De familiale bloemenspeciaalzaak Coin Fleuri, gelegen in het hartje van het Oud Zoute, gaat na 65 jaar vol liefde en passie voor bloemen op zoek naar overnemers buiten de familie. “We hopen vurig dat er mensen opduiken met diezelfde passie en dat het hier dus een bloemenzaak mag blijven”, zegt zaakvoerster Christine Lantsoght.
Het verhaal van Coin Fleuri, vrij vertaald ‘het bloemrijke hoekje’, begint in 1956. Herman Lantsoght en Hélène Christiaens starten met hun bloemenwinkel in de Sparrendreef 102: het hartje van wat het Oud-Zoute genoemd wordt. Het eerste jaar runden ze de zaak nog als gerant voor de eigenaar die het opstartte maar kort nadien namen ze de zaak volledig zelf in handen. “Mijn vader was toen tegelijk ook actief als zelfstandig tuinaanlegger. Moeder deed vooral de verkoop in de winkel maar mijn vader werkte ook heel hard voor de bloemenzaak”, vertelt huidig zaakvoerster Christine Lantsoght, die de zaak samen met ex-echtgenoot Franky De Moor runt.
“Zo stond hij bijna iedere nacht om 2 uur op om op de vroegmarkt in Brussel bloemen en planten te gaan inkopen. Als hij daarvan terug was en hij alles uitgepakt had, sliep hij een tweetal uurtjes om dan weer aan de slag te gaan. Ja, mijn ouders hebben echt wel ontzettend hard gewerkt. Mijn vader leeft trouwens nog altijd: hij is negentig jaar en woont nog altijd boven de zaak hier.”
Mooie kindertijd
Christine blikt met ons terug op bijzonder mooie kinder- en jeugdjaren in en rond de bloemenwinkel in het Zoute. “Ik ging als kind al boeketjes plukken in de grachten en langs de wegberm. Mijn drie broers en ik beleefden hier echt een prachtige kindertijd. Al de kinderen van de zelfstandigen hier in de buurt speelden met elkaar, in de tuinen en op straat”, herinnert Christine zich nog goed.
De trouwe klandizie is echt wel een van de sterktes van deze zaak
“Maar het was ook wel hard werken. Toen we 11 jaar oud werden, moesten we al meewerken in de zaak. Heel het gezin werd ingeschakeld. Ik herinner me nog goed hoe we droogbloemen moesten ophangen. Of hoe we grote bestellingen rondbrachten met de fiets. Maar we deden dat graag. Ik ben de enige van de kinderen die later in de bloemenzaak is gebleven. Een van mijn broers nam wel de tuinaanneming van mijn vader over en is daar vandaag nog altijd mee actief. De andere broers gingen een andere richting uit.”
Drie groepen klanten
Christine Lantsoght kwam in 1986 samen met Franky De Moor in de zaak, in opvolging van (schoon)vader Herman Lantsoght. “De trouwe klanten van mijn ouders destijds bleven komen naar de zaak en tegelijk konden we de winkel ook verder uitbouwen. Die trouwe klandizie is echt wel een van de sterktes van deze zaak”, gaat Christine verder.
“Vandaag komen hier nog mensen over de vloer die ik nog ken van toen ik zelf kind of jongvolwassene was en met mijn ouders meehielp. Er zijn klanten die niet eens moeten zeggen welk soort boeket ze willen, gewoon omdat ik hun voorkeur uit het hoofd ken.”
“Je kunt onze klanten eigenlijk in drie groepen opdelen”, vult Franky De Moor aan. “We hebben ten eerste de vaste bewoners, de Knokkenaars dus. Daarnaast zijn er ook heel wat mensen met een tweede verblijf en die komen ook graag eens een bloemetje kopen. En dan zijn er ook nog de toeristen die over de vloer komen voor een boeket of andere vorm van bloemendecoratie.”
Nieuwe technieken
Gevraagd naar veranderingen doorheen de jaren wijst Christine erop dat het assortiment aan bloemen veel groter geworden is én dat de periode waarin bepaalde bloemen te verkrijgen zijn veel langer geworden is. “Dat komt vooral door nieuwe technieken qua bemesting en belichting. Maar wij houden er toch aan om zoveel mogelijk de natuur en de seizoenen te volgen.”
Dochter Kim De Moor heeft besloten de zaak niet verder te zetten. Ze is getrouwd met een arts en de job van haar echtgenoot, orthopedisch handchirurg bij het UZ Leuven, is niet compatibel met het runnen van een drukke bloemenzaak.
Christine en Franky zijn dus op zoek naar een overnemer. “We hopen vurig dat er mensen opduiken met dezelfde passie en dat het hier op dit leuke hoekje in het Zoute dus een bloemenzaak mag blijven”, besluit Christine.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
