Corry Konings staat al vijftig jaar op het podium en zingt op Yesterdayland in Bobbejaanland

Op zaterdag 24 augustus staat de Nederlandse zangeres Corry Konings op de affiche van Yesterdayland in Bobbejaanland. De zangeres staat ook al vijftig jaar op het podium. Corry Konings is nog altijd een veelgevraagde artieste en staat ook nog altijd heel graag op het podium in zowel Nederland als Vlaanderen.

Vijftig jaar is een hele periode. Weet Corry nog hoe het precies is begonnen?

Corry: “Het begon in 1969 met Vaarwel, ik zal geen traan meer om je laten. Dat liedje kwam uit en we wisten zelf niet wat er aan de hand was. De mensen kwamen zomaar naar mij toe. Dat liedje is zonder tv een heel grote hit geworden. Ongelofelijk toch.”

Dat was de start. Hoe evolueerde het dan verder?

Corry: “Dat ging van Vaarwel, ik zal geen traan meer om je laten naar Mijn stil verdriet. En toen schreef Pierre Kartner alias Vader Abraham Huilen is voor jou te laat, special voor Corry en de Rekels. Dat kon niet meer stuk. Dat werd zo’n grote hit in Nederland maar ook in België. We traden dan ook als Corry en de Rekels veel op in België. Dan had je nog die driebaanswegen, dan moest je nog vele uren rijden. Nu ben je natuurlijk overal veel sneller. Het waren mooie tijden. De mensen stonden graag met mij op de foto. Ze waren fier dat ze Corry en de Rekels konden horen zingen.”

We zijn nu vijftig jaar verder. Zijn er bepaalde zaken in je carrière waarvan je zegt : dit heb ik verkeerd aangepakt, dat kon beter ? Er zijn altijd minpuntjes of niet?

Corry: “Wat zijn minpunten? Ik denk als je een keuze maakt – waarvan je denkt dat het goed is – dan moet je die ook volgen. Als dan later blijkt dat het niet goed was, dan moet je veranderen. Daar wordt je ook wijzer van natuurlijk. In het leven word je er überhaupt wijzer van wat je ook in het leven meemaakt. Dat is met liedjes ook zo. Dat kon niet stuk met Pierre, die wist precies wat die voor ons moest schrijven. Pierre zei ook altijd: Corry en de Rekels zijn een begrip. Huilen is voor jou te laat is een evergreen als het ware. Dat is natuurlijk geweldig dat Pierre zijn naamkaartje daaraan heeft verbonden en dat hij voor ons zoveel geweldige liedjes heeft geschreven.”

Wat is u persoonlijke visie over de evolutie van de muziek? Na vijftig jaar kan je het wellicht niet meer vergelijken.

Corry: “Vroeger kan je niet meer vergelijken met nu wat betreft de jaren. Maar toch komt het op hetzelfde neer. Het is alleen dat je dan wat muziek betreft het misschien een klein beetje aanpast, dat je dat wat moderner maakt. Maar ik denk dat de mensen toch nog wel van nostalgie houden. Dat merk je in die vijftig jaar waar ik overal optrad. Je merkt toch wel dat de mensen terugvallen op nostalgie. Dat vinden ze toch wel mooie liedjes. Ik heb nu een nieuw liedje klaarliggen. Dat is qua muziek wel wat moderner, maar het is toch wel een liedje dat terug op mijn lijf geschreven is.”

Wat zijn je hoogtepunten in je gouden carrière?

Corry: “Weet je wat zo mooi is ? Je treedt op, dat is al prachtig dat je mensen kan blij maken met je liedjes. Maar je krijgt dan gouden en platina platen, een mooie Edison, de Gouden Harp, enz. Dat is een kroon op mijn vele werk.”

Is het heel moeilijk om te zeggen hoeveel goud en platina je behaalde? Of hoeveel cd’s je in al die jaren verkocht?

Corry: “Ik kreeg negentien gouden en platina platen. Voor alle lp’s van Corry & de Rekels heb ik ook goud en platina. Ik behaalde er ook, samen met Frans Bauer.”

Kan je daar een aantal op kleven qua verkoop?

Corry: “Vroeger was dat 25.000 voor een gouden en 100.000 voor platina. Nu worden er niet meer zoveel platen verkocht, meer gedownload. Veel mensen luisteren meer naar de radio. Dan worden er niet meer zoveel platen verkocht dus hebben ze het teruggebracht voor een gouden plaat naar 5.000/10.000 cd’s.”

Is er een bepaald moment in je carrière geweest dat je wilde stoppen met muziek of kan je dat echt niet missen?

Corry: “Missen is een groot woord. Ik heb het altijd graag gedaan en doe het nog steeds heel graag. Er zijn natuurlijk al momenten geweest dat ik dacht : nu stop ik ermee. Het ligt er ook aan hoe mijn stem het blijft doen. Want dat is het belangrijkste natuurlijk.”

Je treedt op tijdens Yesterdayland, maar zijn er ook andere grootse concerten voorzien in je jubileumjaar? Of een nieuw album?

Corry: “We hebben er wel aan gedacht om dit jubileum te vieren, maar ik ben niet zo’n voorstander voor grote feesten in grote hallen. Ik doe het veel liever in een kleine zaal, dat ik het dan echt voor de fans kan doen. We hadden bijna op mijn verjaardag iets moois gecreëerd, maar dat kon niet doorgaan op die locatie dus dat was wel heel jammer. Nu moeten we bekijken wat we er verder mee gaan doen.”

Zijn er nog bepaalde dromen dat je hebt?

Corry: “Ik weet het niet, altijd als ze mij die vraag stellen weet ik nooit direct wat te antwoorden. Het is natuurlijk te zien hoe het schip blijft varen. Ik vind het leuk omdat ik de mensen blij kan maken en dat ze heerlijk meezingen. Verder gaan we allemaal aftasten hoe het mag lopen. Ik kan niet in die glazen bol kijken (lacht).”

Als je uit al je liedjes één eruit moet pikken, is het dan ‘Huilen is voor jou te laat’ of koester je een ander nummer?

Corry: “Er zijn altijd liedjes op ieder album die iets speciaals hebben, zoals Vergeet mijn naam…. De hits blijven natuurlijk: : Huilen is voor jou te laat, Ik krijg een heel apart gevoel van binnen’-… De mensen willen dit horen en zingen die nummers ook luidkeels mee.”

Is er een verschil tussen Nederland en Vlaanderen om op te treden?

Corry: “Bij ons is het altijd heel amicaal, lekker gezellig. Hier vinden de mensen mij echt een vedette. Ze aanbidden mij. In Nederland zijn ze veel nuchterder. België zou je wel mijn tweede thuis kunnen noemen. Het was al een aantal jaar geleden dat ik nog in België kwam en dacht : ik ga daar toch eens iets aan doen. Ik heb dan een plaat uitgebracht en nu ben ik elke keer toch weer in België te zien. Helemaal top.”

Heb je bepaalde herinneringen aan onze provincie West-Vlaanderen?

Corry: “In Vlaanderen zit ik overal, maar niet in het Franstalige gedeelte. Ik ken Frans, maar Frans kent mij niet (lacht).”