Bijzonder tevreden blikt Eric Claeys (68) uit Veurne terug op zijn deelname aan de Dakar Classic Rally in Saoedi Arabië. Met zijn meer dan 30 jaar oude Toyota BJ73 uit 1986 en zijn zoon Tom (40) als copiloot eindigde hij op een verdienstelijke 34ste plaats. Hiermee realiseerde Eric een droom die hij al lang koesterde: precies 20 jaar nadat hij met zijn broer Willy de rally Arras-Dakar (in 2002) had gereden in een Toyota HDJ 80 trotseerde hij nu de zandpistes met zijn zoon.
De passie voor auto’s zit in de genen van Eric Claeys, de voormalige directeur-generaal van VMM (Vlaamse Media Maatschappij) en sinds hij met pensioen is, kan hij er nog meer tijd aan besteden. “Ik ben opgegroeid in een familie van ‘carrossiers’ in Koksijde“, steekt Eric van wal. “Kevers en Porsches restaureren heb ik altijd al graag gedaan. Dat ontspande mij, zo kon ik mijn zinnen verzetten. Naast de passie voor auto’s groeide ook mijn interesse in marathonrally’s, en ik heb er intussen al een aantal gereden, eigenlijk altijd ook met mooie resultaten, en verscheidene met René Declercq.”
Van Peking naar Parijs
“Ik denk aan Londen – Kaapstad, Sidney – Londen, de Himalaya Challenge, de Baltic Sea Circle Winter Edition die ik heb gewonnen… Maar de mooiste vond ik toch Peking – Parijs, in 2016! Dat is een rally van zo’n 14.000 km, heel heftig! Je rijdt door heel diverse landen en landschappen, met veel cultuurverschillen zoals China, Rusland, Siberië… Daar werden we 5de op 120 deelnemers!”
In deze editie van de Dakar Classic waren er 134 deelnemers met auto’s en 18 met trucks, onder wie ook heel wat professionals en oude rotten in het vak. “Een heel verschil bij vorig jaar, toen waren er maar 24 deelnemers”, zegt Eric. “Voor mijn zoon Tom was dit de eerste keer, en hij heeft het feilloos gedaan! Uiteindelijk zijn wij amateurs. Dat betekent dat wij alles zelf doen, zonder assistentie, alleen in geval van nood, als je pech hebt en het probleem niet zelf kunt oplossen, kan je een beroep doen op het ‘sweeperteam’. De sleutel van het succes ligt dus in een goede voorbereiding, en dat is al zeker de helft van het plezier. Daardoor ken je jouw auto door en door en weet je bij pech direct wat er mis is, ook al kan je zelf het probleem niet oplossen.”
West-Vlaamse mentaliteit
“Ook de typische West-Vlaamse mentaliteit is een pluspunt: als West-Vlaming zet je door, geef je niet op! Het bijzondere aan een rally als deze Dakar Classic is dat er bijna geen voorwaarden zijn: je mag met om het even welke auto deelnemen, als hij maar minstens 20 jaar oud is en alles moet ‘d’époque’ zijn, zonder moderne aanpassingen of injectie… Belangrijk is uiteraard dat je niet te veel gewicht mee hebt. We hadden dus ook haast geen wisselstukken mee, behalve originele schokdempers, een alternator en een waterpomp. Het was best spannend… Elke dag reden we een traject van 500 à 700 kilometer, sommige stukken gaat het dan echt tegen de tijd. Je moet zien dat je zo weinig mogelijk strafpunten haalt en je bij alle tijdcontroles ‘pointeert’, zodat je alle punten haalt, met een maximum van één uur vertraging om je medaille te halen.”
“Wie om een of andere reden pech heeft, mag de rally wel verder rijden, maar dan buiten het klassement. Tom en ik zijn gelukkig gespaard gebleven van grote pech. Drie keer reden we een lekke band, want het parcours loopt ook wel over rotstrajecten. Hoewel ik al heel wat zandrally’s heb gereden, onderscheidt Saoedi-Arabië zich toch door heel andere landschappen. Belangrijk is ook dat je met de jaren beter wordt in ‘zandlezen’. Duinen verplaatsen zich door opwaaiend zand in zandstormen. Aan de kleur en de structuur van het zand leer je de harde stukken onderscheiden van de zachte stukken waar je je auto in vastrijdt. Tom en ik hebben een mooi parcours gereden, en tot de voorlaatste dag zag het ernaar uit dat we op de 22ste plaats zouden eindigen. Brute pech dus toen we de laatste dag nog lek reden en daardoor 34ste zijn geëindigd.”
Mooie vriendschappen
“Maar we houden er prachtige herinneringen aan over, en mooie vriendschappen. Het is ook een kleine wereld… ’s Avonds is er tijd om elkaar beter te leren kennen. We zijn allemaal mensen met dezelfde passie en hoewel het een wedstrijd is, toch helpen we elkaar als we kunnen.”
In afwachting dat Eric zijn Toyota Land Cruiser van de boot in Marseille gaat afhalen, mijmert hij al over nieuwe toekomstavonturen: “Mijn liefde voor Afrika is groot, in 1988 reed ik met een soulmate van Zelzate naar Abidjan in Ivoorkust met de motor, en ook met mijn vrouw doorkruiste ik een groot deel van het Afrikaanse continent, maar ik zou ook graag eens een rally in Zuid-Amerika rijden”.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
