Dirk Devriendt heeft een hekel aan egoïsme en hebzucht

‘Me, myself en I’. Helaas is dit voor almaar meer mensen het levensmotto, zegt Dirk Devriendt. En daar kan het gepensioneerde departementshoofd van de Torhoutse lerarenopleiding Vives niet tegen. “Ik heb een hekel aan egoïsme en hebzucht”, zegt hij in onze reeks Interne Keuken. “Jammer genoeg komen die twee eigenschappen vaak in een en dezelfde persoon voor.”

“Ik kan er met mijn verstand niet bij dat sommigen enkel aan zichzelf denken en macht en geld zo hoog inschatten. Ik huiver ervan. Ik erger me aan financiële schandalen in de politiek en aan de hoge parlementaire uitstapvergoedingen. En aan politici die in tijden van corona de eigen regels overtreden. Zolang er personen bestaan die het eigenbelang voorop plaatsen, moeten we ons wapenen tegen onrecht en gevaar.”

Respect voor leraars is groot

“Evenzo heb ik een grondige hekel aan mensen, jong en oud, die geen discipline en respect betonen. Zij die de meest fundamentele coronamaatregelen niet opvolgen bijvoorbeeld. Anderzijds heb ik waardering voor leerkrachten en politie die in moeilijke omstandigheden goed werk proberen te verrichten. Ik doe ook mijn petje af voor alle sportlui die zich in deze lastige periode voorbereiden op de Olympische Spelen. Ik vind het terecht dat dit kleine groepje topatleten voorrang krijgt voor de vaccinatie.”

Ik ben zelden bezig met het ouder worden. Mijn motto is: pluk de dag

“Het zou vreemd zijn mocht ik, gezien mijn loopbaan, eraan twijfelen dat het onderwijs belangrijk is voor de maatschappij. Uiteraard is het belang ervan bijzonder groot. Maar leraars en scholen kunnen het opvoedingsproces niet in hun eentje waarmaken. Dit is óók een opgave voor de ouders. Sowieso moet het tegenwoordig allesbehalve een pretje zijn om les te geven. Met mondmasker fysiek lesgeven in de klas of verplicht worden tot afstandsonderwijs: er zijn leukere tijden geweest in het leraarschap. Daarnaast worden er om de haverklap nieuwe opdrachten, leerplannen en eindtermen gelanceerd, wat uiteraard niet bevorderlijk is voor de continuïteit. Ik heb niets dan respect voor de inzet en het engagement van mijn ex-collega’s.”

“Ik besef dat het voor de jeugd niet simpel is door de constant wijzigende coronaregels. Ik heb te doen met zij die in deze zware tijden in armoedige omstandigheden moeten voortdoen met beperkte communicatiemiddelen.”

“Ik blijf sterk geloven in de jeugd, al is er een minderheid die zich schaamteloos manifesteert door te vervuilen en te vernielen.”

Altijd proberen om mensen te bemoedigen

“Ik ben zeker niet blind voor de problemen in ons eigen land en de wereld, maar over het algemeen ben ik toch een optimist. Iemand die andere mensen probeert te bemoedigen ook. Mijn leuze is al jaren: zeg zeven keer iets goeds, vooraleer je iets negatiefs aanmerkt . Met een schouderklop, een proficiat of een doe zo voort bereik je veel meer dan met vitten over wat er beter kan of moet. We horen de spreuk allemaal te kennen: geef iemand een pluim en hij krijgt vleugels . Zoveel aangenamer dan een scheldtirade, toch?”

Gezondheid is niet te koop

“Nog een motto van mij is Pluk de dag . Eerlijk? Ik ben zelden bezig met het ouder worden. Ik maak me er totaal geen zorgen over. We zien wel wat het leven nog te bieden heeft. Uiteraard hoop ik op de eerste plaats op een goede gezondheid, zowel voor mijn familie als mezelf, want de rest is eigenlijk bijzaak. Maar ook op dat vlak moet je alles op je laten afkomen. Gezondheid is niet te koop.”

“Mocht ik mijn leven mogen overdoen, dan zou ik hetzelfde pad kiezen. Ik kan terugblikken op een mooie beroepsloopbaan en een goed gezinsleven. We hebben veel vrienden en ik geniet van leuke hobby’s. Ik ben bijgevolg een tevreden man. Wel jammer dat er in coronatijden nogal wat activiteiten gefnuikt worden.”

Mooie herinneringen aan reis naar Noorwegen

“Riet en ik gaan graag op reis. Meestal een aantal keer per jaar op hotel. Reizen is voor ons pure ontspanning. Met de voetjes onder tafel onbezorgd genieten van het plaatselijke aanbod. De laatste jaren trekken we bij voorkeur naar het zonnige Tenerife en als het wat dichter is, richting Duitsland, voor de netheid en kwaliteit. Zon en natuur spreken ons aan. De mooiste herinneringen hou ik over aan een tiendaagse rondreis door Noorwegen. Een fantastisch land met schitterende natuur, zoals te zien in de tv-reeks Het Hoge Noorden van Annemie Struyf.”

Restaurant POER van zoon en schoondochter

“Een groot talent in de keuken ben ik niet, een kluns evenmin. De goede samenwerking van Riet en mij, tot en met samen de afwas doen, maakt dat we altijd iets lekkers op tafel toveren. We genieten van culinaire hoogstandjes, maar ook doordeweekse gerechten, zoals spaghetti, smaken. In coronatijden is een aperitiefje bij ons zowat een dagelijkse gewoonte geworden. Kwestie van het thuis nog wat gezelliger te maken.”

“Ik ben graag in mijn moestuin bezig. Begin april oogst ik al kervel, pastinaak, veldsla, rucola en radijs. Van eigen kweek, zonder serre. Mijn grootste plezier is het plukken van onze aardbeien.”

“Onze zoon Klaas en zijn partner Kim Decock runnen in Lichtervelde het restaurant POER. Gestart in november 2019, kenden ze snel succes, maar ze kregen helaas de coronacrisis over zich heen. Bij deze jonge starters hebben we wekelijks via takeaway een maaltijd besteld. Dat was telkens een waar culinair genoegen.”

“Er zijn weinig of geen gerechten die we vermijden. Als ik dan toch een lievelingsgerecht zou moeten kiezen, dan denk ik à la minute aan het Limousin-biefstuk van POER. En aan de verrassende visgerechten die Klaas en Kim serveren. Toen we nog op restaurant mochten, voorzag lady-chef Kim elke maand enkele nieuwe minigerechtjes. Combinaties die heerlijk smaakten. Hopelijk mag hun zaak nu snel weer open. De vele klanten zitten erop te wachten.”