Een van Ruiseledes bijzonderste parochies is Kruiskerke. Het dorp van amper 700 inwoners telt welgeteld één café en een broodautomaat. Verder is er niets, behalve een boeiend netwerk van wandelpaden en fietsroutes in een zee van landelijk groen. De rust is er overdonderend. “Het is precies vanwege die rust dat ik hier ben komen wonen”, legt een eenzame wandelaar uit.
Kruiskerke is een kleine samenleving, zoveel is duidelijk. Iedereen kent hier iedereen. Wanneer je als buitenstaander met de wagen door het centrum rijdt, kijken enkele zeldzame voorbijgangers je nadrukkelijk na. Ze wéten gewoon dat ik niet van hier ben.
“Je vindt hier geen winkels, geen apotheek… zelfs geen frituur”
Nieuwe, fraaie pastoriewoningen contrasteren opvallend met de omliggende grootschalige boerderijen. Oude wilgen bakenen weilanden af, een klein kapelletje mijmert stilletjes tussen enkele verloren gevlogen meeuwen. Hoe ik ook zoek, ik vind hier geen bakker, geen beenhouwer, geen winkels, geen restaurant, geen postkantoor, geen apotheek, geen warenhuis, zelfs geen frituur.
Hechte gemeenschap
“Missen jullie dat dan allemaal niet?”, vraag ik enkele inwoners. Maar die maken er duidelijk geen punt van. “Vroeger is hier nog een kruidenierszaak geweest, maar die heeft het ook opgegeven”, klinkt het laconiek. “Maar Huis Maria in Ruiselede is hier 4 kilometer vandaan, dat valt dus mee. Natuurlijk wonen hier ook mensen die niet meer met de auto kunnen rijden. Maar we zijn een hechte gemeenschap en we zijn dat nu zo gewoon. We trekken onze plan.”
In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, heeft Kruiskerke ook geen kerk. De Heilige-Kruisverheffingskerk aan de Kruiskerkestraat is eigenlijk nooit een echte kerk geweest, eerder een eenvoudige wat groot uitgevallen kapel die inmiddels is ontwijd en te koop staat. Even overwoog het gemeentebestuur van Ruiselede om het gebouw aan te kopen en – eventueel – om te vormen tot een ontmoetingscentrum. Maar uiteindelijk zag Ruiselede daarvan af. “Het zou veel te duur uitvallen om dit gebouw te renoveren”, legt burgemeester Greet de Roo uit. “Bovendien is er nauwelijks ruimte voor parkeerplaatsen en zou het te veel hinder voor de buurtbewoners met zich meebrengen.”
Superambiance
Eén opwindende plek in Kruiskerke, uitgerekend aan het einde van de doodlopende Zandbergstraat, is café De Boltra. Het is dinsdagnamiddag, maar zowat alle tafels zijn ingenomen door kaarters en – voornamelijk – druk babbelende vrouwen. Iets verder spelen drie mannen aan een houten biljarttafel, een wand met dartsborden kijkt werkloos toe. De plek wordt sinds een jaar gerund door het jonge koppel Cindy Ruysschaert en haar man Stijn Hoste. Er wordt in het café om de haverklap wat georganiseerd: een dartstornooi, een biljartwedstrijd, een breugelmaaltijd, een hippe bingoavond… “De mensen hangen hier best wel aan elkaar, er heerst hier altijd een superambiance,” zegt Cindy. “We kunnen toch al terugvallen op zo’n 200 klanten.”
Met hun tweetjes vullen zij kleinschalig de leemte in, waar andere gemeenten een restaurant, een ontmoetingscentrum, een sportzaal of een restaurant voor nodig hebben. Ze zijn de onmisbare lijm, die het woondorp toch zo’n beetje aan elkaar houdt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
