Op 4 oktober, Werelddierendag, zetten we graag onze huisdieren en andere beestjes in de kijker. Christine Bulckaen leeft echter altijd in een ‘Werelddierenjaar’, want haar liefde voor dieren vertaalde zich in 2016 toen ze een mishandelde kitten onder haar vleugels nam.
“Eind juli 2016 las ik in de krant het trieste bericht over een kitten die door drie jongeren in de Tuinwijk werd mishandeld. Door deze gruweldaad verloor het katertje zijn tandjes en had het enkele open wonden aan de ogen. Via het dierenasiel Degrensstreek hoorde ik dat hij werd overgebracht naar de dierenarts. Ik dacht maar aan één iets: dit katertje redden”, vertelt Christine (72).
“Na een moeilijke herstelperiode kwam Zimba er op miraculeuze wijze terug bovenop. We hebben hem hier alvast verwend”
Het katje zweefde tussen leven en dood en Christine wachtte drie weken bang af om hem als adoptiekitten te mogen meenemen naar huis. “Op 6 augustus mocht ik dan eindelijk mijn Zimba hier bij mij in huis halen. Na een moeilijke herstelperiode kwam Zimba er op miraculeuze wijze terug bovenop. We hebben hem hier alvast verwend. In het begin moest ik hem nog pillen en antibiotica geven, maar hij herrees als een kleine feniks”, aldus Christine.
Lou-Lou
Zimba kwam met zijn groot knuffelgehalte op het perfect moment Christines leven verwarmen. “Ik had toen op heel korte tijd twee poezen verloren, namelijk mijn 18-jarige raskat Filou en kort daarop mijn 19-jarige Punkie, allebei door ziekte”, weet Christine.
“Mijn katten zijn precies mijn kinderen en ik krijg daar ongelooflijk veel liefde van”
Zimba moest zijn nieuwe thuis delen met de kattin Lou-Lou. “Dat was niet gemakkelijk hoor. Zimba wilde altijd spelen en Lou-Lou (20) niet. En vandaag nog steeds niet”, lacht Christine. Het was destijds geen gemakkelijke periode voor Christine, want ze runde toen het goed draaiende café Mefisto. “Gelukkig kreeg ik veel hulp van mijn dochter Naïma en mijn zoon Mehdi. Vandaag woon ik in de Kerkstraat en Zimba heeft er ook zijn draai gevonden. Hij kan gaan waar hij wil, zelfs op het terras, maar niet op het dak hoor. Ik wil hem absoluut niet verliezen”, zegt Christine.
Als kinderen
Katten zijn voor Christine heel fascinerende dieren. “Ik ben er zot van. Ze zijn loyaal, eigenzinnig… En Zimba is hier eigenlijk de grote baas. Hij commandeert mij hé. Maar hij is, ondanks zijn onfortuinlijke marteldag, ongelooflijk sociaal. Mijn katten zijn precies mijn kinderen en ik krijg daar ongelooflijk veel liefde van. Mocht ik jonger zijn, dan adopteerde ik er nog”, lacht ze.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
