Regisseur Sophie Cocheteux-Depraeter groeide op in Frans-Vlaanderen, bij Roubaix, maar bleef na haar Brusselse studies hangen in Vlaanderen. Na wat omzwervingen in Gent en Kortrijk, vond ze een nieuwe woonplaats, pal in het midden: Waregem. Als je haar vraagt hoe dit allemaal in zijn werk ging, zegt ze: “Het is een lang verhaal, maar het is eigenlijk allemaal de schuld van de liefde.”
“Na mijn studies in Frankrijk, ben ik nog les gaan volgen aan het Institut National des Arts et Spectacle in Brussel, dat is de Franse tegenhanger van het RITCS. Daarna kon ik aan de slag als light jockey in een Brusselse discotheek. Ik heb er mijn ex-vriend leren kennen, waarmee ik in Gent een toneelgezelschap heb opgericht. Dat kreeg de naam Celestial Mekaniks en is de producent van Ezelsbrug. Ondertussen is mijn man ook al deel van het team, hij staat in voor het lichtspel van Ezelsbrug.”
“Theater helpt om een taal te leren”
Ezelsbrug is een multicultureel toneelstuk dat op 8 mei vertoond wordt in Cultuurcentrum De Schakel. Sophie werkte hiervoor samen met Bij De Vieze Gasten, NT Gent, de Minardschouwburg, het stadsbestuur van Gent én CVO Gent. Want Barabara Van Praet, haar lerares Nederlands, begeleidde het hele project. “De acteurs zijn allemaal anderstalige migranten die voorheen nog nooit op het podium gestaan hebben. Ze vertellen sprookjes, mythes en legendes uit hun thuisland, die op creatieve wijze in het Nederlands gebracht worden.”
Sophie is bijzonder trots op haar project, al was het soms ook lastig. “Ik moest twaalf mensen met een andere achtergrond en moedertaal leren acteren in het Nederlands, terwijl ik de taal zelf nog niet ten volle beheers. Toch vind ik het project zeer geslaagd, want theater helpt echt om een taal te leren. Ik zie Ezelsbrug ook als een oproep aan Vlamingen om elkaars cultuur en identiteit beter te begrijpen. Het is een hoopvol en verbindend project.”
Niet evident
Toneelspelen in het Nederlands is niet evident voor mensen die in het buitenland opgroeiden en pas op latere leeftijd onze taal leerden. Dat beseft Sophie ook: “Toen ik hier zelf kwam wonen, drie jaar geleden, kon ik niks zeggen. De taal is ook moeilijk: lange woorden, een hele andere woordvolgorde, het accent. De familie van mijn man komt uit Staden, maar hen begreep ik totaal niet. Ondertussen ken ik al twee uitdrukkingen: kpeis het en bère.”
Tegenwoordig voelt Sophie zich al helemaal thuis. Ze is al lid van het nieuwe Biblab en bouwt sinds 2016 ook het decor van Voltage Festival in Zwevegem. “De stad en het cultuurcentrum hebben mij in november benaderd om Ezelsbrug naar Waregem te brengen, maar toen woonde ik hier nog niet. Nu woon ik een maand op de Biest en wordt mijn toneelstuk opgevoerd in mijn nieuwe woonplaats.” (PNW)
Interview
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier