Slingers, taart, koffie en een niet te missen accordeon. De verjaardag van Camille Vandekendelaere, bewoner van het WZC La Châtelennie, ging niet onopgemerkt voorbij. Volledig terecht want de kranige man vierde zijn 102de verjaardag, wat hem meteen de oudste inwoner van de gemeente maakt.
“Mijn geheim? Een goed glas porto om de dag te starten!” Hoewel Camille de kaap van de eeuw ondertussen al ruimschoots voorbij is, blijft hij zijn frisse en pientere zelf. Om zijn verjaardag te vieren nodigde hij niet alleen zijn familie uit, hij keek er persoonlijk op toe dat alle bewoners van het rusthuis een uitnodiging in handen kregen gestopt. “Er zijn mensen die al eens durven klagen als ze in een rusthuis terecht komen maar we moeten eerlijk zijn, het is hier zo slecht niet. Mijn dag start altijd redelijk vroeg en wanneer de dames komen om me te wassen is dat toch niet echt onaangenaam. Eerst de achterkant, dan de voorkant en ik vraag ze keer op keer om wat extra aan de voorkant te wassen. Ik ben en blijf nog altijd een man he.”
Lachen en het positieve zien in de dagdagelijkse dingen, het is de manier waarop Camille ondertussen al 102 jaar lang door het leven stapt. “Maar het is altijd hier in Waasten geweest! Enkel tijdens de oorlog zijn we moeten vluchten naar Frankrijk maar van zodra het kon, keerden we terug naar onze thuis. Ik was trouwens, in mijn wilde jaren, niet echt iemand die op zijn plaats was in de schoolbanken. Toen ik 12 jaar oud werd, had ik er genoeg van en toen zei mijn vader dat ik maar moest gaan werken. Wie niet studeert moet de handen uit de mouwen steken! Dat was toen de normaalste zaak van de wereld, nu zou het allemaal geen waar meer zijn.”
Klierkoorts
Camille begon als timmerman maar eindigde zijn loopbaan als leerlooier. “34 jaar lang heb ik gewerkt in de lokale leerlooierij, waar ik onderaan de ladder begon en zo kon doorgroeien. Het was hard werken maar eenmaal de dagtaak voorbij, konden we ook goed feesten. Ik had ook een goed vrouwtje die altijd aan mijn zijde is blijven staan. Zelfs toen we het erg slechte nieuws te horen kregen dat ik haar geen kinderen kon geven. Toen ik klein was kreeg ik een erge vorm van klierkoorts, waardoor ik onvruchtbaar was geworden. De dokter zei aan mijn vrouw dat, mocht ze ooit kinderen willen, ze een andere vent moest zoeken. Ze heeft hem toen meteen op zijn plaats gezet want zo was ze wel. Het was een ferme madam maar helaas is ze 13 jaar geleden overleden.”
Een groot feest voor een bijzondere verjaardag, al komt die wel 2 jaar later dan verwacht. “Ik wilde graag een feest houden voor mijn 100ste verjaardag maar ja, die verdomde corona ook he”, lacht hij. “We mochten niks maar kom, zo nu en dan kwam er iemand aan het raam om een babbeltje te slaan hoor. De dames hier in het rusthuis wisten dat natuurlijk niet maar soms moet je al eens ongehoorzaam durven zijn. Ik heb de oorlog meegemaakt mevrouw, dus het zal alvast geen zo een virus zijn dat me klein zal krijgen. Als ik jullie trouwens een goede raad mag geven, om zo lang en gelukkig mogelijk te leven: spreek geen kwaad van anderen. Het doet me pijn als ik de kranten lees en ik overal rond ruzie zie. Het leven is niet gemaakt om elkaar kwaad te willen doen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
