Het is drukker dan ooit bij vzw De Stamper. Maandelijks komen tientallen gezinnen shoppen in de sociale superette. Caroline Perneel is de dame die al jaren de dagelijkse werking van het voedselverdeelpunt voor haar rekening neemt. En in crisistijden is het er nog drukker dan anders.
Eerst de terminologie eens goed op orde krijgen. “Wij worden wel eens de voedselbank genoemd, maar in West-Vlaanderen is er maar één voedselbank en die situeert zich in Kuurne. Wij zijn een voedselverdeelpunt.” En omdat de mensen er nu ook letterlijk mogen gaan shoppen en geen op voorhand samengestelde pakketten mee krijgen, wordt die nu ook de sociale superette genoemd.
Wie is Caroline Perneel
Privé
Caroline Perneel (57) groeide op in Izegem en woont met haar partner nog steeds in de Pekkerstad. Ze is de mama van Ulrike (28) en Julie (25).
Opleiding en loopbaan
Ze werkte eerst tien jaar in de privésector voor ze na de geboorte van haar kinderen de studies gezinswetenschappen aanvatte. Is nu al meer dan 20 jaar de beroepskracht binnen vzw De Stamper waar ze het voedselverdeelpunt mee draaiende houdt.
Vrije tijd
Lezen, tv kijken, wandelen en eens erop uit trekken.
Waar halen jullie het voedsel dat jullie verdelen?
“Vanuit de voedselbank in Kuurne krijgen we maandelijks enkele paletten goederen. Dat gaat om producten die voorzien worden op Europees niveau, maar daar komen ook schenkingen bij van voedingsbedrijven. Omdat dat niet volstaat om een gevarieerd assortiment aan te bieden, kopen we zelf ook nog veel aan. Maandelijks loopt dat bedrag op tot ruim 5.000 euro. Doe dat eens maal 12 en dan kom je al aan 60.000 euro dat we met eigen middelen voorzien.”
“Allochtonen maken slechts minderheid uit van de mensen die hier bij mij langskomen”
De stad komt wellicht ook tussen?
“We krijgen hier het gebouw ter beschikking. Ook het transport van Kuurne naar Izegem wordt met de vrachtwagen van stad geregeld en we krijgen ook een werkingssubsidie, daarmee wordt onder meer mijn loon betaald. Ik ben de enige beroepskracht, maar we kunnen ook een beroep doen op een groep trouwe vrijwilligers.”
Kan iedereen hier zomaar komen aankloppen?
“Nee. Alles verloopt eigenlijk via Zorg Izegem, het vroegere OCMW. Twee maal per maand komt het bijzonder comité samen en daar worden de dossier goedgekeurd. Er wordt niet enkel beslist of mensen een leefloon krijgen of een andere tegemoetkomingen, maar ook wie recht heeft op extra voedselaanbod. De lijsten van die mensen krijg ik dan door. Omdat ze natuurlijk niet allemaal tegelijk kunnen komen, maar ik een afspraak met hen.”
Om hoeveel mensen gaat dat?
“Dat varieert, maar in de maand februari zijn dat al een 180-tal gezinnen. Dat kunnen uiteraard alleenstaanden zijn, maar ook gezinnen met meerdere kinderen. Deze maand mocht ik al contact leggen met 12 nieuwe gezinnen. Iedereen mag maandelijks één keer langskomen, de gezinnen met kinderen mogen een tweede keer hier passeren. De mensen rijden hier dan letterlijk met hun kar rond, maar ze mogen uiteraard niet onbeperkt meenemen. Dat hangt af van het aantal personen dat het gezin telt. We hebben van alles in ons aanbod. Van droge voeding tot melk, koffie en olijfolie, maar ook diepvriesproducten… En zelfs fruit. Soms krijgen we dat van de REO Veiling, als dat niet het geval is, kopen we dat zelf aan bij lokale handelaars.”
Zijn het altijd dezelfde mensen die terugkeren?
“Ik heb deze maand dus heel wat nieuwe mensen moeten contacteren, maar sommigen zie je enkele maanden niet terug en staan er even later weer. Je ziet soms ook generatie-armoede, eerst de ouders en vervolgens de kinderen.”
Wie zijn die mensen dan?
“Het zijn je buren! Veel mensen denken dat het vooral om allochtonen gaat, maar dat maakt maar tien procent uit. Het zijn vaak mensen die al heel hun leven in Izegem wonen, mocht je hier een namiddag blijven, je zou er wellicht wel mensen van kennen. Vaak ook mensen waarvan je niet vermoedt dat ze het moeilijk hebben om de eindjes aan elkaar te knopen.”
Voel je de crisis hier ook al inhakken?
“Mensen vertellen eerlijk dat ze soms de rekening, gas of elektriciteit, te veel in de bus hebben gekregen. Als je geen reserve hebt, mag er niet veel gebeuren. En als er dan iets gebeurt, dan kunnen ze hier terecht. Deze week kreeg ik hier ook twee daklozen over de vloer. Geen idee waar die mensen nu in zo’n koud weer slapen.”
Je doet dit nu al 20 jaar. Mensen zijn wellicht vaak openhartig tegenover jou?
“In het begin zijn ze meestal timide, maar als ze al wat langer hier passeren, dan komen de tongen wel eens los. Je hoort ook persoonlijke verhalen. Als je ziet hoe gezinnen met jonge kinderen het moeilijk hebben, dan breekt je moederhart soms wel eens. Voor die gezinnen is er dus maandelijks een tweede bedeling, maar we hebben hier ook een kinderhoekje waar ze gratis speelgoed en kinderkledij kunnen meedoen.”
Hebben jullie voldoende vrijwilligers?
“We hebben zeker een trouwe schare, maar ook wij zagen dat onze werking in corona een duwtje kreeg. Heel wat mensen blijven sindsdien liever thuis. Helpende handen zijn uiteraard altijd welkom.”
Net als giften allicht?
“Zeker en vast. Onze voorzitter en zijn team zijn goed thuis bij heel wat serviceclubs en zo komen we ook aan heel wat centen. Maar er zijn er ook veel nodig. Alle financiële duwtjes zijn welkom, de mensen mogen hier ook speelgoed en kinderkledij in goede staat binnen brengen.”
Wie vzw De Stamper wil steunen, kan een gift doen op BE53 0013 9608 7553.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
