“Het dossier waarop ik het meest fier ben in mijn kwarteeuw carrière bij de Stad Brugge? Het Concertgebouw!”, zegt ere-stadssecretaris Johan Coens. Sinds 1 september is hij met pensioen.
Johan Coens (63) is de jongste broer van gewezen onderwijsminister Daniël Coens: “De Damse burgemeester Joachim Coens moet ‘nonkel’ tegen mij zeggen. Mijn ouders hadden zes kinderen, die in twee ‘shifts’ ter wereld kwamen. Tussen mijn oudste zus Marie-Jeanne en ik gaapt een leeftijdskloof van 22 jaar!”
“Dat er dertien jaar na nummer drie nog kinderen geboren werden, is te danken aan een rondreizende spekpater. Toen had de kansel nog grote invloed op het leven van katholieke gezinnen. De spekpater kwam in Sijsele preken voor ‘meer respect voor de natuur’. Negen maanden later zag mijn zus Trees het levenslicht. Mijn ouders hadden de smaak opnieuw te pakken, vrij snel volgden nummers vijf en zes.”
Pol & Soc
“Mijn vader Jozef Coens was een veekoopman, die verongelukte toen ik amper dertien jaar oud was. Mijn mama Emma Rotsaert baatte een kruidenierswinkel uit in Sijsele. Ik liep school in Sint-Leo in Brugge en was vooral bezig met voetballen. Tot mijn zeventiende speelde ik bij Club Brugge. Bij de provinciale miniemen bediende ik als middenvelder de boomlange Rik Samaey, de latere basketballer, die mijn voorzetten maar hoefde binnen te koppen.”
“Tijdens mijn studentenjaren aan de KU Leuven, ik volgde pol & soc, leerde ik mijn vrouw Hilde Leliaert op café (!) kennen. Ik vervulde mijn burgerdienst aan de unief, werkte er nadien als assistent. Een prof trok aan mijn mouw om te doctoreren, maar ik wou geen loopbaan in de ivoren toren van de academische wereld.”
Gemeentekrediet
“Na examens belandde ik bij het rijksfonds voor de sociale reclassering van mindervaliden. Een stoffig gedoe. Bijgevolg solliciteerde ik bij het Gemeentekrediet, dat medewerkers zocht om de toenemende interesse van andere banken in lokale besturen te counteren. Of ik naar West-Vlaanderen wou verhuizen? Hilde was in 1987 hoogzwanger van onze oudste dochter Sarah en wou naar de kust. Oostende zagen we niet zitten, Knokke was te duur, dus werd het Blankenberge.”
“Voor het Gemeentekrediet heb ik alle West-Vlaamse gemeentehuizen afgedweild. Ik moest burgemeesters, secretarissen en schepenen financieel advies geven en overtuigen om voor grote investeringen een lening bij het Gemeentekrediet aan te gaan. Mijn kantoor was in de Sint-Jansstraat, waar nu Choco Story is.”
Blankenberge
“Een promotie bij het Gemeentekrediet betekende dat ik elke dag naar Brussel moest pendelen. Dat zag ik na een tijd niet meer zitten, ik nam deel aan het examen voor stadsontvanger in Blankenberge. Die job oefende ik slechts anderhalf jaar uit, want de Brugse stadsontvanger Jacques Blomme ging in 1998 met pensioen: een unieke kans om het financieel beleid van Brugge vorm te geven.”
Vijf jaar later mocht Johan Coens Fernand Devriese als stadssecretaris opvolgen: “Die functie kun je vergelijken met de CEO van een bedrijf. Je staat aan het hoofd van 1.500 stadsambtenaren en je bent de verbindingsman tussen administratie en politiek beleid.”
Concertgebouw
“In mijn beginperiode was ik nauw betrokken bij de opstart van het Concertgebouw. Het was hectisch: we moesten subsidies vinden, zorgen dat het gebouw af was voor Brugge 2002 en een werkbare structuur uitbouwen.”
Als stadssecretaris werkte Johan Coens nauw en goed samen met drie burgemeesters: “Ze hadden elk hun eigen karakter. Patrick Moenaert had een enorme werkkracht en was politiek gewiekst. Renaat Landuyt wist goed waar hij heen wou, maar was meer cerebraal en wat stroever in de omgang.”
“Met Dirk De fauw is het aangenaam werken. Als volksmens onderhoudt hij goede contacten met vriend en vijand, maar op een vriendelijke wijze weet hij zijn objectieven te bereiken. Met geen enkele burgemeester had ik een conflictueuze relatie.”
Johan Coens moderniseerde de stadsadministratie: “Vroeger waren de veertig stadsdiensten aparte eilandjes. Ik had een goede band met mijn personeel, wat ook leidde tot meer efficiëntie.”
Stoelendans
Toen Brugge in 2019 een examen uitschreef voor algemeen directeur, behaalde Johan Coens minder punten dan Colin Beheyt: “Ik ga er niet flauw over doen, het wisselen van stoelen was in eerste instantie raar. Gelukkig komen Colin en in zeer goed overeen, we hebben de taken verdeeld.”
“Als adjunct-algemeen directeur heb ik mij vooral bezig gehouden met de voorbereiding van dossiers voor het college. Ik ben nu eenmaal een dossiervreter! Colin heeft zich gefocust op de reorganisatie van de stadsdiensten en het verbeteren van de klantvriendelijkheid.”
“Ambitie om in de politiek te gaan? In mijn huwelijkscontract staat vermeld dat ik daar niet aan mocht beginnen.” (lacht) “‘t Is een hondenstiel, met bagger op de sociale media. Ik werk liever in de luwte en bewonder de talentvolle mensen die het nog willen doen. Si tous les dégoutés s’en vont, wie zal dan nog Brugge besturen?”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
