Directeur Frank Claerhout van woon-zorgcentrum Ter Melle in Heule is 65 jaar en één maand oud… Hij had al vroeger met pensioen kunnen gaan maar de zoektocht naar een opvolger was moeilijk en hij wilde zijn mensen net na die zware coronaperiode niet in de steek laten. Nu neemt hij na een kwarteeuw afscheid. “Maar ik houd mijn hart vast voor de toekomst. We hebben mensen te kort en vinden er geen. Het was te voorzien, maar de overheid heeft veel te weinig geïnvesteerd in de bejaardenzorg”, zegt hij.
Toen hij zijn loopbaan begon als verpleegkundige, noemde en voelde Frank zichzelf ‘een ziekenhuismens’. “Maar als het te herdoen was, zou ik nooit meer naar de ziekenzorg gaan maar direct voor de bejaardenzorg kiezen”, zegt hij. “In een ziekenhuis zijn de contacten met de mensen vluchtig, in een rusthuis zijn ze bestendiger, menselijker en minder technisch.”
Vlerickschool
Frank Claerhout woont sinds 1985 in de Vlaschaard in Heule maar groeide op in Wevelgem. Hij volgde middelbaar aan het Sint-Pauluscollege in Wevelgem en het Sint-Aloysiuscollege in Menen. Aan het HIVV in Kortrijk behaalde hij het diploma van verpleegkundige. Nadien behaalde hij het diploma van master in de medisch-sociale wetenschappen.
En aan de Vlerickschool heeft hij middenmanagement gevolgd en een aggregatie behaald om les te geven. Dat heeft hij ook – in combinatie met zijn job – vele jaren gedaan in de kaderopleiding voor hoofdverpleegkundigen.
Eerste lekendirecteur
Hij begon zijn loopbaan in het Onze-Lieve-Vrouwehospitaal in Kortrijk en werd hoofdverpleegkundige en middenkaderlid. In 1992 werd hem gevraagd om in Heule directeur te worden van het (toenmalige) revalidatiecentrum De Nieuwe Lente in de Peperstraat, waar nu het dienstencentrum De Zevenkamer gevestigd is.
Vier jaar later volgde hij dan zuster Maria Desmet op aan het hoofd van het Heulse rusthuis in de Mellestraat en werd er de eerste lekendirecteur. In 2000 werd hij verantwoordelijk voor alle Kortrijkse OCMW-rusthuizen en in 2016 van Zorg Kortrijk, inclusief kinderopvang, maaltijden, enz. In 2020 nam Stijn Vandommele deze functie over.
Frank wordt als directeur van de wzc’s Ter Melle in Heule en Biezenheem opgevolgd door Katrien Verhaeghe, die bij de stad Kortrijk directeur was van de kinderopvang.
30 oningevulde vacatures
Het Heulse woon-zorgcentrum Ter Melle is de constante in de loopbaan van Frank Claerhout. Vanzelfsprekend heeft hij een enorme evolutie meegemaakt: “Toen ik begon, was de helft van de mensen mobiel. Slechts 25 op de 85 mensen – amper 30% – waren zorgbehoevend. Veel mensen die 65 waren en alleen, kwamen naar het rusthuis voor sociaal contact. Nu zijn de meesten 85-plussers en worden ze veelal ‘geplaatst’. Nu is 70% hulpbehoevend.”
“De zorg is spectaculair gestegen. En daar kwam de voorbije jaren corona bij. We hebben helaas veel sterfgevallen gekend en ik heb daar zelf een serieuze klop van gehad. Bovendien haakten personeelsleden af en waren er burn-outs. Mensen willen de balans leven-werk in evenwicht houden. Wie bleef, waren diegenen met een echte roeping. Het doet mij pijn te moeten vertrekken op een moment dat we onvoldoende goed personeel vinden of personeel tout court. In alle Kortrijkse rusthuizen samen raken nu een 30-tal vacatures in de zorg niet ingevuld. Hier hebben wij nog altijd een schitterend team, maar nu begint het personeelstekort toch voelbaar te worden.”
Auteur-acteur ‘Rond de Torre’
In Heule is Frank Claerhout niet alleen bekend als rusthuisdirecteur, maar ook als de bezieler – samen met kompaan Joost Cottyn – van het toneelgezelschap Rond de Torre ‘zaliger’.
Dat was ontstaan vanuit de parochie, waar Frank zich destijds engageerde, en 13 jaar lang werd jaarlijks een stuk opgevoerd dat uit zijn pen kwam en met als acteurs Bekende Heulenaars – van de onlangs overleden pastoor Jos over Willy de coiffeur tot de wijkagent Herwig zaliger en anderen – die gewoon zichzelf speelden.
De laatste voorstelling dateert al van 14 jaar geleden. Zit er, nu Frank met pensioen gaat, een comeback aan te komen? “Daar hebben Joost en ik inderdaad al even over gebrainstormd, maar het zou toch wat professioneler moeten zijn. Komisch maar met meer inhoud, maar dat is voor later.”
‘Mijn baas was een non’
Frank verklapt ons ook dat hij aan het schrijven is – hij heeft trouwens destijds nog het Heuls nieuws voor onze krant gebracht – aan een soort memoires… “De titel heb ik al: Mijn baas was een non. Een flink deel van mijn vroegere loopbaan had ik inderdaad zusters boven mij staan, in het bijzonder in het O.L.Vrouwehospitaal. Weet trouwens dat de vzw Zusters Augustinessen tot op vandaag werkgever is van het personeel van alle Kortrijkse wzc’s of een 560 mensen, vol- en deeltijds samen!”
“Ik ben vanaf 2000 tot voor kort zelf directeur van die vzw geweest, in opvolging van een zuster. Vroeger was er in de zorg geen sprake van organisatiemanagement. Het volstond om zuster te zijn – ook zonder diploma – om leidinggevende te zijn… Hoe alles geëvolueerd is, wil ik neerschrijven en wie weet uitgeven…”
Geen tijd voor verveling
In de overige vrije tijd is Frank – die ook nog altijd als vrijwilliger anticoronavaccins plaatst – lid van de Kortrijkse archeologische kring, tennist hij graag en gaat hij al naar de Universiteit voor de Derde Leeftijd in Kortrijk.
Geen tijd voor verveling maar wel ook meer tijd voor het gezin. Echtgenote Jo Wylin, die overigens ook als verpleegkundige in Ter Melle werkt, gaat binnenkort ook met pensioen en ze hebben twee zonen en vier kleinkinderen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
