In oktober en november stellen Carine Parmentier en Heidi Vroman tentoon in de bibliotheek. Twee vrouwen die eigenlijk al van jongs af heel creatief waren. Carine als kleuterleidster, Heidi vanuit haar opleiding plastische kunsten. En alle twee zijn ze enkele jaren geleden met veel goesting weer beginnen tekenen en schilderen.
“Toen ik in de rijksmiddelbare school Bellevue zat, herinner ik me nog dat leraar Roger Baert tekenen en schilderen bij mij nog aanwakkerde”, zegt Carine (68). “Tijdens mijn opleiding tot kleuterleidster in de rijksnormaalschool in Brugge kreeg ik les plastische kunsten van mevrouw Cools en Jo Verhanneman. Leraren hingen soms werkjes van mij op in de schoolgangen. Dat artistiek ontdekte ook mijn vader die op een dag een schildersezel en verf voor mij kocht. In die periode maakte ik vooral schilderijtjes voor de familie… op vezelplaat! En als kleuterleidster kon ik in de klas ook mijn artistieke talent kwijt. Pas toen ik met pensioen was, begon ik weer met volle goesting te schilderen. Niet thuis in mijn flat omdat er daar te weinig plaats voor is. Eerst werkte ik een tijdje in het atelier en met materiaal van Astrid Ehrig. Tot wijlen mijn man Tillo me aanraadde naar de kunstacademie Art’Iz te gaan om te leren hoe je moet precies te werk moet gaan. En dat deed ik dan ook. Ik kreeg er les van Christophe Denys en tot op heden nog van Greta Vermander.”
Afrika
Carine schildert met acryl op doek, karton of hout. “Vanuit thema’s als ballerina’s, streetart, bloemen…Telkens zijn het series van 3 of meer schilderijen. Ik schilder ook graag gezichten. Liefst van Afrikaanse zwarte mensen. Niet dat ik een speciale band heb met Afrika of met zwarte mensen, maar gewoon omdat voor mij blanke gezichten moeilijker te schilderen zijn. Ook kleurrijke lappen stof die aan de randen uitgerafeld zijn, vormen een favoriet thema. En ik blijf ook zoeken om met nog allerlei andere materialen en technieken te werken.”
Heidi Vroman volgde al toen ze nog in de lagere school zat les in de toenmalige academie in de stedelijke leergangen in Izegem. “Mijn middelbare studies deed ik bij de Maricolen in Brugge waar ik de richting sierkunsten volde”, zegt Heidi (59). “Daarna behaalde ik het diploma regentes plastische opvoeding, maar ik stond nooit voor de klas omdat ik al die jaren meewerkte bij mijn ouders, die een bedrijf hadden in zonwering en rolluiken. Er bleef toen te weinig vrije tijd over om te tekenen en schilderen voor kunst. Creatieve prikkels werden noodgedwongen opzij geschoven.”
Schildershoekje
Vijf jaar geleden kreeg Heidi weer zin om creatief aan de slag te gaan omdat er meer vrije tijd was. “Al was ik op dat moment eerst van plan was weer extra kooklessen – ik had al een opleiding gehad – te volgen. Maar toen ik op een donderdagnamiddag in de les schilderkunst van Greta Vermander in Art’Iz binnenstapte, kreeg schilderkunst de bovenhand. In de kortste keren kocht ik me een schildersezel en dito verf en begon thuis in de gang te schilderen. Toen schreef ik me in de kunstacademie in en ik volg er nu al een aantal jaar les bij Greta. En ondertussen installeerde ik in een kamer in ons huis een eigen schildershoekje met twee schildersezels. Daar kan ik me volop uitleven.”
Soms volgt Heidi ook lessen tekenen en modeltekenen. “Omdat dit goede oefeningen zijn voor mijn waarnemingsvermogen en ook omdat er verschillende technieken aan bod komen. Mijn stijl? Ik zeg van mezelf dat ik tekenend schilder of schilderend teken. Dat is voor mij vrij vlot werken en verschillende technieken combineren.”
Karkassen
Heidi schildert vooral met acryl, maar soms ook met pastel. “In de academie kregen de leerlingen onder andere de opdracht een kunstenaar te zoeken die hen inspireerde.”
“Voor mij was dat de Joods-Franse maar in Wit-Rusland geboren kunstenaar Chaïm Soutine, die onder andere een ossenserie van geslachte ossen schilderde. Ik schilder ook karkassen van geslachte dieren, of een rauwe biefstuk… Met oog voor de details. Ik maakte ook al een keer een serie vogels. Maar altijd rond een thema.”
In de bib exposeert Carine in oktober gezichten en in november stoffenlappen. Heidi houdt het in oktober bij konijnenpoten. Wat ze in november tentoonstelt, weet ze nog niet. De werken zijn te bezichtigen tijdens de openingsuren van de bibliotheek. (IB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
