De Koutershotters: unieke voetbalclub voor kinderen met fysieke beperking

Voetbalclub De Koutershotters is een van de weinige voetbalclubs voor kinderen met een fysieke beperking. In heel Vlaanderen zijn er slechts tien voetbalclubs voor deze specifieke doelgroep. De focus van de club ligt vooral op de kinderen en het teamgevoel, niet op hun prestaties of een competitie. “In het buitenland is er veel meer aandacht voor onze doelgroep, hier vallen we een beetje uit de boot”, weet trainer Peter Declerck.

Peter Declerck (37) uit Langemark is opvoeder bij de sociale organisatie De Lovie, maar ook trainer van De Koutershotters. “Vroeger was ik trainer in het reguliere voetbal, maar ik stopte omdat de focus te veel op de resultaten lag en te weinig op de persoon die voetbalt”, vertelt hij. “Hier mogen de kinderen fouten maken. We willen steeds een positieve boodschap brengen, want ze hebben het geprobeerd. Hoe moeilijk het soms ook is met hun fysieke beperking, ze gaan ervoor. Dat motiveert mij als trainer enorm. Het zijn allemaal doorzetters.”

Oproep op Facebook

De Koutershotters zijn gegroeid uit een klein initiatief. “Het begon met een van de ouders, Stijn Plysier, die vier jaar geleden op Facebook een oproep deed naar ouders die hun kinderen met een fysieke beperking samen wilden laten voetballen. Toen ik dat hoorde, heb ik meteen laten weten dat ik geïnteresseerd was als ze een trainer zochten.” Een jaar later werden ze een officiële voetbalclub, De Koutershotters, met Peter als trainer. Momenteel zijn er twaalf spelers in De Koutershotters, allen tussen de zes en dertien jaar, en trainen ze eenmaal per twee weken in sporthal De Kouter in Kortemark.

“Veel mensen kennen G-sport, vooral voor mensen met een mentale beperking. En er zijn ontzettend veel gewone voetbalclubs. Maar er zijn amper tien clubs in Vlaanderen, waarvan drie in West-Vlaanderen, die voetbal aanbieden voor kinderen met een fysieke beperking. Naast De Koutershotters heb je nog een club in Oostkamp en in Wevelgem. In het buitenland is er veel meer aandacht voor onze doelgroep. Hier valt die een beetje uit de boot”, weet Peter. Er is nochtans ondersteuning, weet hij. “Wij zijn een CP-club en zitten in de CP-werkgroep, die clubs ondersteunt om voetbal aan te bieden voor mensen met een motorische beperking. Daarnaast is er S-Sport Recreas Vlaanderen, zij helpen met folders, verzekeringen en ook bij het opstarten van een club en het aanvragen van subsidies. De tegenhanger hiervan is Parantee-Psylos.” De boodschap van Peter is duidelijk: “Hoe meer clubs er zijn, hoe beter. We willen de doelgroep integreren in de sport en bekend maken aan ouders en kinderen met fysieke beperking dat er clubs voor hen bestaan. Wie zelf een club wil starten, mag mij ook altijd contacteren voor tips.”

Focus op het kind

De aanpak van Peter is helemaal anders dan in een reguliere voetbalploeg. “Het resultaat is niet belangrijk. We kijken naar de ontwikkeling van het kind en alles is aangepast aan hun niveau. We hebben hier spelertjes die moeilijk kunnen lopen, voor hen werken we met aangepast materiaal zoals de ‘Slow Motion’-ballen. Dat zijn voetballen met zand in, waardoor je een vertraagd effect krijgt en de ballen niet te snel wegrollen”, legt Peter uit. “We spelen in een sporthal, dus op een harde ondergrond, want dat is veiliger voor onze spelertjes, zodat ze niet snel wegglijden of vallen. Ze lopen stabieler en het geeft hen een veiliger gevoel. We werken ook veel met kleuren op de training, zodat er duidelijkheid en structuur is voor de spelers. Er is veel meer herhaling, we nemen onze tijd en geven meer uitleg.” De club heeft enkele leuke tradities. Zo is er een wisselbeker die meegegeven wordt met de spelers. “Iedereen krijgt in de loop van het seizoen de beker eens mee naar huis. Ze zijn fier om die te tonen aan hun vriendjes en familie. En nog iets leuk: op het einde van de training komen alle spelertjes een high five geven aan alle ouders.”

Iedereen is welkom

Peter eindigt graag met een warme oproep naar kinderen en ouders die zich aangesproken voelen om aan te sluiten. “Iedereen is hier welkom, de groep neemt heel vlot nieuwe spelers op. De ouders spreken ook veel met elkaar, over ervaringen, over hun kinderen, over de training, waardoor de focus veel meer op de kinderen ligt dan op het resultaat. We doen ook een teambuildingsactiviteit. Dit jaar gaan we op weekend met de spelertjes en hun ouders. En er is een barbecue waarop we onze foto’s van het seizoen tonen. Als een kind eens wil proberen op training is dat altijd mogelijk.”