In Hollebeke verzamelden zondagavond tientallen supporters en sympathisanten om fietser Marvin Odent (41) te feliciteren met zijn bronzen plak, die hij behaalde op het WK G-wielrennen. De sporter kreeg een warm welkom en hij bleef daardoor niet onaangeroerd. “We zijn blij dat Marvin is opengebloeid in zijn sport, want we hebben moeilijke momenten gekend”, aldus papa Marnick en mama Carine.
Vorige week reden in Zürich niet enkel Pogacar en Kopecky hun wereldkampioenschap, ook de G-wielrenners gingen vol aan de bak. Marvin Odent (41), onze handbiker uit Hollebeke, bracht zelfs een bronzen medaille mee naar huis.
Marvin, die in 2016 een zware val maakte en verlamd bleef, begon ooit als recreant met handbiken. Ondertussen kan hij echter al terugkijken op een mooi parcours. In 2023 maakte hij de stap naar een internationaal niveau. Op de Paralympische Spelen in Parijs greep hij nog net naast het brons in de tijdrit, maar op het WK van afgelopen week was het wel prijs. Ook in de wegrit zette de Hollebekenaar een mooie prestatie neer: zevende en eerste Belg.
Welkomstfeestje
“Hij verdient dus wel een feestje”, zegt Ignace Dumortier (50). Ignace is een vriend van Marvin en volgt met een groepje kameraden de G-fietser al heel zijn sportloopbaan. Samen met een zestal vrienden zette Ignace zondagavond in het centrum van Hollebeke een warm welkom op poten voor de handbiker. “Ik ken Marvin nu al een hele tijd. Ik herinner mij dat hij hier zo’n 20 jaar geleden kwam wonen. Hij stortte zich onmiddellijk in het sociaal leven van de gemeente. Marvin was en is nog steeds een heel enthousiaste kerel.”
“Een jaar na zijn ongeval wou Marvin een sporthandbike aankopen. We staken daar met ons groepje onze schouders onder en organiseerden de ‘Marvin’s Day’. Wie wil, kon toen komen eten en 700 enthousiastelingen deden dat ook. Met de opbrengst kochten we een fiets voor Marvin aan, samen met nog wat andere spullen. Nog een jaar later organiseerden we hier een koers, één wedstrijd voor de G-sporters en een voor de gasten van het dorp. We doen dat nog steeds om de twee jaar.”
Trouwe supporters
De vrienden gaan regelmatig naar wedstrijden kijken van Marvin. “Een deel van ons ging zelfs naar Parijs naar de Paralympisch Spelen. Wij zijn wel altijd met enkelen die meegaan om te supporteren. Voor het WK zou de wegrit moeilijk worden, dat wist Marvin. Maar in de tijdrit was er meer mogelijk en dat bleek ook zo. Afgelopen dinsdag kwamen we al eens samen om een foto te nemen. Die stuurden we naar Marvin om hem wat moed te geven. We vonden het ook niet meer dan normaal hem hier vanavond in de bloemetjes te zetten. Hij is onze held! We hadden nooit gedacht dat hij zo’n hoge toppen zou scheren, hijzelf wellicht ook niet. Het is fantastisch.”
“Die bronzen medaille doet enorm veel deugd, maar thuiskomen op deze manier is iets waar ik nog het meest van al van geniet”, zegt Marvin. “Die mensen deden ooit een benefiet voor een fiets voor mij en volgen me al heel mijn sportloopbaan. Het zijn nog steeds mijn grootste en trouwste fans. Dit maakt wel indruk op mij. Ik verwachtte wel wat volk, maar niet zoveel. Het is een rollercoaster van emoties, moet ik zeggen.”
Opengebloeid
Ook voor Marnick en Carine, de ouders van Marvin, lokt de ontvangst van hun zoon in het dorpscentrum emoties los. “Marvin doet er enorm veel voor, niet alleen met zijn trainingen, maar ook met bijvoorbeeld zijn voeding. We hoopten dat hij ooit met een medaille naar huis zou komen en we zijn dan ook heel content met zijn bronzen plak”, zegt papa Marnick.
“Het doet deugd dat Marvin dit kan doen, want de periode na zijn ongeval was heel zwaar voor ons”, gaat mama Carine verder. “Hij heeft zich gelukkig herpakt en heeft opnieuw een doel in zijn leven. Marvin is altijd een jongen geweest die heel actief is. Ikzelf kan nog steeds niet veel praten over wat er is gebeurd. Dat ongeval kwam eensklaps. In het begin hoop je dat het toch nog goedkomt. Toen we te horen kregen dat Marvin als een rolstoelpatiënt door het leven zou moeten gaan, kwam dat heel hard binnen. We geloofden dat niet. Onze huisarts nam op onze vraag nog eens contact op met het ziekenhuis. Twee dagen later kregen we te horen dat het wel degelijk zo was. Je wereld stort dan een beetje in.”
“In het begin wisten we niet hoe dat allemaal zou verlopen. Maar geleidelijk aan zagen ook wij dat er wel veel mogelijk was. Marvin bloeide open tot de atleet die hij nu is. Toch moet ik toegeven dat ik nog steeds moeilijke momenten ken.”
Hollebeekse olympiërs
Hollebeke blijkt een uitzonderlijk sportieve gemeente te zijn. Het dorp heeft namelijk niet één, maar twee olympiërs. Snelwandelaar Godfried Dejonckheere (72), die opgroeide in Zuid-Afrika, nam in 1976 een eerste keer deel aan de Olympische Spelen in Montreal en daarna volgde nog Seoel en Barcelona. Godfried kwam Marvin feliciteren met zijn bronzen medaille. “Het is een schitterende prestatie van Marvin. Als ik ga lopen dan kom ik voorbij zijn woning en zie ik hem vaak sleutelen aan zijn fiets. Ik stop dan even om een praatje te maken. Het is een toffe gast. Hollebeke mag trots zijn op de handbiker. Ik hoop dat hij in de toekomst nog eens kan deelnemen aan de Paralympische Spelen, want dat is en blijft een schitterende ervaring.”
Uitgangsbord
“Wij zijn heel trots op de bronzen medaille van Marvin. We ondersteunen met de stad Ieper de G-sport enorm. Zo organiseerden we met Gent-Wevelgem een G-wedstrijd. Voor ons is het belangrijk dat iedereen aan sport kan doen. Het is dan ook heel fijn om een uithangbord als Marvin in onze stad te hebben”, aldus burgemeester Emmily Talpe (Open Ieper) die zondagavond de sporter kwam feliciteren. “Als je ziet welke mooie prestatie hij nu neerzette, dan word ik daar een beetje emotioneel van. Het is echt bewonderenswaardig! Marvin is een mooi uitgangsbord voor onze stad.”
WK in Ronse
Marvin neemt nu drie weken rust. “Ik ga wel af en toe op mijn gemak een toertje doen, als wielertoerist. En op 14 oktober vertrek ik normaal naar Polen voor een andere fiets, die met lichter materiaal is gemaakt. Daarmee willen we dan volgend jaar opnieuw knallen. We hebben dan ook een WK in eigen land, in Ronse. Daar wil zeker 100 procent staan. Het is de bedoeling om eind oktober opnieuw te beginnen trainen, eerst op volume. Maar eerst ga ik toch nog een beetje genieten (lacht).”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
