De voorbije week heeft de vernietiging van de vergunning van de bar van Padel Pittem door de Raad voor Vergunningsbetwistingen de gemoederen in de gemeente meer dan beroerd. Nadat de vereniging en de gemeente hun zeg hebben gedaan, wilde buurman M.K. exclusief bij ons zijn versie van de feiten eens geven.
“Ik ben zeker niet de verzuurde, onachtzame en onverdraagzame buur waarvoor ik de voorbije week versleten werd”, vertelt een duidelijk aangeslagen M.K. ons met tranen in de ogen. “Wij zijn de voorbije week door een hel gegaan. De verwijten via sociale media, zelfs bedreigingen van mijn kinderen, hebben er zwaar ingehakt. Dat ik niet voor elk wissewasje een klacht indien mag blijken uit het feit dat we hier inmiddels al vijftien jaar naast de Pittemse sportsite wonen en ik in het verleden nog nooit enig probleem gehad heb. Pas toen de tennisterreinen gingen omgevormd worden tot padelterreinen begon ik problemen te vrezen, vooral dan wat geluidsoverlast betrof. De inplanting van padelterreinen is immers een maatschappelijk probleem geworden. Een gesprek met toenmalig burgemeester Ivan Delaere stelde mij gerust. In het dossier stond te lezen dat er een kleinschalige container kwam voor de inschrijvingen en dat een drankje ging aangeboden worden aan de spelers na het sporten. Het organiseren van events was uitgesloten.”
“De realiteit blijkt anders : er staat een grote bar met een groot terras, die niet dient om de sporters iets te laten drinken, maar een permanent café is waar tot ’s avond laat feesten georganiseerd worden. Wat de niet toegelaten evenementen betreft passeerden inmiddels een aantal afterworkparty’s, een après-ski party, een modeshow, een Radio Top Kaas festival de revue, en zo kan ik nog even doorgaan. Tijdens al deze evenementen en tijdens gewone weekdagen horen wij luide muziek, joelende mensen en dat tot ’s avonds laat. Daarbij komt het monotone geluid van de slagen en de sportbeleving van de spelers, die door het probleem van de inplanting mee voor overlast zorgen. Gezien de open ruimte rond onze woning en de overheersende zuidwestenwind horen wij, en met ons heel wat anderen, dit glashelder.”
Rammelend dossier
“Ik ben mij dan gaan verdiepen in het vergunningsdossier en heb gemerkt dat hier toch wel één en ander aan rammelde. Je hoeft geen specialist te zijn om te zien dat de padelterreinen en de bar één geheel vormen en dus ook in één vergunningsdossier zouden moeten zitten. Op deze manier kon de omvorming van de tennisterreinen tot padelterreinen via een zogenaamde ‘vereenvoudigde procedure’ nooit goedgekeurd worden. Nadat ik dit vorig jaar liet vaststellen werd geprobeerd om via een andere aanvraag een vergunning voor het clubhuis te verkrijgen. Het is deze vergunning die nu vernietigd is. Er kan dus blijkbaar nog altijd gespeeld worden en desgewenst iets gedronken worden in de cafetaria van de sporthal. Alle vertegenwoordigers van de gemeente beweren niets te kunnen doen en wassen hun handen in onschuld, maar iedereen is wel lid van de padelclub. Waar blijf je dan met onafhankelijkheid en objectiviteit bij het verlenen van vergunningen en behandelen van klachten ? Er wordt ook beweerd dat er al diverse malen rond de tafel gezeten werd, maar ik moet de eerste bezoeker nog ontvangen. Na tal van uitnodigingen van mijn kant kreeg ik vanuit de gemeente wel een mail met de melding dat de burgemeester en de schepenen zich niet konden bezig houden met het bezoeken van mensen met klachten.”
36 gelijkgestemden
“Er wordt ook de indruk gewekt dat ik de enige ‘moeilijke mens’ ben, maar in mijn ingediende dossier zitten de beëdigde verklaringen van 36 andere omwonenden die dezelfde problemen ondervinden. Het is niet omdat deze, veelal oudere mensen, drempelvrees hebben en niet de financiële middelen om een rechtszaak aan te spannen, dat ze er niet zijn. En tenslotte wil men de sympathie opwekken voor de ‘arme padelclub’, die nu niet meer kan spelen, maar men mag niet vergeten dat het hier niet om een vzw gaat. We spreken hier over een VOF, een onderneming met een duidelijk businessplan, die via de bar en de evenementen zo snel mogelijk zoveel mogelijk winst wil maken. Voor mij mag dat, maar niet ten koste van anderen. Ik liep helaas overal met mijn kop tegen de muur en dus besloot ik dat de gerechtelijke weg de enige manier was om de ban te doorbreken en de overlast te laten stoppen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
