“Dit jaar hielpen we al vijf daklozen in Ingelmunster”

In 2017 noteerde het OCMW van Ingelmunster tot nu toe vijf daklozen. Dat is meer dan de voorbije jaren, maar tegelijk willen OCMW-voorzitter Dries Couckhuyt en diensthoofd Christine Vandevoorde de situatie niet overroepen. “We helpen iedereen op een gestructureerde manier, maar zetten vooral in op preventie.”

Er is een daklozenproblematiek in Ingelmunster, zo stellen OCMW-voorzitter Dries Couckhuyt en diensthoofd sociale dienst Christine Vandevoorde. “In 2017 hebben we tot nu toe al vijf gevallen moeten noteren: twee koppels en één alleenstaande persoon. En telkens gaat het om eerder jonge mensen.” Ook opvallend: het aantal daklozen zit de laatste jaren in de lift. “Net als de mensen die een leefloon nodig hebben. Uiteraard is er een rechtstreeks verband tussen beide groepen.”

Dat zelfs in een eerder kleine gemeente als Ingelmunster er mensen het dak boven hun hoofd kwijt raken, doet ook bij Dries en Christine de wenkbrauwen fronsen. “Vaak gaat het om mensen die van de ene plek naar de andere zwerven, maar we hebben eveneens al te maken gehad met mensen die verlaten sites of woningen kraken. Ook mensen die uit hun woning gezet worden, krijgen vaak te maken met dakloosheid.”

“Ingelmunster is ook een redelijk verstedelijkte gemeente. Hier kan je best anoniem leven en via het station zijn we makkelijk bereikbaar.”

Het Ingelmunsterse OCMW probeert iedereen zo goed mogelijk te helpen, klinkt het. “We kunnen bijvoorbeeld beroep doen op opvangcentra en het crisisnetwerk van het CAW, dat in de brede regio enkele opvangplaatsen heeft. Een daarvan is een onderkomen in een bijgebouwtje van het WZC Maria Rustoord. Via het crisisnetwerk kunnen mensen tot drie nachten opgevangen worden.”

“Onze aanpak gaat verder dan mensen huisvesten. We willen hen weer op het juiste spoor zetten”

Een andere mogelijkheid is de permanente nachtopvang in de regio Kortrijk en Roeselare. “Daar kunnen mensen tot twintig nachten per maand terecht. Daarnaast hebben we ook nog eigen crisiswoning en een pand met een achttal appartementen. Ook daar kunnen mensen die tijdelijk geen dak boven het hoofd hebben, even terecht. Die crisiswoning wordt eveneens gebruikt om bijvoorbeeld mensen op te vangen die getroffen zijn door een zware brand.”

Ook het vluchthuis voor vrouwen in Roeselare wordt door het Ingelmunsterse OCMW af en toe aangesproken en sinds kort kan ook beroep gedaan worden op een nieuwe regionale bufferwoning in Staden, waar mensen tot twee maanden kunnen verblijven.

Preventie

De inspanningen blijven echter niet bij eerstelijnshulp. “We willen de mensen op een gestructureerde manier helpen. Hen introduceren bij een sociaal verhuurkantoor, samen de privémarkt afspeuren, we hebben goeie contacten met de sociale bouwmaatschappij De Mandelbeek… Ons doel is om voor iedereen zo snel mogelijk een gestructureerde oplossing te vinden. We kijken ook verder dan louter huisvesting. Hoe zit het met de mensen hun inkomen, kunnen we ze aan een job helpen… Al die factoren spelen mee om mensen weer op het juiste spoor te zetten.”

Om een verdere stijging van het aantal daklozen in Ingelmunster tegen te gaan, zet het OCMW fel in op preventie. “Voorkomen is belangrijk. We wijzen mensen in schuldbemiddeling er bijvoorbeeld op dat het betalen van de huishuur erg belangrijk is en bij uithuiszettingen proberen we altijd te bemiddelen. Maar soms willen mensen ook geen hulp. Zo was er enkele maanden geleden een Franstalige vrouw in Ingelmunster die twee dagen in de Beukendreef heeft doorgebracht. We hebben haar opgezocht en hulp aangeboden, maar de dag nadien was ze met de noorderzon verdwenen.”