Toen Edwin Demuynck en Annie Desmet in de jaren 70 tijdelijk naar Zuid-Afrika verhuisden, verloren ze hun hart aan het land. Zelfs in die mate dat ze zich engageerden om peetouders te worden van enkele Zuid-Afrikaanse kinderen. “We zijn blij dat we hen zo toch aan een toekomst kunnen helpen.”
Edwin Demuynck en Annie De-smet waren jonge ouders in 1975 toen zij er absoluut werk van wilden maken om op buitenlands avontuur te gaan. Als afgestudeerd neus-, keel- en oorspecialist aan de KU Leuven had Edwin overal in Afrika gesolliciteerd. Hij werd aangenomen in het universitair ziekenhuis van Stellenbosch in Zuid-Afrika, waar toen nog het apartheidsregime hoogtij vierde.
Ze verloren hun hart aan het land, maar waren ook diep onder de indruk van het sociale onrecht dat door de rassenscheiding was ontstaan. Na de machtsovername door Nelson Mandela in 1994, gingen ze diverse keren naar het land van Kaap de Goede Hoop op reis en leerden zo de Vlaamse vzw Born in Africa kennen.
Hoe zijn jullie met Born in Africa in contact gekomen?
Edwin: “In 1975-1976 hebben wij een jaar in Zuid-Afrika geleefd en gewerkt. Nadien keerden we naar Vlaanderen terug om ons in Ieper te vestigen. Maar eenmaal Nelson Mandela president geworden was, keerden mijn vrouw en ik vele keren terug om de zovele prachtige streken en facetten van dit land te leren kennen.”
“Maar omdat wij ons goed bewust waren van de grote maatschappelijke problemen in het land, probeerden we ook altijd sociale projecten te bezoeken. Op de duur bezochten we Zuid-Afrika met een groep van vijf bevriende koppels uit Ieper-Kortrijk en zo kwamen we rond 2008 in contact met de vzw Born in Africa (BIA).”
Annie: “Deze Vlaamse vzw is in 2003 ontstaan op initiatief van Georges De Smul uit Brussel. Hij was trouwens goed bevriend met wijlen Willy Lemaire (‘Marathon Willy’) uit Ieper, het vroegere gemeenteraadslid die in 2014 overleed. Georges was in Vlaanderen in 1985 de uitvinder van gesponsorde stratenlopen voor goede doelen.”
“Hij liep meer dan 120 marathons met opbrengst voor tal van sociale en internationale projecten, iets waarin Willy hem is gevolgd. Georges De Smul startte de organisatie BIA samen met zijn dochter Isabelle. Zij liep stage in Zuid-Afrika en was er verliefd geworden op een Zuid-Afrikaan met wie ze ook huwde.”
Wat is het doel van Born in Africa?
Edwin: “De vzw is gevestigd in Plettenberg Baai, een stadje aan de Indische oceaan. De vereniging ontfermt zich over de zwarte en gekleurde schoolkinderen uit de sloppenwijken in de Bitou-streek in de West-Kaap. Deze regio wordt gekenmerkt door een grote kloof tussen rijk en arm en een hoge werkloosheid en problematieken van alcoholmisbruik, drugs en hiv-besmetting bij de kansarme bevolking.”
“Met een vrijwilligersprogramma en educatieve en sociale ondersteuning wil ze jongeren uit deze achtergestelde streek kansen geven en laten opgroeien tot jongvolwassenen met vaardigheden en zelfvertrouwen, zodat ze een toekomst krijgen. De organisatie verwerft haar middelen via een systeem van peetouders, anno 2021 een kleine duizend mensen, die vanuit Vlaanderen, Nederland, maar ook andere Westerse landen een 400-tal lokale jongeren financieel steunen met een jaarlijkse donatie.”
Hoe gaat BIA concreet te werk?
Annie: “De vzw begeleidt een geselecteerde groep kinderen en jongvolwassenen in hun schoolloopbaan, via beurzen en het voorzien van uniformen, de begeleiding in huiswerkklassen, studie- en stagebegeleiding. Ze doet ook aan karaktervorming van de jongeren via individuele mentors met huisbezoeken en infosessies van ouders.”
“Ook wil ze hun ‘life skills’ ontwikkelen, door de organisatie van kampen, daguitstappen en zwemlessen. Dit soort begeleiding van jongeren en de gezinnen is van groot belang, omwille van de kwetsbaarheid van veel gezinssituaties: met vaders die vaak afwezig of vertrokken zijn, moeders die proberen te werken en vaak de oma’s als sterkhouders die voor het welzijn van de kinderen zorgen.”
Hoe was jullie indruk van de BIA-werking?
Edwin: “Onze vrienden en wij waren heel enthousiast over de efficiënte en begeesterende inzet van Isabelle De Smul en haar hele team. Het project sprak ons zo aan dat we bleven terugkeren om zelf ook vrijwilligerswerk te doen, waarbij ik in 2014, net na mijn pensionering, onder meer 300 kinderen op neus-keel-oorgebied heb onderzocht.”
“Met onze vriendengroep besloten we ook een eerste kind te steunen, Adija Hartley. Zij heeft intussen het traject van de basisschool tot de hogeschool doorlopen en is lerares geworden. Intussen steunt de groep Quinique Barnardo, die nu een oudere tiener is en graag voor dokter wil studeren.”
“Annie en ik sponsoren daarnaast zelf ook nog een eigen kind, Lunisha Brand, nu 13 jaar. Zonder als grote weldoeners te willen overkomen, zijn we blij om zo in een samenleving waar de noden zo groot zijn, kinderen een toekomst te helpen geven.
Is dit soort inzet geen druppel op een hete plaat?
Annie: “In zekere zin wel, maar het BIA-engagement inspireert velen. Bij ons en zeker bij hen: de BIA-afgestudeerden hebben verantwoordelijke jobs, zijn voorbeelden in hun gemeenschappen, zorgen voor het inkomen van vaak hele families. Ouders vragen dus expliciet dat hun kind door de BIA-programma’s wordt gesteund, want het is een ticket naar een beter leven.”
Meer info: www.borninafrica.org
(Stefaan Kempynck)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
