“Dankzij straathoekwerkers een dak boven mijn hoofd”: verpleegkundige Sam Emmery (50) woonde tien maanden op straat

Sam Emmery woont drie hoog in het centrum van Roeselare. “Ik heb hier ook een goed contact met de buren.” © Stefaan Beel
Redactie KW

“Het kan iedereen overkomen”, opent Sam Emmery als hij het over zijn periode als dakloze heeft. Tien maanden leefde hij op straat, nu heeft hij opnieuw een dak boven zijn hoofd en heeft hij een job beet. “Ik zie de toekomst rooskleurig tegemoet.”

Sam Emmery (50) contacteerde ons zelf om zijn verhaal te doen. “Ik heb geluk gehad om in Roeselare bij de straathoekwerkers te zijn terecht gekomen. Dankzij hen ben ik er opnieuw bovenop.”

Sam Emmery is afkomstig uit Limburg. Door zijn huwelijk belandde hij in Pittem. Hij heeft een zoon die dit jaar 16 wordt, hij verloor destijds met zijn partner ook een dochtertje van twee weken. Voor Sam liep het pas goed fout zowat een jaar geleden. “Ik had een vriendin. We waren op reis, vielen in ruzie en bij terugkomst zette ze me op straat. Ik kon niet meteen ergens naar toe. Mijn moeder in Limburg is 84 jaar, mijn broer en zus wonen ook aan de andere kant van Vlaanderen en hebben elk hun gezin.”

Iedere dag stressvol

Sam kwam zowaar op straat terecht. “Met mijn vriendin woonde ik in Kortemark. Maar ik had gehoord van de nachtopvang in Roeselare en klopte hier aan. Een goed initiatief, maar er zijn maar 18 plaatsen. Je moest iedere dag inbellen om 10 uur om je plaatsje te reserveren, was je enkele minuten te laat, dan was het al volzet. Dat geeft je voortdurend stress. Net als de zoektocht naar eten. Je moet het dus doen met de frituur of een pita, goedkoop is dat ook al niet meer. Een betaalbare dagschotel vinden is ook al niet simpel…”

“Ik heb hier nu ook een kamer voor mijn zoon die op bezoek kan komen”

Maar Sam leek dus gedoemd. En zo gebeurde het ook dat Sam effectief buiten moest overnachten. “Waar je dat doet? In portalen van appartementsgebouwen, aan het station, in het park… Maar je slaapt ook niet gerust. Het weinige dat je nog hebt, wat kledij en in mijn geval ook medicijnen, wil je ook beschermen. Het gebeurt wel eens dat ze je proberen te bestelen. Zo is mijn medicatie ooit gepakt geweest. Op mijn 48ste heb ik een trombose gedaan, gevolg was dat ik er nog eentje bij deed met alle gevolgen van dien. Ik belandde dan ook opnieuw in het ziekenhuis.”

Vicieuze cirkel

Af en toe kon hij ook eens bij een tante overnachten, maar voor het overige was hij op de straat aangewezen. Maar Sam is ook lovend over de hulp die hij kreeg in Roeselare. In De Plekke kon hij even tot rust komen, hij kon ook genieten van soep en boterhammen aan een prijsje. “Er wordt hier veel gedaan voor de mensen die het moeilijk hebben. Dankzij mijn wooncoach kon ik uiteindelijk een appartement op de kop tikken. Simpel is dat niet. Je moet werk hebben, maar daar vragen ze naar je adres. Als je geen adres hebt, raak je niet aan werk. Of ze zien dat je adres in de Gasthuisstraat staat, bij het OCMW (het huidige Welzijnshuis, red.). Het is een vicieuze cirkel waarin je belandt. Maar ik mag nu aan de slag in Woonzorgcentrum Herdershove in Brugge. Ik zal er met de trein en de bus naar toe gaan. Een auto had ik niet meer, die moest ik verkopen. Ik leefde nu van een uitkering van zowat 1.200 euro, straks zal ik door fulltime te werken zowat het dubbele krijgen. En dat is ook nodig om alles te kunnen betalen.”

Vrijwilligerswerk

Sam is ook verheugd dat hij zijn zoon opnieuw meer zal kunnen zien. “Zo kan hij in het weekend bij mij komen, ik heb hier nu ook een plaatsje voor hem. Een eigen kamer. Hij is natuurlijk ook blij dat het weer goed gaat met mij. Ik zie ook weer licht aan het einde van de tunnel.”

Sam woont nu drie hoog in de Albrecht Rodenbachstraat. “Ik moet nu nog wat rekenen om rond te komen, maar straks zou dat iets makkelijker moeten worden. Ik woon hier ook graag, de buren zijn hier ook vriendelijk. En ik tracht ook mijn sociaal leven uit te bouwen. Onder meer in De Plekke waar ik nu ook vrijwilligerswerk doe.”

233 dak- en thuislozen in Roeselare

Sinds half 2022 beschikt het Welzijnshuis van Roeselare over een nieuwbouw nachtopvang, ‘t Posthuis, nabij RSL op Post in de Hugo Verriessstraat. Die biedt plaats aan 18 personen en kan in kritieke momenten opgeschaald worden tot 21 personen.

In 2023 was er een gemiddelde bezietting van 16,29 personen, voor 2024 is dat voorlopig al 17,94. Het team van nachtopvang en wooncoaches bestaat uit tien medewerkers, ze hebben een gemiddelde van 97 begeleidingen per maand. Het team straathoekwerkers en De Plekke, de opvang tijdens de weekdagen, bestaat uit vijf medewerkers.

In Roeselare zijn er een 233 volwassenen in dak- en thuisloosheid. In de Midwestregio zijn er in totaal 793, waarbij 549 volwassenen en 244 kinderen. 32,2 procent is vrouw, maar zij brengen vaker de nacht door in tijdelijke opvangen of bij familie en vrienden. Zo zijn ze minder zichtbaar. Bijna driekwart van de dak- en thuisloze personen hebben te kampen met gezondheidsproblemen. Dat gaat van verslaving, chronische of mentale gezondheidsproblemen, verslavingen of fysieke en verstandelijke beperkingen. Een op de vier volwassenen heeft een inkomen uit werk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier