Chansonnière Sarah Dhondt was even terug in haar dorp, Jabbeke. Ze zong er voor een vol vrijetijdscentrum. En uiteraard bracht ze ook haar eigen ode ‘Mijn dorp’. De liefde voor muziek zal verder haar pad bepalen, maar nu waagt ze zich toch aan een monoloog.
“Ik ben geboren in Brugge maar opgegroeid in Jabbeke. Ik heb heel veel mooie herinneringen aan ‘mijn’ dorp. Het deed dan ook deugd om familie en bekende gezichten te zien in het publiek”, zegt Sarah over het optreden. “Ondertussen woon ik al ruim vijftien jaar niet meer in Jabbeke maar de bijzondere band blijft uiteraard. Mijn ouders wonen er nog en mijn vader is zelf geboren en getogen Jabbekenaar.”
Melkerij Donja
“Mijn grootouders hadden de melkerij Donja en hadden twaalf kinderen. Helaas zijn er al enkele dierbare familieleden overleden. Maar de vele herinneringen aan de grote familiefeesten en de vele avonturen in de tuin van mijn grootouders zijn heerlijk om aan terug te denken. Ik ben namelijk heel dicht bij het ouderlijk huis van mijn vader opgegroeid. Mijn vader draagt nog steeds zorg voor de boomgaard die mijn grootvader plantte. Al zie je aan de bomen dat ze echt al oud zijn, het fruit is zoveel lekkerder dan uit de winkel. Toen café Den Tiger (bij Marie-Jeanne) stopte, was dat voor vele mensen een enorme verandering. Je hoefde geen stamgast te zijn om te weten hoe belangrijk en bijzonder ze was en is. Het besef dat ik daar weg ben én die warme plek ging verdwijnen, deed me wel wat. Ik schreef er een Nederlandstalig lied over, Mijn dorp. Dat lied zong ik uiteraard ook tijdens mijn concert in Jabbeke. “
Chansons
“Ik houd van het verhalende van chansons. De Franse taal ligt me enorm goed. Veel beter dan Engels. Het interpreteren en vertolken is mijn grote passie. De supergoede muzikanten nemen het muzikale voor zich, ik kan dan in alle luxe vooral bezig zijn met het theatrale kantje van de zaak. Ook mijn bindteksten zorgen voor een optreden dat soms zelfs richting muziektheater gaat. Ik begon mijn zang in Gent doordat ik er woonde en vele muzikanten ontmoette. Ik ben echt gezegend met wie rond me staat op het podium. Ik denk dat mijn eerste optreden met Frans chanson op de Vlaamse Feestdag was in Oudenaarde. In die tijd kon dat nog”, lacht ze. “Ondertussen speelden we al op heel veel plaatsen en in vele soorten omstandigheden. Van uitverkochte schouwburgen tot intieme huiskamerconcerten. Elk concert is een ontmoeting die we met veel respect aangaan. Na een optreden ben ik op een of andere manier moe maar toch geniet ik ervan als mensen nadien iets komen vertellen. Dat kan iets persoonlijk zijn, of een muziektip, een anekdote… Dat toont aan dat wat ik tijdens een optreden wil bereiken ook effectief lukt: verbinding met mensen.”
Toekomst
“Na het laatste project rond Barbara wil ik nu graag het accent leggen op het vertellen. Dus ik ben een monoloog aan het schrijven. Dat is absoluut geen sinecure. Ik heb daar nooit een opleiding rond gevolgd en val terug op de ervaring van het zingen. Dus de mensen gaan nog wat geduld moeten oefenen. Laten we zeggen dat ik iets aan het maken ben waarvan ik zelf nog niet weet waar ik zal uitkomen. Een heerlijk avontuur maar dat voorlopig nog niet klaar is voor een podium.” (Patrick Anthone)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
