Fietsen zal ze uiteraard blijven doen, maar niet meer zoals de voorbije jaren om van thuis in de Revinzestraat in Torhout naar het stadskantoor te rijden en omgekeerd. Vrijdag 26 februari is voor Christelle Demoor de allerlaatste werkdag als vertrouwd gezicht van de stedelijke dienst Burgerzaken. Na 30 jaar aan het loket gaat ze met pensioen.
Al die jaren heeft Christelle, die op 20 juni 61 jaar wordt, haar job graag gedaan, maar het slotjaar was als gevolg van corona jammer genoeg het minste. “Het sociaal contact viel grotendeels weg en daardoor heb ik datgene gemist waar ik als stadsbediende zoveel plezier aan beleefde: iemand van mens tot mens kunnen helpen. Dat kon nu deels ook wel na afspraak, maar dat is toch niet hetzelfde. Erg spijtig, want daardoor was mijn laatste jaar helaas het minst aangename. Toch heb ik ook in moeilijke virustijden geprobeerd om de bevolking de service te bieden die ze verdient.”
In mei 1991 bij de stad in dienst getreden
Christelle is getrouwd met Geert Mortier (61), met wie ze een dochter Wendy (39) en een zoon Joeri (36) heeft. Er zijn zes kleinkinderen: Tristan (14), Iluna (12), Milan (9), Gust (5), Florian (4) en Cis (3). Christelle heeft destijds de opleiding kantoor gevolgd en eerst bij een groothandel in wenskaarten gewerkt. In mei 1991 trad ze in dienst van het stadsbestuur en werd loketbediende bij Burgerzaken. Ze behartigde tevens een tijdje het onthaal. Jarenlang vervulde ze haar job in het toenmalige stadhuis op de Markt, maar sinds begin april 2014
“Niets is mooier dan andere mensen te kunnen helpen”
In haar vrije tijd is Christelle fervente supporter van Club Brugge en van basketbalclub BC Oostende, waarbij haar kleinzonen Tristan en Milan spelen. Ook wandelen en fietsen doet ze graag, net als kettingen maken en diamond painting , een soort borduren met steentjes. Sinds kort gaat ze tweemaal per week zwemmen, ideaal om het kopje leeg te maken en de fysieke conditie enigszins op peil te houden. Ze is voorts vrijwilliger in het vaccinatiecentrum.
Mensen niet uit de digitale boot laten vallen
Jarenlang al is Christelle op vrijwillige basis secretaris van een aantal stedelijke adviesraden: de derdewereldraad Trosso, de seniorenraad SAR en de landbouwraad. Nu ze met pensioen gaat, laat ze die functies varen. Ze blijft wel lid van SKAT, dat acties voor Kom op tegen Kanker organiseert.
“Ik heb in mijn werk nooit op een minuut gekeken”, zegt ze. “Niets is mooier dan andere mensen te kunnen helpen. Als stadsbediende aan het loket Burgerzaken krijg je daar de uitgelezen kans toe. Je moet dienstverlening op maat proberen te bieden, niet het minst aan mensen die uit de digitale boot dreigen te vallen. De online hulp mag dan misschien handig zijn, niet alle bewoners kunnen ermee overweg. Dan kun je hen toch niet in de kou laten staan? Een glimlach kost geen geld en tijdens je fietsverplaatsing een dringend documentje bij iemand in de bus stoppen evenmin. Een ander een dienst bewijzen, doet deugd aan het eigen hart. Ik snap niet dat sommigen dat vergeten. Waarom elkaar niet helpen?”
Service met de nodige warmte blijven brengen
Dat de hulpvaardige Christelle door veel mensen aan het loket gemist zal worden, is een zekerheid. Niet voor niets werd ze vijf jaar geleden door onze lezers verkozen tot Krak van Torhout 2015 . En drie jaar geleden kreeg ze van de vrouwenbeweging Vrouw & Maatschappij de Gerberaprijs.
“Ik hoop dat na de coronacrisis de stedelijke dienstverlening niet té eenzijdig op het digitale loket zal toegespitst worden”, zegt ze. “Anders zal een deel van onze bevolking in de nesten geraken en lang niet alleen de ouderen, zoals weleens gedacht wordt. Het is de taak van de stad om ervoor in te staan dat iederéén zonder onderscheid de broodnodige service kan krijgen. En dat dit met voldoende warmte en geduld gebeurt. Ik vind onze wereld al meer dan kil genoeg.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
