Ereburgemeester De Cuyper pleit voor warme samenleving: “Een goeiedag is gratis”

Ook in lastige coronatijden en het daarmee gepaard gaande gebrek aan sociaal contact blijft de Torhoutse ereburgemeester Norbert De Cuyper pleiten voor een warme samenleving. “We moeten doorbijten totdat dit ellendige virus verslagen is”, zegt hij in onze reeks Interne Keuken. “We mogen onze menselijkheid op geen enkele wijze verliezen. Respect voor elkaar is het sleutelwoord.”

Klein maar fijn: de man die 25 jaar burgemeester van Torhout is geweest, wijst op eenvoudige gebaren die wonderen kunnen verrichten. “Een goeiedag is gratis en je maakt er iedereen blij mee”, zegt hij. “Ik zou bij wijze van spreken zelfs een hondje met een hoedje begroeten. Ik begrijp diegenen niet die doen alsof hun medemens niet bestaat.”

Mensen een hart onder de riem steken

“Altijd al zijn de mensen mijn zuurstof geweest. Ook op de zwaarste momenten als politicus, want als je beleid voert, kun je nooit iedereen tevredenstellen. Nog altijd doet het enorm deugd om mensen te ontmoeten. Maar corona maakt het me helaas erg lastig op dat vlak. Ik kan mijn gang niet gaan zoals anders. Monique en ik blijven ons inspannen om zij die het moeilijk hebben, om welke reden ook, een hart onder de riem te steken. Kunnen we niet rechtstreeks bij hen langsgaan, dan telefoneren we wel. Mensen die een dierbare verloren hebben, financieel in de penarie zitten, een relatiebreuk moeten verwerken en noem maar op. We proberen er voor hen te zijn.”

“Dikke nekken zijn niet aan mij besteed”

“De rang of stand van iemand doet voor mij niet ter zake. Integendeel, ik voel totaal geen genegenheid voor wie zich hoger en belangrijker acht dan een ander. De dikke nekken zijn niet aan mij besteed. Je moet nooit je eigenheid prijsgeven. Je bent wie je bent en het heeft geen zin om jezelf te verloochenen.”

Houvast in de samenleving is verdwenen

“De samenleving verandert drastisch en dat gebeurt veel sneller dan voorheen. Technologisch is de evolutie enorm. Voor iemand van mijn generatie is het niet gemakkelijk om te volgen. Evenzo verandert de manier van leven en omgaan met elkaar. Sinds de Kerk en het geloof zware klappen gekregen hebben en niet meer bepalend zijn, is de maatschappij voor een stuk ontworteld. Er is houvast verdwenen. We hebben in de plaats daarvan minder structuur gekregen. Meer chaos. Het gevoel van: leef er maar op los . Dat vind ik jammer.”

“Pas op: ik blijf me niet zomaar vastklampen aan tradities en oude gewoonten. Ik heb oog voor veranderingen in onze samenleving die wél waardevol zijn. Toen de Antwerpse bisschop Bonny, tegen het Vaticaan in, opkwam voor de rechten van mensen met een andere seksuele geaardheid, kon ik hem daar perfect in volgen. Ik vind zijn standpunt moedig én correct. Elke mens verdient het om gerespecteerd te worden, niet het minst binnen de Kerk.”

Zomerse theaterwandeling bij ‘t Fonteintje

“Ik ben een optimist. Ook nu ik straks 78 word en we in ons gezin op het vlak van gezondheid al behoorlijk wat tegenslagen te verwerken kregen, blijf ik meestal courageus en goed gestemd.”

“Ik ben ervan overtuigd dat elke leeftijd zijn charme heeft. Elke morgen ga ik met Jacky, onze Jack Russell, wandelen van bij ons thuis naar het Kasteel d’Aertrycke en terug. Een dikke 4 kilometer. Veel mensen langs het traject kennen mijn toertje al. En kennen mijn hond (lacht) . Eigenlijk is het Jacky 2, want onze eerste is gestorven. Ik heb deugd van dat tochtje door weer en wind, zowel fysiek als mentaal. In tijden van corona raakt mijn honger om met mensen om te gaan maar beperkt gestild. En je kunt toch niet de hele tijd thuis zitten, hé?”

“Ik mis mijn Theater ’t Fonteintje enorm. Het zal straks het tweede najaar worden zonder toneel in de parochiezaal. Want we maken ons geen illusies: ons trouwe publiek opeengepakt naar toneelvoorstellingen laten kijken, zal niet zomaar kunnen. Plus: dan zouden we zowat nu al moeten beginnen te repeteren, met het risico dat het feest uiteindelijk niet doorgaat. Dat zou zonde zijn.”

“Maar we werken aan een alternatief. Een theaterwandeling op en om het kasteeldomein d’Aertrycke eind augustus, begin september. In een regie van stadsgenote Martine Geerinckx. Die is de laatste hand aan het leggen aan het scenario. Het evenement zou een succes moeten worden.”

Ook figuurlijk afstand leren houden

“Of ik de politiek mis? De mooie kanten ervan zeker. Corona is een geluk in een ongeluk dat ik letterlijk, maar ook figuurlijk afstand heb leren houden. Zo kan ik het huidige stadsbestuur zijn ding laten doen zonder de drang om me in de debatten te mengen. Al geef ik over bepaalde zaken nog weleens mijn mening (glimlacht) . Hoe ik dat moordende tempo in de politiek al die jaren volgehouden heb, snap ik zelf niet. Nu zou ik dat niet meer kunnen.”

“Ik erger me aan een aantal zaken op federaal vlak. De veel te hoge uitstapvergoedingen voor parlementsleden en ministers bijvoorbeeld. En het tergend langzaam op gang komen van de vaccinaties tegen corona. Dat kan ik, zoals velen, niet begrijpen.”

Varkenshersentjes als lievelingsgerecht

“In de keuken? Ik kan een ei bakken en koffie zetten. Maar voor de rest reken ik volledig op mijn vrouw Monique, die uitstekend kookt. Ik lust zowat alles, behalve bepaalde soorten gebakken vis, zoals pladijs. Ik heb een lievelingsgerecht uit vervlogen tijden: varkenshersentjes. Die moet je speciaal bij de slager bestellen. En daarbij let je maar beter op dat je de man niet vraagt of hij hersenen heeft (lacht) . Vroeger had ik geen vast uur om te eten, maar nu wel. Sinds het politieke hoofdstuk afgesloten is, verloopt alles hier een pak rustiger. We hebben tijd!”