Sinds 8 juli is hulpverlener en voorzitter van vzw Belgium Aid Carlo Herpoel terug thuis in Heule. Na de verwoestende aardbeving op 6 februari in Turkije vertrok hij op 13 februari met de noodbus van Belgium Aid naar het rampgebied. De lijnbus die omgebouwd is tot veldkeuken maakte een monsterrit van 8.000 kilometer naar Samandag aan de Syrische grens. Het team zorgde er voor liefst 350.000 warme maaltijden.
De bus met een grote veldkeuken die volkomen autonoom kan werken werd al eerder ingezet in Wallonië na de wateroverlast. Haar zusje, een omgebouwde vrachtwagen, verleende hulp in Polen aan de eerste golf Oekraïense oorlogsvluchtelingen.
De bus is het paradepaardje van de vzw Belgium Aid, die ondersteuning geeft aan de vele humanitaire missies van Carlo Herpoel uit de Zeger van Heulestraat in Heule.
Internationaal team
“Zo een keuken en missie run je niet op je eentje. Ik werkte heel nauw samen met meegereisde Belgische vrijwilligers, de Britse hulpverlener Ghafoor Hussain en zijn vereniging Feeding Humanity”, vertelt Carlo.
“Maar ook met lokale verenigingen zoals de Muslim Hands, en met vrijwilligers uit Turkije zelf, Pakistan en Engeland. Een bijzondere pluim gaat naar het Turkse leger, dat voor ons tenten opzette en ons logistiek steunde. Een internationaal samengesteld team dus, maar een topteam dat een prachtige prestatie leverde.”
Geen rij, geen maaltijd
Een doorsnee dag begon ’s morgens met het klaarmaken van het ontbijt. Om 8:00 uur mocht de dagelijkse lange rij aanschuiven voor een uitgebreid ontbijt. “Het principe was, geen rij, geen maaltijden. Ieder kreeg zo zijn portie. Vaak stonden er al veel mensen een uur te wachten in de volle zon.”
“Daarna deden we onze dagelijkse aankopen. Vooral fruit. Daar was nood aan en het is ook voedzaam. Na de inkopen was het volop koken geblazen om klaar te zijn voor de middaglunch bedeling. In de namiddag werd de hoofdmaaltijd klaargemaakt die we vanaf 17:30 uur serveerden. Dit alles onder begeleiding van kok Ghafoor.”
“Na de lunch trok de bestelwagen van het team naar afgelegen gebieden van Samandag om ook de kleinere tentenkampen te bedienen. ’s Avonds om 22:00 uur was de werkdag voorbij en kon het team genieten van hun nachtrust om de volgende dag terug paraat te staan ten dienste van de slachtoffers. Dit zeven dagen op zeven, vier maanden lang.
Ook plezier
Alles werd gemaakt door giften in natura of lokaal aangekocht eten met sponsorgelden. We kregen water, verpakte ontbijtpakketten, yoghurt, brood en vlees van de officiële instanties.
Uiteraard werd er ook veel plezier gemaakt. Turkse kindjes de basisprincipes van het West-Vlaams aanleren, de kampkatten en honden verzorgen, en gewoon samen lachen en genieten van elkaars gezelschap. Een wandeling aan zee, een partijtje volleybal of voetbal met de jeugd uit het kamp.
“Intussen heeft de Turkse overheid berenwerk verzet. Er komen meer en meer containerhuizen. De behoefte aan de bedeling van warme maaltijden neemt af. Vandaag ben ik terug thuis. Ghafoor blijft alvast nog een tijdje, voor de laatste noden, en daarna kan ook de bus de terugrit aanvatten. Dank aan alle steun, de vrijwilligers, de giften, de sponsoring… Het is dankzij al die mensen met het hart op de juiste plaats dat we ginder het verschil konden maken.”
Even uitblazen
En nu blaast de vzw even uit, worden de voorraden weer opgebouwd en alles klaar gemaakt om weer klaar te staan. Op de bus staat het motto afgedrukt: “Ik ga waar machteloosheid toeslaat”. En Belgium Aid neemt dat heel letterlijk. Steunen kan steeds op BE93 5230 8062 5667.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier