De vzw Payoke, de vereniging voor slachtofferhulp bij mensenhandel, gaat de strijd aan tegen tienerprostitutie.
Klaus Vanhoutte (48) werd in Kortrijk geboren, maar verhuisde op zijn 16de naar Brugge, waar hij les volgde aan de Academie. “Nadien studeerde ik fotografie aan Sint-Lucas in Gent, maar ik ben nooit fotograaf geworden. Wel professioneel ruiter, specialist in dressuur”, zegt de Bruggeling, die vier jaar paardrijlessen gaf in Ierland en tot 2000 werkte in het ruiterscentrum Sankt Georg in Münster, bij Olympisch kampioen Reiner Klinke.
Bullshit radar
Nadien studeerde Klaus Vanhoutte aan de UGent pol&soc en werd hij freelance redacteur in het federaal parlement. “Daar heb ik een goed ontwikkelde bullshit radar opgedaan. Ik moest alles wat in het parlement gezegd werd omzetten in geschreven taal. Hetgeen je hoort op de klankband, zonder dat je de politici ziet, is vaak klinkklare onzin….”
Eind ’99 kreeg ik de vraag van Patrick en Ludo van het Jeugdhotel Bauhaus, die ik nog kende van mijn tijd als jobstudent in de Estaminet, de vraag om mee te werken aan humanitaire acties in Bosnië. Ze hadden een chauffeur nodig. Die streek lag vol mijnenvelden. ik was zot genoeg om in zeven maanden mijn rijbewijs voor buschauffeur te behalen. Twee jaar heb ik in Bosnië tentenkampen opgezet”, aldus Klaus Vanhoutte, die nadien redacteur werd voor PMG, uitgever van vaktijdschriften en ‘symboliek’ doceerde aan Sint-Lucas in Brussel.
De Baronie
Tien jaar geleden huwde Klaus Vanhoutte met Ann Lokowiak, die Federaal Magistraat voor de mensenhandel is.
“Via mijn echtgenote leerde ik Patsy Sörensen van de vzw Payoke kennen. Zij is een pionier in de opvang van de slachtoffers van mensenhandel. ‘t Klikte meteen, ik wou samen met Patsy iets realiseren. In die periode was ik directeur in De Baronie, de privé-kliniek van plastisch chirurg dr. Peter Myny. Hij was meteen enthousiast, toen ik hem voorstelde om iets te doen voor slachtoffers van mensenhandel die door hun pooiers zwaar verminkt werden in het aangezicht.”
“De communicatie tussen Europese landen loopt nog altijd mank als het gaat om het helpen van slachtoffers”
“Toen de samenwerking met Peter Myny in 2014 afliep, ben ik als vrijwilliger bij de vzw Payoke aan de slag gegaan. Ik deed de communicatie en verving Patsy op internationale missies in Spanje, Marokko, de Filipijnen en China. Ondertussen werkten we ook aan het project Ravot Eur. Een Referral System voor slachtoffers mensenhandel tussen België, Nederland en Hongarije. De communicatie tussen Europese landen loopt nog altijd structureel mank, als het gaat om het helpen van slachtoffers.”
Loverboys
“In 2014 concentreerde ik mij op de loverboys de tienerpooiers. Bij mensenhandel denkt men ten onrechte alleen aan prostituees die seksueel uitgebuit worden. 56 procent van de slachtoffers die Payoke opvangt zijn mannen, in amper 33 procent van de gevallen gaat het om seksuele uitbuiting. Minstens even belangrijk is de economische uitbuiting. Ik denk aan Chinezen die in kleine kamertjes worden opgesloten en 16 uren per dag moeten werken in een restaurant. Of aan de Nigeriaanse prostituees die door hun pooiers onder druk gezet worden met voodoo.”
“De afgelopen jaren zagen we de focus van politie en justitie op mensenhandel afnemen. Terrorisme en smokkel werd de topprioriteit. Er wordt nochtans wereldwijd meer geld verdiend met mensenhandel dan met drugs, alleen wapenhandel brengt nog meer geld op”, aldus Klaus Vanhoutte, die in maart 2017 adjunct-directeur van de vzw Payoke werd en recent Patsy Sörensen opvolgde als directeur.
Verkracht
In 2017 moest de Bruggeling Payoke uit het administratieve slop halen, de vzw riskeerde haar subsidies te verliezen en overleeft enkel met de steun van de Nationale Loterij. Anno 2018 kan hij zich focussen op twee grote, actuele problemen: “Sekswerkers moeten een correct, officieel statuut krijgen.”
“Daarnaast moet de tienerprostitutie aangepakt worden. Jonge internetpooiers rekruteren ook in onze West-Vlaamse jeugdzorginstellingen via de sociale media 14-jarige meisjes, die als een stuk vlees vijf of tien keer per weekend brutaal verkracht worden.”
“Vaak verschijnen ze pas vele jaren later op onze radar, als het te laat is en ze mentaal en fysiek kapot zijn. Of die slachtoffers worden met jonge delinquenten opgesloten in Beernem, om ze te scheiden van hun tienerpooiers.”
Interview
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier