Commissaris Wim Merlevede uit Diksmuide gaat op 1 april met pensioen. Hij heeft 37 dienstjaren achter de rug. “De dag dat ik mijn eed aflegde, was de dag nadat koning Boudewijn overleed”, aldus de commissaris, die ons enkele bloedstollende feiten uit zijn rijke carrière vertelt. Over dodelijke ongevallen, de redding van een klein kind, diverse zelfmoorden, een drievoudige moord en Rambo-messen. Een reportage die niet geschikt is voor gevoelige zieltjes.
Commissaris Wim Merlevede wordt in juni 62 jaar en is al 37 jaar in dienst bij de politie. Wim is gehuwd met Mia Nys, het paar heeft 3 kinderen en ook al 3 kleinkinderen. Wim woont in Diksmuide, waar hij geboren en opgegroeid is.“
Regent
“Ik ben hier in Diksmuide geboren, ging naar de Broedersschool , daarna naar het VTI in Diksmuide en dan naar Borgerhout om er 2 jaar de studies Regent technische vakken te volgen, ik studeerde af in 1983”, start Wim zijn verhaal. “Ik werkte bij Claeys, deed mijn legerdienst en werkte op een studiebureau, telkens met het idee dat ik de praktische ervaring zou kunnen gebruiken in de klas. De contracten die ik kreeg waren tijdelijk dus deed ik mee aan een examen voor de politie in Diksmuide.”
“Net toen ik een 2-jarig contract kon ondertekenen bij een firma, kon ik starten bij de politie. Dus begon ik bij de gemeentelijke politie met het idee officier te worden. In het eerste jaar moest je politieschool afronden. Op het moment dat ik mijn benoeming kreeg als politieman moest ik verzaken aan de brandweer. Ik was al officier bij de Diksmuidse brandweer en twee hulpdiensten dat kon niet.”
Koning Boudewijn
Bij de politie kon Wim Merlevede meteen de opleiding als officier beginnen, een vierjarige opleiding, hij mocht zijn politieschool volledig na elkaar doen: “Ik had geluk dat ik altijd geslaagd was , ook voor mijn officiersbrevet. We waren maar met vier van de 30 die geslaagd waren, in 1990 had ik mijn officiersbrevet in de hand en in 1993 ben ik dan adjunct commissaris geworden.”
“De eerste dag dat ik officier was op 1 augustus 1993 was het eerste wat ik ’s morgens hoorde dat koning Boudewijn overleden was. Net toen ik mijn eed moest afleggen, was onze koning er niet meer! Dat blijft je wel bij! Tijdens de opleiding in de politieschool moesten we ook werken, mijn vrouw is bevallen van ons eerste kindje de dag voor ik mijn eerste examen moest doen.”
Eén politiezone
Na 6 jaar agent bij de gemeentepolitie Diksmuide werd Wim Merlevede adjunct-commissaris, een titel die na de hervorming niet meer bestond en vervangen werd door commissaris. Bij de hervorming van de politie werden we één zone waar ik vele jaren wijkofficier was, met 17 wijkagenten die verspreid zaten over de vier gemeenten. Er was toen een officier voor wijk, interventie en recherche.”
“De overgang naar de zone was even wennen en plaats zoeken voor iedereen maar verliep vlot. Waar we vooraf met 10 zaten, waren we nu ineens met 30. We gingen ooit kantoormeubelen ophalen bij een firma die zijn kantoren vernieuwde, gelukkig kwam er later een budget voor het inrichten van het kantoor. Het was een mooie tijd. We moesten ook overleggen wie de interventie zou doen, wat met de recherche…”
Na tien jaar slechtnieuws-meldingen kon ik het emotioneel niet meer aan”
“In die tijd startten we van nul verschillende diensten op zoals ‘jeugd en gezin’ en ook schietmonitoren en geweldbeheersing. Ook dat kwam bij mij terecht. Drie jaar geleden werd het droneteam opgestart. 10 Jaar lang deed ik de slechtnieuws-meldingen. Op een bepaald ogenblik kon ik het emotioneel niet meer.”
“Er zijn toch altijd zaken die je bijblijven, zo bijvoorbeeld het ongeval van de eerste brandweervrouw. Zij stierf ter plaatse, ik moest dat melden aan de ouders en ben nog een paar keer terug gaan. Heel zwaar maar dankbaar, nu nog komt die mama erover spreken.”
Kindje gered
“Net voor de hervorming was een dodelijk ongeval in Vladslo, met een auto en een tractor. Ik was daar een van de eersten bij, de papa is gestorven aan het stuur, de mama lag gekneld in het voertuig, met een huilend klein kindje. Ik heb het kindje uit die auto gehaald en op mijn arm gehouden terwijl ik de mama troostte en verzekerde dat ik voor haar kindje zou zorgen.”
“Twintig jaar later sta ik in de lift in Brugge en er staat een dame naast me. Ze kijkt me aan en vraagt Wim Merlevede? Ik ben nooit vergeten hoe jij voor mijn kindje hebt gezorgd, zoiets doet ongelofelijk veel deugd! Ook het ongeval met een kindje dat voor de ogen van de mama onder een auto raakte, blijft me bij.”
Zelfmoorden
“Ik had dan zelf kinderen van die leeftijd, toen ik daar naartoe ging heb ik gewoon mee zitten wenen, dat is vreselijk. Met de politiehervorming heb ik dan gevraagd dat niet langer te moeten doen, het was even teveel geweest. We zijn geen grote zone zoals Brussel of Antwerpen maar hebben toch met vele zware feiten te maken”, verzekert Wim Merlevede.
“Ik heb heel vele zelfmoorden ook meegemaakt: drenkelingen, ophangingen, voor de kop geschoten, die soms al weken daar hangen of die al half aan het ontbinden zijn. Soms vreselijke ongevallen, gelukkig ben ik bij de brandweer geweest dat zorgde dat ik beter gewapend was en zo heb ik ook een aantal keren mensen gereanimeerd.”
“Overvaller zat op café met zijn arm in het gips”
“Ik was twee maanden actief en moesten op de hoge brug het verkeer gaan regelen. We worden aangesproken door iemand die vertelde dat er daar een bril en wat geld langs het water lag. Een paar weken later werden we geroepen door een oudere mevrouw, ze was overvallen en voor dood achter gelaten.”
“We gingen daarnaartoe, krijgen een beschrijving dat de overvaller met zijn arm in het gips zat. Iets verder was er een cafeetje en we kijken daar binnen en zien een man met arm in het gips. We arresteren hem, achteraf blijkt het dezelfde dader te zijn die een homofiele man doodgeslagen had op de plaats waar die jas en bril lagen. Het lichaam was ondertussen bovengekomen, hij had het in de IJzer gegooid.
Drievoudige moord
“Het meest spectaculaire was net voor de hervorming”, vervolgt de commissaris. “We kregen een melding van een buurman dat de rolluiken van een huis niet omhoog waren en dat de auto van die persoon een eind verder stond. Bij aankomst kunnen we niet binnen. Dus langs achter dan maar, daar zien we iemand liggen geboeid. Dood en binnen dan nog twee vermoorde personen.”
“Het was een oudere man die er goed voor zat. Twee jongemannen waren bij hem om geld te krijgen en ze werden alle drie overvallen. Zo’n drievoudige moord maak je niet iedere dag mee. De dader was iemand van Pakistan.”
Rambo-messen
“Daarnaast had je een moord in Kaaskerke: een vrouw werd door haar vriend of ex opgewacht, hij heeft haar met twee van die Rambo-messen aan elkaar geplakt opengesneden van links naar rechts. Bijna onthoofd, verschrikkelijk was dat. Dat zijn herinneringen die ik altijd al meedragen”, besluit Wim Merlevede. Zijn laatste werkdag was op 29 maart, hij startte op 1 april 1987 en gaat officieel met pensioen op 1 april 2024.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
