De Mantel in Roeselare tekent verhalen op voor nabestaanden

Dries Messeyne, Daisy Dequidt en Lynn Ameele van De Mantel praten met Kristof Vande Walle en dochters Eléonore en Céleste. (foto Stefaan Beel)©STEFAAN BEEL Stefaan Beel
Dries Messeyne, Daisy Dequidt en Lynn Ameele van De Mantel praten met Kristof Vande Walle en dochters Eléonore en Céleste. (foto Stefaan Beel)©STEFAAN BEEL Stefaan Beel
Peter Soete

Het netwerk palliatieve zorg De Mantel pakt uit met het project Dignity. Met een terugblik op het leven maar ook met een vooruitblik neemt iemand afscheid van het leven en van zijn dierbaren terwijl zijn verhaal opgetekend wordt.

Dit uniek project werd opgezet door Dr. Anne Desodt, Ann Demeulenaere en Daisy Dequidt. Er is nu een doorstart met Lynn Ameele die als eerste teamlid de opleiding volgde. De Mantel zet daar verder op in en andere medewerkers zullen die opleiding volgen. “Concreet komt het erop neer dat iemand van ons team in gesprek gaat met de patiënt en hem of haar laat terugblikken op het leven, vooruitkijken naar het afscheid dat eraan komt en ook spreekt over de dood”, vertelt psychologe Daisy Dequidt. “Het eindelevensverhaal wordt neergepend in een boekje dat dan kan dienen in de rouwzorg voor de nabestaanden of voor de patiënt zelf als die nog in leven is. Dit kan een helend, zelfs therapeutisch effect hebben.”

“We zetten eigenlijk de nalatenschap van iemand op papier”, neemt Lynn Ameele over. “In een eerste gesprek leggen we enkele vragen voor en de patiënt krijgt tijd om erover na te denken. In een tweede gesprek worden de antwoorden op die vragen opgenomen en uitgetikt, herschrijft de collega die de gesprekken heeft gevoerd de teksten. Dan worden de definitieve teksten voorgelegd aan de patiënt en worden ze in een boekje gebundeld.”

tastbare herinnering

Kristof Vande Walle uit Meulebeke is de echtgenoot van Anneleen (38 jaar) die op 21 februari is overleden en die haar eindelevensverhaal een week voor haar dood liet optekenen door Lynn. “Anneleen heeft mij verteld dat het nadenken over de vragen niet makkelijk was maar dat het gesprek zeer aangenaam was. Dat boekje betekent heel veel voor mij, en ook voor de kinderen Eléonore en Céleste. Zij hebben er nog niet in gelezen maar ze weten dat het er is en ze er in kunnen lezen wanneer ze de tijd rijp achten. Ik heb ook een usb-stick met het gesprek zelf gekregen maar ik ben er nog niet aan toe om die gesprekken te beluisteren. Maar toch kan ik iedereen aanraden om dit project te onderschrijven: het biedt steun en je blijft een tastbare herinnering hebben.” (PS)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier