Kim Dumarey (37) woont met haar man Jens Vanoverberghe (37) en hun kinderen Ilke (11) en Loïk (10) in Torhout. Ze geeft in die stad les aan de Middenschool Sint-Rembert: Nederlands aan het eerste en tweede jaar secundair. Dochter Ilke en zoon Loïk zitten respectievelijk in het zesde en vierde leerjaar van vrije basisschool Driekoningen. We praten met Kim over het leven in tijden van corona. Als leerkracht én moeder.
“Donderdag 11 juni. De tweede piek komt er vroeg of laat. Die uitspraak van een arts is in mijn hoofd blijven hangen. We hebben maandenlang allemaal ons uiterste best gedaan om Covid-19 in te dijken, maar stapje voor stapje lieten de voorschriften ons meer ruimte om te leven. Fase 3 opende plots zelfs veel perspectieven: meer sociaal contact, scholen die de deuren openen, sporten en winkelen, lonkende terrasjes en zelfs de kans om te reizen.”
“Ik vind het heel dubbel. Natuurlijk kunnen we die afzondering niet blijven volhouden, noch emotioneel, noch economisch. Op vandaag is er nog een resem voorschriften waar we ons, terecht, aan moeten houden. De vraag is evenwel of we in staat zijn om veilig met onze herwonnen vrijheid om te gaan. De teugels coronaproof vieren, is voor mij niet zo eenvoudig.”
“Op school dienen we een waslijst maatregelen na te leven tegen de verspreiding van het virus. Dat moet ook wel, al heb ik mezelf al verschillende keren betrapt op het onbewust overtreden van de regels. Je gezicht aanraken wanneer je jeuk hebt, toch eventjes je mondmasker afnemen om frisse lucht in te ademen, een bordenwisser vergeten te ontsmetten… Het zijn foutjes die snel gebeurd zijn.”
“Ik zie dat de leerlingen met dezelfde problemen kampen. Ze doen hun best, maar wat doe je met boezemvrienden die elkaar bijna drie maanden niet gezien hebben en elkaar nu in de armen vliegen? We zijn toch allemaal mensen en zoeken contact met elkaar? Waarom zou het voor jongeren anders zijn? Zoals een collega wiskunde zei: Ik heb last van huidhonger! Een dermatoloog kan hiertegen niets beginnen, behalve misschien door hem een stevige knuffel te geven. Ik wil er gerust aan bijdragen.” (lacht)
“Ik denk dat er in elke sector en op elke werkvloer sowieso kleine overtredingen zullen binnensluipen. Hopelijk wekken we het virusmonster niet weer op. We mogen het niet uit zijn slaapmodus doen ontwaken. Al vrees ik dat de geciteerde arts gelijk heeft: die tweede piek… Hamvraag: zal ik de nieuwe, strengere maatregelen dan opnieuw kunnen opbrengen? Ik blijf het antwoord schuldig.”
Dagboek van een leerkracht
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier