wonderwel. We begonnen later ook met een adoptieprocedure om Madalena bij ons te krijgen. Het werd een 16 jaar lange juridische slijtageslag.”
“Uiteraard waren we destijds nieuwsgierig waar ze ergens woonde”, vult Kristien aan. “Datzelfde jaar in oktober trokken we daarom naar Roemenië om er tot ons afgrijzen de erg sobere en minimale levensomstandigheden te zien waar de weeskinderen in opgroeiden. We vatten meteen de koe bij de horens en begonnen met tal van acties om de kinderen ginds betere levensomstandigheden te bezorgen.”
Erasmusbeurs
In 2005 trok het koppel voor het eerst met centen naar Roemenië. “Alle hulp was toen welkom: van kledij tot medicijnen en voedsel. Die houding is de laatste jaren wel veranderd en de situatie ter plaatse is nu wel wat verbeterd. Ook dat heeft bijgedragen tot onze beslissing. Madalena is op dit moment in Roemenië met een Erasmusbeurs. Ik had eerst mijn bedenkingen bij haar keuze voor Roemenië, na de lange lijdensweg om haar definitief naar hier te krijgen.”
“Ze moest er zelfs opnieuw Roemeens voor leren, want de taal was ze verleerd. Maar toen ze ons vertelde dat ze er les wil geven om er de kinderen de boodschap te geven dat ze elke kans die zich voordoet moeten grijpen, konden we niet anders dan inbinden en haar steunen in haar beslissing”, aldus mama Kristien.
“In ieder geval, nu we beslist hebben om te stoppen met de activiteiten in het kader van ‘Eernegem voor Roemenië’, willen we hier nog zeker de vele vrijwilligers die zich voor de goede zaak hebben ingezet uitgebreid bedanken voor de vele inspanningen al die jaren!”
(RI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
