Claude Sanctobin, de voormalige eigenaar van het Kortrijkse café De Biechtstoel, gaat 35.000km toeren met zijn motor. Dat huzarenstukje start in Anchorage (Alaska) en eindigt met de jaarwisseling in Vuurland (Argentinië). Een tocht door 14 landen en dat in 150 dagen. Zolang corona geen stok in de wielen steekt.
Claude Sanctobin (56) is afkomstig uit Bissegem en woont nu in Ingelmunster. Zijn ouders zaliger zijn Gentil Sanctobin en Marcella Windels. Claude heeft een zus Colette (55). Colette woont in De Panne. Claude kan je kort omschrijven als een zwerver met één been in de maatschappij en het andere in de vrijheid . “Ik ben een kapitalistische hippie”, zegt Claude zelf.
Gekkenwerk
35.000 kilometer, 14 landen en twee continenten in ruim vijf maanden op de motor: het lijkt gekkenwerk. Claude denkt er het zijne van. Toeren met een stalen ros ervaart hij veel intenser dan reizen met het vliegtuig, de trein of de bus. “Met mijn motor is het alsof ik op een paard zit. Ik snuif de mistige, rokerige avondlucht op, proef het warme opvliegende stof, voel de koelteopwekkende rivier en hoor het huilerige gejengel in de dorpen. Ik ervaar alles… anders. Veel indrukken beklijven op die manier beter en langer”, stelt Claude, die deze reis opdraagt aan zijn nichtje en soulmate Anja Oosterlynck, die in 2014 uit het leven stapte.
Veel indrukken beklijven op de motor beter en langer
De motortocht start in Anchorage, Alaska. Vandaaruit volgt Claude de westkant van Noord-Amerika door de Rocky Mountains en een aantal prachtige natuurparken. In Panama gaat de motor op een zeilboot naar Colombia. “Die zone heeft te zware offroad routes en is gevaarlijk wegens intensieve drugssmokkelroute”, licht Claude toe. “Ik moet de problemen niet opzoeken.” In Zuid-Amerika gaat de motorrijder het Andesgebergte doorkruisen. “Daar wil ik de Incacultuur opsnuiven en het majestueuze Machu Picchu bezoeken.” Op weg naar de eindstreep wil Claude de machtige landschappen van Patagonië ontdekken. De tocht eindigt in Ushuaia, Vuurland, Argentinië.
De grootste vijand is de coronapandemie. De maatregelen in België zijn niet meteen het probleem, Claude maakt zich vooral zorgen over hoe de maatregelen zijn in de 14 landen die hij zal doorkruisen.
Goede doelen
“Begin mei moet ik de knoop doorhakken om het al dan niet te laten doorgaan. In mijn reis zijn er een paar data zoals het verschepen van mijn motor, de vliegtickets en de overzet per zeilboot waaraan ik me moet houden. Voor het ogenblik is het koffiedik kijken. Als het door de maatregelen toch niet zou lukken dan verschuif ik mijn reis naar volgend jaar.”
“Aan mijn reis wil ik een aantal activiteiten voor goede doelen koppelen”, vertelt Sanctobin. “Ik wil fondsen verzamelen voor twee projecten die ik onder de aandacht wil brengen. Het project van een jeugdvriend die met zijn vzw Belgium Aid een wooncentrum gaat bouwen voor weeskinderen met een beperking in Haïti en Child Wellfare Chitwan Nepal, een project waar ik persoonlijk bij betrokken ben en ik jaarlijks bezoek. Het laatste decennium realiseerden we er projecten zoals het plaatsen van irrigatiepompen, sanitaire blokken in de arme wijken op de Terrai en het geven van workshops bij kinderen naar basishygiëne toe.
Heelhuids terug
Voor deze uitdaging laat Claude de alledaagsheid, de gewenning en verwenning achter zich en dwingt hij zichzelf tot het uiterste. “Het lijkt een trip, maar dan intenser, échter en vermoeiender. Ik ben alert, gespannen en nieuwsgierig.” Voor Claude is het vooral het onbeschrijfelijke gevoel van die ultieme vrijheid. Hopelijk komt Claude heelhuids terug? “De drie zware motorongevallen en 45 botbreuken zijn niet voor herhaling vatbaar.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier