Hassan Abusafar, een Palestijn die al twee jaar in Brugge woont, slaagde erin zes familieleden levend uit Gaza weg te krijgen: “Voor mijn schoonzus Maram op het nippertje, zij kon met een visum naar Egypte vlak voor de grenspost gebombardeerd werd.”
Woensdag vormde Hassan Abusafar met leden van het Brugs Vredesplatform een stiltecirkel op de Burg. Ze herdachten de 76ste verjaardag van de Nakba (‘de ramp’). Op 15 mei 1948 beëindigden de Britten hun mandaat over Palestina en riepen Joodse Zionisten de staat Israël uit. Dat was de start van de Arabisch-Israëlische oorlog, waarbij 750.000 Palestijnen verdreven werden uit door Zionisten veroverd gebied.
Het Brugs Vredesplatform en Pax Christi vragen in een petitie om de vicieuze cirkel van geweld in Palestina te stoppen. Hun eis voor een boykot van Israëlische producten uit de bezette Westelijke Jordaanoever en om de Palestijnse vlag naast de Oekraïense te laten wapperen op de Burg, vindt geen gehoor bij burgemeester Dirk De fauw. “De Stad koopt fruit noch groenten uit die regio en ik wens geen controverse te creëren”, zegt de burgemeester.
De voorbije weken vertoefde Bruggeling Hassan Abusafar in Egypte, waar hij bij een plaatselijk reisbureau de administratieve formaliteiten afhandelde om de gezinnen van zijn twee broers uit Israël te krijgen: “Een versnelde procedure om een visum te krijgen, kost 10.000 dollar per volwassene en 3.500 dollar per kind.”
“Ik ben de vele West-Vlamingen die mij gesteund hebben heel dankbaar”
De voorbije maanden had de Palestijnse Bruggeling een geldinzamelingsactie opgestart, samen met vrienden en solidaire West-Vlamingen. Met ook veel Italianen, want zijn broer Osama werkte in Gaza voor een Italiaanse ngo. Met dat geld kon hij de visa aankopen. “Niet via mensensmokkelaars, wel bij een erkend Egyptisch reisbureau. Tot overmaat van ramp was het bankkantoor, waar ik een deel van het geld gedeponeerd had, het doelwit van een bombardement. Om dat geld te recupereren moest ik extra kosten betalen”, zucht Hassan.
Inmiddels verblijven Osama en zijn vrouw Neda, met hun drie jonge kinderen in een flat in Caïro, die Hassan voor hen huurt. “Ze moeten dagelijks voor medische verzorging naar het ziekenhuis. Osama, wiens beide benen tot boven de knie geamputeerd zijn na een kinderziekte, is door uithongering de voorbije maanden fel verzwakt. De kinderen Mohammed (zes maanden), Hassan (3) en Osama junior (5) lijden zelfs aan hepatitis door maanden vervuild zeewater te drinken.”
Hassan Abusafar is de vele West-Vlamingen, die hun solidariteit betuigden, erg dankbaar. Hij kreeg steun vanuit onverwachte hoek, met name de Belgisch-Joodse barones Simone Susskind Weinberger, voormalig PS-parlementslid en mensenrechtenactiviste, die via haar internationale contacten samen met minister voor Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez Palestijnen probeert te evacueren uit Gaza.
“Ook mijn schoonzus Maram, de vrouw van mijn broer Saif, die met mij in Brugge vertoeft, is uit Gaza weggeraakt. Net op tijd, voordat de grenspost na een bombardement door Israël opnieuw dicht ging. Maram kreeg enkele weken geleden door uitputting en door het trauma van maandenlange, nachtelijke bombardementen een miskraam in het vluchtelingenkamp in Rafah”, vervolgt Hassan Abusafar. Er is slechts één minpuntje: door zijn vertrek naar Caïro is hij zijn job bij een West-Vlaamse groenteboer op de markt kwijt.
Job
Hoe moet het verder? Hassan, die lessen Nederlands volgt aan SNT in Brugge, zegt: “Ik moet op zoek naar een job, zodat ik de familie van mijn broer kan blijven ondersteunen. Wellicht zal Maram naar de Verenigde Staten trekken, er is haar een plaats aangeboden om te studeren aan de Georgetown University in Washington.”
“Ik probeer Osama en zijn gezin naar Brugge te halen. Gezien zijn handicap zal hij moeilijk werk te vinden in Caïro. Mijn ouders wonen nog met mijn twee zussen in Gaza. Ze zijn 73 jaar oud, papa heeft hart- en rugproblemen. Ze leven met 35 andere Palestijnen in de ruïnes van hun gebombardeerd huis in Deir el Balah. Ze willen liever sterven in eigen huis dan vluchten. Ze zijn bang dat, als ze de grens oversteken, Israël hen nooit meer zal laten terugkeren. Amper 85.000 van de 2,4 miljoen Gazanen zijn vertrokken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
