Op 9 maart 2020 overleed Kasper Lagae (32). De familie van de triatleet wilde een afscheidsdienst waarop zijn vele vrienden aanwezig konden zijn, maar moesten door corona twee jaar wachten om hun wens in vervulling te zien gaan. “Het heeft ons deugd gedaan, want veel mensen hadden we al die tijd nog niet gezien. Maar de pijn blijft natuurlijk en die moet iedereen op zijn eigen manier verwerken.”
Op zaterdag 12 maart werd in Kachtem afscheid genomen van Kasper Lagae, die twee jaar eerder was overleden. Daarbij liet hij niet enkel zijn ouders Bart Lagae en Dorine Claerbout uit de Marelputstraat in Izegem achter, maar ook zijn broer Korneel en zus Elodie en hun partners. Het overlijden van Kasper sloeg ook enorm in in triatlonwereld waar ‘Phil’ bekend stond als de man met het hart op de tong. De rouwplechtigheid voor Kasper, die zou plaatsvinden in de Sint-Blasiuskerk in Lendelede, werd in 2020 in laatste instantie geannuleerd. “We wilden geen beperkte uitvaart, maar een dienst waarbij al wie hem een laatste eer wou betonen nog eens kon langskomen. Het is onwezenlijk, maar we hebben het twee jaar moeten uitstellen”, klinkt het bij Bart en Dorine.
Getuigenissen
Dit keer werd niet geopteerd voor de kerk, maar voor zaal t’Hoornaerts in Kachtem. Kaspers zus Elodie is samen met medezaakvoerder Bart Hoornaert, Kasper zou ook Peter zijn van hun zoontje Bas dat toen nog geboren moest worden. “We hebben de dienst zelf kort gehouden, op een 25-tal minuutjes. We lieten foto’s zien, speelden muziek af die Kasper graag hoorde, Elodie had een video gemaakt, Korneel las voor en ikzelf had iets ingesproken”, zegt pa Bart. “We hadden ook een boekje gemaakt waarin heel wat mensen nog mooie getuigenissen neerpenden over Kasper. Wie nog iets persoonlijks aan Kasper wilde zeggen kon dit neerpennen. Die reacties werden meegenomen in een gesloten doosjes en werden samen met de urne van Kasper begraven.”
Na twee jaar blijft het gemis even groot, maar het wordt anders…
“ Tussen 10 en 14 uur hebben we veel mensen kunnen ontmoeten, sommigen hadden we in die twee jaar nog niet gezien. Het heeft ons deugd gedaan. Niet dat we met iedereen uitgebreid hebben kunnen babbelen, maar de aanwezigheid van die mensen voelde warm aan. We kunnen nu ook verder. Het zijn twee lastige jaren geweest, waar we gelukkig konden rekenen op de mensen die dicht bij ons stonden. De pijn blijft natuurlijk, maar we zijn toch blij dat we dit nu nog voor Kasper hebben kunnen doen. Het werd een middag met een lach en een traan.”
In beweging blijven
Het blijft een intens verwerkingsproces voor iedereen die Kasper graag heeft gezien. “We gaan er elk op onze eigen manier mee om. We hebben geleerd dat iedereen dat anders aanpakt en dat je daar elkaar in moet respecteren. Zelf heb ik er bijvoorbeeld deugd van om eens te gaan fietsen met vrienden. Ik moet in beweging blijven.” Bart en Dorine gingen na de dienst afgelopen weekend ook even uitwaaien aan zee. “Samen gaan wandelen, ook daar hebben we deugd van. Het blijft moeilijk natuurlijk, maar we moeten verder.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
