De vakantie staat voor de deur en dan denken we maar al te graag aan reizen. Maar sommige stadsgenoten amuseerden zich danig in het buitenland dat ze er zelf een B&B gingen uitbaten. Hun verhaal kan ons al even laten wegdromen.
Genieten in rustig Turks vissersdorpje
Marina Werbrouck (62) werkte tot in 2009 in het Izegemse stadhuis. Uit haar eerste huwelijk heeft ze een dochter (Evelyn Vandommele), ze is ook oma van Arno (20) en Anouk (17). Op reis met haar moeder en een goede vriendin leerde ze in 2000 in Bodrum (Turkije) Celil Karakoyun (50) kennen. “Ik reisde enkele keren naar daar, nam een tijdje loopbaanonderbreking en uiteindelijk zijn we in september 2002 getrouwd. We keerden terug naar België en van 2003 tot 2009 werkte Celil bij Sita als lader.”
In mei 2009 liet Marina de stad Izegem en het stadhuis definitief achter zich en vestigde ze zich met Celil in Bogaziçi Köyü op 25 km van Bodrum. “Dat is een aangenaam vissersdorpje. Celil had er al een huis, waar we van 2002 tot 2009 ieder jaar verbouwingen aan deden, zo werd er onder meer ook een zwembad geplaatst.”
Ver weg van massatoerisme
In Villa Duygu werden logies aangeboden. “Zoals elk begin verliep bij ons de start moeizaam. Maar jaar na jaar groeide dat en nu hebben we zelfs vaste gasten die hier jaarlijks terugkomen. We zien ook veel Vlamingen. De meesten komen uit Izegem en omgeving. Maar ook Limburgers en Antwerpenaars vonden al hun weg naar hier. Alle zekerheden vaarwel zeggen was een grote stap, maar wij halen er enorm veel voldoening uit, want we krijgen zoveel van de gasten terug.”
“Onze troeven zijn uiteraard het mooie weer en de rustige vakantie, weg van het massatoerisme. Bij aankomst wordt er aperitief en een lichte maaltijd aangeboden, de koelkast is gevuld met van alles en nog wat en iedere morgen wordt er vers brood geleverd. Dat is in de prijs inbegrepen. En er kan bij ons gegeten worden op het boventerras, gerechten worden door de gastvrouw bereid met verse streekproducten en groenten uit eigen tuin.”
Hopen op beterschap
Corona was ook in Turkije een harde dobber. “In een land waar men voor 90 procent van het toerisme leeft, heeft corona hard toegeslagen. Ons seizoen 2020 zag er veelbelovend uit, maar resulteerde in annulaties. Er zijn herboekingen voor seizoen 2021, maar niemand weet met zekerheid hoe het zal uitdraaien. Ook Celil kon niet aan het werk door covid. Hij verzorgt boottochten voor toeristen, die maar mondjesmaat aanwezig waren. Voor ons was het financieel ook een grote kater, maar we hopen op beterschap.”
Info: www.villaduygu.be
Chris en Hilde stellen hun B&B te koop
Chris Verbeke (65) en Hilde Busschaert (62) runden een DVV-verzekeringenskantor in de Kruisstraat in Izegem tot ze zich aan een buitenlands avontuur besloten te wagen. “Wij kwamen vanaf het einde van de jaren zeventig naar de streek rond Millau op vakantie. Dat deden we dertig jaar later nog altijd. Het was dan ook logisch voor ons dat we in deze regio zouden gaan zoeken naar onze nieuwe thuis. Uiteindelijk werd het een plekje, Coupiac, in de Zuid-Aveyron, halverwege tussen Millau en Albi. We werden verliefd op deze streek door de rust, de kalmte, het authentieke en Zuiderse karakter, de ongerepte natuur, maar vooral ook de mensen. Wij verhuisden in 2009 van Izegem naar Coupiac en begonnen na enkele maanden met onze B&B Les Mas des Eglantines.”
Authentiek huis
“We vonden hier een heel authentiek huis ‘en pierres’, midden de prachtige natuur van dit ongerepte middengebergte. Het is ook de streek van de Tempeliers en Hospitaalridders, van schilder Toulouse-Lautrec en van de beroemde Roquefortkaas. Daarnaast is het ook nog een prachtig gebied om te wandelen. Elk jaar kwamen er wel mensen uit Izegem en omliggende gemeenten, maar ook uit andere delen van Vlaanderen. Daarnaast hadden we veel Fransen uit de grotere steden, maar ook Nederlanders, Duitsers en Engelsen. Meestal was het hier een internationale bezetting, wat heel verrijkend was.”
Ook de B&B van Chris en Hilde, die ook vier kinderen hebben en een negende kleinkind op komst, had te lijden onder corona. “De reservaties werden begrijpelijk al snel annulaties in 2020. Door de strenge lockdown in Frankrijk, mochten mensen zich niet verplaatsen binnen het land. Tijdens de eerste golf mocht je hier maximum één kilometer ver gaan en dat gedurende één uur.”
Deze zomer start een nieuwe periode in het leven van Chris en Hilde. “We zijn toe aan ons pensioen. We hebben dan ook besloten geen gasten meer te ontvangen deze zomer. Wij willen graag een overnemer of koper vinden voor onze zaak en ons huis. Hopelijk komen er mensen na ons die met evenveel overtuiging de gasten kunnen ontvangen. Dat betekent echter niet dat we terug naar België komen. Er zijn nóg veel mooie regio’s in Frankrijk. Maar zeg nooit nooit natuurlijk.”
Een Frans adresje in het groen om volledig te herbronnen
Dirk Lievens (64) is in de regio bekend als interieurarchitect, zijn echtgenote Karien Meeuws was zaakvoerster van de kaaspeciaalzaak ‘t Kaasboerke in de Pieter Baesstraat. Allebei zijn ze geboren en getogen in Beveren-Roeselare. In 2019
“We kochten het domein aan in 2018 en zijn gestart in 2019. We verhuren hier twee gîtes, maar geven geen ontbijt of maaltijden. De mensen krijgen wel een volledig apart woongedeelte dat tot in detail voorzien is van alle comfort. De troeven zijn de volledige stilte en rust, je hoort hier enkel natuurgeluiden en waar vind je dit nog de dag van vandaag? Je kan hier volledig herbronnen.”
Meer koeien dan mensen
Gelukkig zitten wij qua corona nog in de beste regio die het langst van alle departementen een groene zone bleef. Er zijn hier meer koeien dan mensen en iedereen woont ver van elkaar. Zo waren er hier dan ook het minst besmettingen. In het voorjaar van 2020
“Uiteraard hebben wij ook veel vrienden, kennissen en klanten uit West-Vlaanderen, die maar al te graag op vakantie komen en we merken dat velen al twee tot drie keer terug gekomen zijn. Dit geeft ons een zalig gevoel. En zo doet de mond-aan-mond-reclame ook goed zijn werk.”
Dirk en Karien zijn de ouders van Jorick en Jens, van twee lieve schoondochters Barbara en Elke en zijn de grootouders van vijf kleinkinderen. “Zo lang de gezondheid het toelaat, hopen we hier te blijven genieten van het leven. We komen regelmatig naar België voor kinderen en kleinkinderen. Het is het einde van de wereld niet, in 6,5 uur staan we terug in België.”
“We ervaren hier een zeer kwalitatieve en gezonde manier van leven, volledig weg van alle stress en hectiek van de zotte maatschappij vol verleidingen. We kunnen hier evengoed ook langsgaan bij vrienden, naar een lekker restaurantje of naar de brocante. Hier kunnen wij een volledig lekker menu gaan eten voor slechts 25 euro en dit voor twee personen! Hoe ze het doen weet ik niet, maar het is wel plezant. Maar we zijn altijd blij als we terug op ons domein komen in alle rust.”
Boeiende gesprekken
“Na onze drukke carrière wilden we breken met de vastgeroeste alledaagse sleur, met de beperkte kerktorenmentaliteit. We leven maar één keer en willen dan ook ten volle genieten van het leven. Vandaar onze beslissing om deze stap te wagen. Het is enorm boeiend hoeveel nieuwe en interessante mensen wij leren kennen, we voeren zeer boeiende gesprekken en er ontstaan nieuwe vriendschappen met mensen van over heel de wereld. Anders krijg je daar de kans niet toe.”
“Wij beseffen ons geluk nog iedere dag, wat een voorrecht het is om op dit mooie landgoed te mogen wonen. We willen zoveel mogelijk andere mensen ervan laten meegenieten. Voor ons is dit hier het paradijs, wij moeten niet meer naar de hemel, want we zijn er al.”
Info: www.lemoulinsardeix.fr
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier