Gebrek aan werkgelegenheid in Marokko deed Fatimatou Barka meer dan vijftien jaar geleden naar België verhuizen. Ook hier was werk vinden geen sinecure, maar dankzij het OCMW kon ze terecht bij Werkplus als strijkster. “Ik ben heel dankbaar dat ik hier kan werken, er is een goede werksfeer en ik heb toffe collega’s. Ook voor mijn kinderen is het hier fantastisch: ze hebben hier echt een toekomst.”
Als twintiger kwam Fatimatou tot de conclusie dat een job vinden in Marokko bijna onmogelijk was. “Ook mijn vader had dat probleem toen hij nog jong was. Hij heeft een tijd gewerkt in de Franse mijnen. Daardoor krijgt mijn moeder nog altijd een pensioen, ondanks het feit dat hij ondertussen overleden is”, vertelt ze. De omstandigheden dwongen Fatimatou en haar man dus om naar België te komen, niet lang na hun huwelijk.
Eenmaal in Waregem zag Fatimatou al snel in dat kennis van het Nederlands onontbeerlijk was om hier aan de slag te kunnen. Ze mocht taallessen volgen bij het CVO en vertelde aan het OCMW dat ze snel wou beginnen te werken. “Het OCMW zorgde ervoor dat ik een tijdelijk contract voor één jaar kreeg bij Werkplus, waarvoor ik hen nog altijd zeer dankbaar ben”, zegt Fatimatou. “Het contract werd niet verlengd, maar nog een jaar later kreeg ik alsnog een vast contract. Ondertussen negen jaar later ben ik hier nog altijd.”
Tekort aan vitamine D
Fatimatou groeide op in de Marokkaanse Sahara, waardoor ze tijdens haar jeugd altijd in hete temperaturen vertoefde. Het Belgische weer vergde dan ook enige aanpassing. “Met de koude en de regen heb ik het nog altijd een beetje moeilijk. Door de donkere winters hebben mensen hier soms een tekort aan vitamine D, iets wat we in Marokko niet kennen”, glimlacht ze.
“Verder heb ik nooit problemen ondervonden met mijn integratie“, zegt de Marokkaanse. “Mijn levensmotto is ‘behandel mensen zoals jij behandeld wil worden’. Zo sta ik in het leven en dit werkt ook goed voor mij.” Haar toekomst en die van de kinderen ziet Fatimatou in België. “Natuurlijk mis ik sommige dingen in Marokko, niet in het minst mijn moeder. Maar het leven is hier gewoon veel beter voor mijn kinderen.”
“Het Nederlands is geen gemakkelijke taal. Met de woordvolgorde en dialecten begrijpen heb ik het meest problemen.” Haar kinderen, die allemaal les volgen in de Torenhofschool, spreken Nederlands als moedertaal en helpen haar. “Ik luister veel naar de kinderen om bij te leren en streef ernaar om Nederlands met hen te spreken. Enkel als ik kwaad ben, durf ik er eens een woordje Arabisch tussen te gooien.” (PNW)
Interview
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier