Yvo Peeters (72) lijkt wel een man met negen levens. Hij groeide op tussen boeken en kranten, deed zijn eerste vakantiejob in 1964 bij De Zeewacht, heeft de hele wereld rondgereisd, pende meer dan honderd boeken, poëziebundels en essays bij elkaar, en is er bijzonder trots op dat zijn familie al zo’n honderd jaar De Zeewacht leest.
Yvo is niet alleen bedreven met de pen, hij is ook een spraakwaterval als hij zijn verhaal vertelt, in zijn vertrouwde thuisomgeving, omringd door 12.000 boeken. “Eigenlijk is mijn familie afkomstig uit het binnenland”, steekt Yvo van wal. “Mijn grootvader Ivo verhuisde op doktersadvies om gezondheidsredenen naar de kust. Na de Eerste Wereldoorlog begon hij met mijn grootmoeder een kranten- en boekenhandel in de Zeelaan, dicht bij de huidige rotonde, als filiaalhouders van de destijds bekende zaak ‘Lecture Générale’ in Oostende. Dat was toen de tweede krantenwinkel in Koksijde, en tot 1932 was alles, ook de correspondentie, in het Frans. Met tegenzin werd er dan overgeschakeld naar twee talen, tot 1962. Pas daarna waren alle stukken in het Nederlands.”
Stripverhalen
“Ik ben in Veurne geboren, maar groeide op in Koksijde, tussen de boeken en kranten. Ik las vooral stripverhalen, zowel in het Frans als Nederlands. Ik merkte het verschil niet eens op. De ene dag dook ik in Kuifje of Robbedoes, de volgende dag las ik verder in Tintin en Spirou. Ik kon lezen voor ik naar de lagere school ging.”
“Toen ik acht jaar werd, stopte mijn grootmoeder mij De Zeewacht in handen en zei: ‘als je deze ‘gazet’ leest, zal je alles weten over onze streek en de mensen’. Sinds mijn 13de kochten mijn ouders de krant. Ik knipte vele artikels uit over Koksijde en de Westhoek. Nog altijd heb ik dozenvol knipsels. Later kon ik de krant lezen bij mijn oom en tante, want de krant werd in de familie doorgegeven. Daarna nam ik een abonnement op naam van mijn moeder. Na haar overlijden drie jaar geleden koos ik voor een abonnement met krantencheques, omdat ik het vrijdagse bezoek aan de krantenwinkel en het persoonlijke contact belangrijk vind. Voor mij is dat het begin van het weekend.”
Ik ben opgegroeid tussen de boeken en kranten
“In de jaren 50 en 60 verschenen er nog kranten op zondag en was de winkel 7/7 open, van 7 tot 19 uur. Mijn vader, die de krantenwinkel had overgenomen, zwoegde toen 14 uur per dag. Hij stond elke dag om 6 uur aan de tramhalte om de kranten in ontvangst te nemen, soms stapels tot drie meter hoog. Om 19 uur moesten alle onverkochte kranten weer naar de tramhalte gebracht worden, of ze werden aangerekend.”
Postmeester
Yvo is er ook trots op dat zijn moeder, Liliane Goedertier, op haar 18de postmeester werd in Koksijde. Na haar overlijden wijdde hij een boek aan haar, vol nostalgische foto’s en herinneringen. Zij begon in 1945 als derde postmeester, in het toenmalige postkantoor in de Kerkstraat.
Maar Yvo had andere ambities dan opvolger worden in de krantenwinkel of postoverste worden. “Toch was mijn eerste studentenjob op mijn 15de iets in de reclameregie bij De Zeewacht, hoewel ik niet meer precies weet wat ik er deed”, lacht Yvo. Hij ging studeren en behaalde zijn doctoraat in vergelijkend Europees recht. “Politiek, recht, taal en geschiedenis hebben mij altijd geïnteresseerd, en dat heb ik mijn hele leven eigenlijk kunnen combineren. Ik ben secretaris geweest voor het Europees Parlement, heb vier verdragen ontworpen die gestemd werden, ik heb de wereld rondgereisd voor diverse internationale opdrachten voor buitenlandse regeringen, voor de EU, UNO, UNESCO… Ik heb bijna alle landen ter wereld bezocht, bijna 300 dus, behalve gevaarlijke oorlogsgebieden als Pakistan, Afghanistan, Somalië…”
Wereldreiziger
Over al die reizen kan Yvo meer dan één boek volschrijven met alle avonturen die hij heeft beleefd, over interessante mensen die hij heeft ontmoet, zoals de Britse politicus en treinfanaat Michael Portillo, met wie hij dezelfde passie voor treinreizen deelt.
“Die passie voor reizen verdwijnt nooit”, zegt Yvo. “Alleen is de coronaperiode een ramp voor een wereldreiziger als ik. Nu haal ik elke vrijdag zelf De Krant van West-Vlaanderen, maar tijdens al mijn reizen was die krant altijd de link en de band met het thuisfront.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
