Fotograaf Lieven Coudenys toont zijn mooiste foto’s van op de Paralympics: “Heel wat kippenvelmomenten””

De Chinese Zhaoqian Zhou laat de striemende regen niet aan haar hart komen en wint de 1500 meter (T54) bij de vrouwen. “Ik was eerlijk gezegd blij dat het zo regende omdat het altijd mooie beelden oplevert. De atleten zelf zullen daar ongetwijfeld anders over denken!” (foto Lieven Coudenys)

Bert Vanden Berghe

2 september 2021, 14:00 Bijgewerkt op: 5 december 2021, 20:28

Lieven Coudenys (47) is al voor de elfde keer aanwezig op de Paralympische Spelen. Als fotograaf schiet hij prachtige beelden van ontroerende momenten. In het dagelijkse leven runt hij een fotowinkel in Veldegem. Hij maakt voor ons een selectie van zijn meest beklijvende beelden in Tokio. “Zonder publiek is de beleving helemaal anders.”

Nog tot zondag vinden in Tokio de Paralympics plaats, de Olympische Spelen voor mensen met onder meer een lichamelijke handicap, visuele beperking en/of hersenverlamming. Er mag dan wel geen publiek zijn, Zedelgemnaar Lieven Coudenys zit wel op de eerste rij als fotograaf. Toen hij afstudeerde aan Sint-Lucas in de jaren 90, kwam hij via een familielid in contact met het Internationaal Paralympisch Comité. “Ik kreeg de kans om naar Atlanta in 1996 te trekken. In 2000 diende ik een aanvraag in om mee te mogen als officiële fotograaf. Tot mijn verbazing werd dat goedgekeurd. Sindsdien ben ik al 11 keer van de partij geweest op de Winter- en Zomerspelen”, aldus Lieven. “Al liep dat niet van een leien dakje. Een week voor mijn vlucht was mijn aanvraag nog niet goedgekeurd. Maar als je ziet wat voor moeite die atleten moeten doen, dan was die rompslomp maar een peulschil. De beleving is dit jaar helemaal anders zonder publiek. Ze zijn hier ook bijzonder streng. Zo moet ik elke dag een coronatest afleggen.”

De Brit Micky Yule komt het podium op voor z’n tweede poging in het powerlifting (-72 kg). Yule wint uiteindelijk de bronzen medaille met een gewicht van 182 kg. Gustin Bonnie Bunyau uit Maleisië wint het goud, hij steekt maar liefst 228 kg de lucht in. (foto Lieven Coudenys)

Maar of het de moeite loont. “Ook nu zijn er heel wat kippenvelmomenten. Soms krijg je echt de krop in de keel als je de reacties ziet van de atleten. Net als de klassieke atleten hebben ze heel wat opofferingen moeten doen om er te geraken, maar zij hebben nog extra obstakels moeten overwinnen. Als je hun verhalen hoort, dan is dat echt wel indrukwekkend. Het zijn ook beelden die je nooit meer vergeet.”

Fotograferen op de Paralympics is naar eigen zeggen slopend. “Elke ochtend sta je om 5 of 6 uur op en je ziet je bed niet voor middernacht. Het grote voordeel dit jaar is dat ik nog wat meer mijn eigen ding kan doen. De volgende Winterspelen laat ik waarschijnlijk aan mij voorbijgaan, maar in Parijs in 2024 ben ik er graag weer bij.”