Ellen De Meulemeester, ook bekend als de populaire foodblogster ‘Ellen Charlotte Marie’, heeft meer dan 150.000 volgers op Instagram en is een van de populairste Vlaamse foodies. In drie jaar tijd bracht de Brugse ook twee kookboeken uit.
Ellen De Meulemeester (38) ontvangt ons bij haar thuis in de Hogeweg in Sint-Andries, net buiten het centrum van Brugge. Ze woont in een rijhuis dat ze een tijdje geleden heeft uitgebreid met een veranda, waardoor het huis heel ruim en open aanvoelt. We nemen plaats aan een tafel onder het glazen dak. We krijgen meteen een heerlijk sapje aangeboden op basis van havermelk en kruiden, eentje uit Ellen haar laatste koekboek.
Je hebt een heel gezellig huis. Woon je hier graag? En hoe bevalt de buurt je?
“Ondertussen woon ik hier nu toch wel al 10 jaar en ik vind het hier nog altijd leuk. Het is niet ver van ‘t stad en ik geraak ook snel op de autostrade. De buurt is ook nét rustig genoeg, maar er is toch nog een beetje beweging in de omgeving. Als we iets willen doen in Brugge, dan zijn we er ook meteen. We gaan soms te voet, maar nemen meestal de fiets. De auto gebruiken we zelden en al zeker niet om naar de stad te gaan.”
Woon je al altijd in Brugge?
“Nee, ik ben geboren in Gent en opgegroeid in mijn ouderlijk huis in Stalhille, op de boerenbuiten. Toen mijn ouders uit elkaar gingen, ben ik samen met mijn mama en broer in het centrum van Brugge komen wonen. Ik heb wel altijd in Brugge op school gezeten, in de Frères. Mijn twee zoontjes, Achiel en Corneel, zitten daar nu ook op school.”
“Een keer een frietje van de frituur is niet erg, maar ik eet liever een aardappeltje uit de oven”
“Ik vind Brugge een heel aangename stad. Als ik een hele dag in mijn keuken ben bezig geweest, moet ik echt eens naar buiten en dan ga ik meestal naar Brugge. Mijn mama woont in de Katelijnestraat boven de winkel van mijn stiefpapa, het Bierpaleis. Soms ga ik hen dan een bezoekje brengen. Daar werk ik trouwens ook twee dagen in de week.”
Je hebt een heel gezonde levensstijl. Hoe lang ben je al bezig met gezond koken en veganisme?
“Sinds ik mama ben, besef ik nog meer hoe belangrijk gezonde voeding is. Als je gezond wil leven, dan is de keuze voor minder dierlijke producten snel gemaakt. Zo ben ik geleidelijk aan veganistisch geworden. Het is mooi meegenomen dat je het dierenleed indachtig bent en het milieu daardoor een handje helpt, maar ik doe het meer vanuit de overweging om gezond te leven. Ik mis de dierlijke producten ook niet zo hard. Ik vervang melk dan bijvoorbeeld door kokos- of havermelk. Pijnboompitjes kunnen met voedingsgist een soort vervanger voor kaas zijn. Ik kan het wel niet laten om af een toe een eitje te eten, ook al past dat niet in het veganisme. Ik zorg er dan wel voor dat het biologische eieren zijn. Ik krijg de eitjes dan bijvoorbeeld van mijn buurvrouw.”
Je bracht ook al twee kookboeken uit op een korte tijd. Is er nog een nieuw boek in aantocht?
“Ik heb het er wel al over gehad met mijn uitgever, maar het zal wel nog eventjes duren. Sowieso wordt het een dikkere versie dan de vorige twee. Momenteel heb ik het namelijk heel druk met fotografie-opdrachten, daarom zal het iets langer duren. Ik ben er wel mee bezig. Als ik nieuwe gerechten maak, noteer ik dat ook in een klein boekje om die creaties dan te gebruiken voor het volgende boek.”
Eet je altijd gezond, of durf je ook wel eens zondigen?
“Vroeger at ik ook wel eens ongezond, zoals een eclair. Maar nu eet ik zulke dingen niet meer. Het draait zeker niet om diëten bij mij, maar ik wil wel voedzaam en gezond eten. Een keer een frietje is niet erg, maar ik eet gewoon liever een aardappeltje uit de oven. Het went heel snel om gezond te eten en ik heb er geen moeite mee.”
“Ik eet veganistisch omdat het gezond is. Dat ik tegelijkertijd het milieu een handje help en dierenleed beperk, is mooi meegenomen”
“Ik merk wel dat het moeilijk is om het veganisme te combineren met een restaurantbezoekje. Onlangs wilde ik graag nog eens iets gaan eten met de kindjes, mijn moeder en broer. En dan begint het … Waar kunnen we iets eten waar iedereen zijn goesting vindt? Het moet lekker zijn voor de kindjes, mijn broer moet het ook lusten en ze moeten ook veganistische of vegetarische gerechten serveren. Uiteindelijk zijn we beland in een Italiaans restaurantje op de Oude Burg in Brugge, Gondola. En daar kon iedereen wel iets eten naar eigen wens.”
Eten je twee zoontjes dan ook altijd zo gezond?
“Corneel (5) en Achiel (7) zijn echt twee boefjes! (lacht) Het zijn heel moeilijke eters, maar ik blijf toch altijd proberen. Vroeger maakte ik mij er druk in als ze mijn gerechten niet wilden eten. Nu kan ik dat al relativeren. Ik zet het eten gewoon op tafel en als ze het niet lusten, dan nemen ze zelf maar iets anders om te eten.”
“Wanneer mijn kinderen iets eten, vragen ze mij toch hoe gezond het is”
“Een paar keer per week moeten ze van mij sowieso wel een groene smoothie drinken, zodat ze toch genoeg vitaminen binnen hebben. Op dat moment reageren ze altijd met ongenoegen, maar eigenlijk lusten ze het wel, hoor. Ze maken er graag een spelletje van. Als er vriendjes langskomen van de jongens, dan ben ik echt verwonderd dat er toch kinderen zijn die alles lusten. (lacht) Soms eten de jongens dus wel eens een pannenkoek of iets anders dat zoet is, maar ik merk toch wel al een duidelijke bewustwording bij hen. Wanneer ze iets eten, vragen ze mij toch hoe gezond het is. Manon, de dochter van mijn man, roeit veel en zij vindt mijn gerechtjes fantastisch. Ze vraagt vaak naar mijn zelfgemaakte granola.”
Je werkt ook in de zaak van je stiefvader. Hoe combineer je dat met je foodblog? En doe je nog andere dingen?
“De dinsdag en de zaterdag werk ik bij mijn stiefpapa in het Bierpaleis. En daarnaast ben ik ondertussen al drie jaar foodblogger. Ik werk ook als professioneel fotografe voor het Brugs cultuurmagazine Exit. Maar ik doe ook nog foto-opdrachten voor andere mensen.”
“Ik had nooit de intentie om mijn eigen foodfoto’s te maken. Vroeger had ik zelf het idee dat het fotograferen van eten saai is. Maar beetje per beetje ben ik daar dan toch aan begonnen, tijdens mijn zoektocht naar gezondere voeding. De foodblog begon ook heel onschuldig. Als ik een nieuwe gerechtje had gemaakt, nam ik automatisch een foto met mijn gsm. Vooral omdat ik trots was op mijn bereiding. Ik wilde dat graag delen met anderen. En zo ben ik er dan geleidelijk ingerold.”
“De foto’s in mijn boeken en op Instagram zijn dus allemaal door mezelf genomen. Behalve de foto’s waar ik zelf volledig op sta, die neemt mijn man voor mij. Ik ben wel heel streng voor mezelf, ik vind de foto’s meestal net niet goed genoeg. Met de juiste bewerking in Lightroom en wat snijden in de foto kan de foto wel meteen op Instagram.” (lacht)
Je doet dus verschillende dingen. Wat heb je gestudeerd?
“Ik studeerde fotografie in avondschool. Voordien heb ik ook een jaar kleuterjuf en een jaar toerisme gestudeerd. Maar beide richtingen waren niet aan mij besteed. Ik was zo blij toen het middelbaar afgelopen was, dat ik wat onbezonnen ben begonnen aan een nieuwe opleiding. Eigenlijk wilde ik heel graag sport en beweging doen, maar ik was onzeker en dat werd niet aangemoedigd. Je kon moeilijk werk vinden als sportleraar. Dat vind ik toch wel jammer. Jongeren moeten gestimuleerd worden om hun dromen na te streven.”
“Ik ben niet meteen als fotografe aan de slag gegaan. Ik wilde eerst nog reizen”
“Ik ben niet meteen als fotografe aan de slag gegaan. Ik wilde eerst nog reizen. Ik heb een tijdje in de winter gewerkt en in de zomer ging ik dan reizen. Dat deed ik heel graag. Ik trok onder andere naar Australië en India. Mijn carrière is daardoor wat laat op gang gekomen, maar dat is oké. Volgens mij is het nooit te laat om te doen wat je graag doet of zou willen doen.”
Sinds een tijdje prijk je op de affiche voor de Brugotta Tribute, waarop je er helemaal anders uitziet. Waarom koos Cultuurentrum Brugge voor jou?
“Ze zochten drie bekende Bruggelingen en kwamen zo terecht bij mij. Zoveel bekende Bruggelingen zijn er niet zeker? (lacht) Het is een heel leuke foto, zowel de stijl als de compositie zijn geslaagd. Alleen vind ik mezelf niet erg flatterend op de foto.”
De tips van Ellen Charlotte Marie
Lekker eten
“Ik ga heel vaak naar LePain Quotidien op het Simon Stevinplein, zeker in de zomer wanneer hun terras er staat. Ze hebben veel vegetarische en veganistische gerechten. Je kan er trouwens op ieder moment van de dag terecht voor eender welke maaltijd: ontbijt, middagmaal of vieruurtje. In de winter ga ik graag naar The Gulliver Tree, een zaak die wordt uitgebaat door twee zussen en hun moeder. Ze hebben daar namelijk een open haard. Hun ontbijt is heel gevarieerd. Ze hebben er chiapudding en maken soms ook taartjes uit mijn kookboeken. Nomad op ‘t Zand is ook lekker, daar kom ik graag voor de lekkere boekweitpannenkoeken.”
Mooie plekjes
“Ik vind alle plekjes in Brugge leuk. Als ik de hele dag in mijn keuken heb staan koken, moet ik echt eens naar buiten, en dat is dan meestal richting Brugge. Mijn mama woont samen met mijn stiefpapa in de Katelijnestraat. In die buurt kom ik heel graag.”
Reizen
“Ik ga graag naar Portugal of de Provence. Maar het is wel al eventjes geleden dat we op reis zijn geweest. Ik doe soms wel kleine uitstapjes met mijn man, maar ik ben niet graag lang weg van de kindjes.”
Shoppen
“Ik ga graag shoppen in interieurzaak Dhondt op de Torhoutsesteenwegen heel af en toe ga ik naar het kleine boetiekje Dame de Pique in de Noordzandstraat. Dat is een iets duurdere zaak, maar ze verkopen wel heel degelijke kledij. Eigenlijk ga ik niet zo veel shoppen omdat ik dat niet zo graag doe. Ik ben eerder een speedshopper. Mijn mama is dan weer fervent shopper, ik krijg dan de kleren die zij niet meer draagt. Daar ben ik altijd heel blij mee.”
Levensmotto
“Het geluk zit in kleine dingetjes en in lekker eten!” (LQ)
Interview
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier