Egon Lobbestael (23), afkomstig uit Diksmuide maar sinds kort Kortrijkzaan, scoort de ecodesign award van OVAM en Vlaanderen Circulair met een bijzondere onderbeenprothese. Die is namelijk gemaakt met flesdoppen. Tijdens zijn studies Industrieel Ontwerper aan Howest in Kortrijk creëerde hij, gewapend met een schaar en boormachine, een eerste prothese. Kostprijs? 11,72 euro. “Winst wil ik er niet mee maken, maar het kan mensen in ontwikkelingslanden helpen.”
Sinds een maand is hij aan de slag als grafisch tekenaar bij Thule in Menen, maar de ecodesign award die hij recent mocht ontvangen, kreeg hij voor zijn bachelorproef.
“In het tweede jaar kregen we de opdracht om met een budget van maximum 50 euro een onderbeenprothese te maken voor mensen in ontwikkelingslanden. Daar zijn veel slachtoffers die hun been verliezen door op een mijn te lopen of door ziekte. De gezondheidszorg kan je daar niet vergelijken met de onze”, doet Egon zijn verhaal.
De opdracht paste in het project ‘D4e1’, design for everyone, waarbij de studenten hulpmiddelen op maat uitvinden. Het is een mini-lab waar studenten Industrieel Productontwerper en Ergotherapie samenwerken.
Flesdoppen
“In een groepje deden we de nodige research en toen bleek dat flesdoppen het beste materiaal waren om de prothese mee te maken. Cijfers leerden ons dat er in ontwikkelingslanden liefst 10,5 miljoen ton flesdoppen op de afvalberg liggen. Bovendien is dat gemakkelijk te recycleren en is het stevig materiaal.”
Toen ging het niet verder dan het nodige opzoekwerk, maar het idee bleef in Egons hoofd spoken. “De arme bevolking heeft geen duizenden euro’s om een prothese te kopen, maar dat hulpmiddel geeft hen wel de vrijheid die ze nodig hebben om zelfstandig te leven”, vindt Egon en dus was het onderwerp voor zijn finale bachelorproef snel gekozen.
Met mijn creatie zullen mensen uit arme landen zich opnieuw ‘mens’ voelen. Zullen ze opnieuw deel uitmaken van de maatschappij
Hij verfijnde de onderbeenprothese en stelde zichzelf enkele doelen. “Recycleerbaar, ergonomisch, goedkoop, simpel en degelijk; die kernwoorden vormden de rode draad. Vier maanden heb ik erop gezwoegd en gezweet en ik slaagde in mijn opzet”, klinkt Egon trots.
Afval
“Ik knipte met een schaar de doppen tot granulaat. In gips goot ik de mal van het bovenbeen en ik goot het plastic tot een stevige plaat. Daaronder vees ik een metalen staaf als steun. In principe kan iedereen dat maken. De enige machine die handig zou zijn is er één die de plastic schilfers smelt tot een plaat. Die kost 2.500 euro. Voor de rest werkte ik uitsluitend met ‘afval’.”
Daar waar je voor een degelijke prothese al snel 5.000 euro neertelt, kost die van Egon nog geen 12 euro. “Uiteraard is dit een basismodel dat nog verfijnd moet worden. Het is mijn bedoeling dat toekomstige studenten met dit ontwerp verder aan de slag gaan. Het zou echter fantastisch zijn mocht ik een partner vinden zoals Handicap International of Amnesty International.”
“Een groot businessmodel zit er niet achter. Het zou enkel uit sociaal oogpunt zijn dat ik het zou op punt zetten. Met mijn creatie zullen mensen uit arme landen zich opnieuw ‘mens’ voelen. Zullen ze opnieuw deel uitmaken van de maatschappij. Bovendien kan die prothese ter plaatse geproduceerd worden met een minimum aan kosten. Ik sta alvast open voor een samenwerking, want alleen kan ik het niet.”
Meer info: egonlobbestael@hotmail.com.
(GUS/foto grf)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
