Vrijwilligers Luciana Desmet (72) en Marie-Claire Delaere (65) werden maandag flink in de bloemetjes gezet in het opvangcentrum van het Rode Kruis in Wingene. Ze bemanden er jarenlang een boetiek met tweedehandskledij voor de vluchtelingen. Door plaatsgebrek gaat het winkeltje nu dicht en dus nemen de twee dames afscheid. “De dankbaarheid die we kregen is enorm”, aldus het duo.
Luciana en Marie-Claire werkten respectievelijk 23 en 13 jaar in de kledingboetiek van het centrum. Al die tijd sorteerden en wasten de dames zelf alle binnengebrachte kledingstukken, waarna ze ze in hun boetiekje uitstalden. Twee keer per maand konden de asielzoekers van het centrum er dan gratis kledij komen uitzoeken. Maar aan dat verhaal komt nu een einde.
“Noodgedwongen, omdat we met plaatsgebrek kampen en een aparte ontspanningsruimte voor niet-begeleide minderjarigen nodig hebben”, legt begeleidster Lynn Decleire uit. “Anderzijds zien we ook dat dit soort boetiekjes ook in andere centra afgebouwd wordt. Al neemt dat niet weg dat we Luciana en Marie-Claire enorm dankbaar zijn voor hun fantastische inzet.”
Vriendschapsband opbouwen
Luciana was er al bij van bij de opstart van het centrum, toen nog samen met haar man. “We zijn hier samen als vrijwilligers gestart. Hij deed allerhande klusjes en ik ontfermde me over de boetiek. Mijn man overleed in januari 2018, maar ik ben sindsdien blijven komen. In het begin verbleven de mensen hier wel veel langer, soms zelfs tot vier jaar, waardoor je ook echt een vriendschapsband kon opbouwen. Sinds Maggie De Block is dat veranderd en zijn de verblijven veel korter geworden. Daardoor is alles ook wat afstandelijker geworden.”
“Ik heb hier vaak staan huilen in de armen van mensen die vertrekken”
“Een spijtige evolutie. Al heb ik vooral warme herinneringen aan mijn tijd hier. Wanneer iemand positief nieuws krijgt, is dat steeds bijzonder. Want dan kunnen de mensen pas echt een nieuw leven beginnen opbouwen. Vaak gaf ik dan extra spulletjes mee om hen op weg te helpen, zoals wat servies. Ik heb hier vaak staan huilen in de armen van mensen die vertrekken. De dankbaarheid die we altijd kregen is enorm.”
Marie-Claire bevestigt dat. Zij heeft 13 jaar als vrijwilliger in het centrum onder de gordel. “Ik ben hier gestart na mijn pensioen bij Defensie”, legt ze uit. “Steeds als ik op een humanitaire buitenlandse missie was, had ik het gevoel dat het werk niet af was toen ik terug moest naar België. Al is het werk uiteraard nooit af. Maar door hier te starten als vrijwilliger heb ik dat gevoel toch wat kunnen compenseren. We hebben hier heel veel mensen geholpen en daar draait het voor ons om, al hebben we ook veel schrijnende verhalen gehoord. En vaak was het afscheid zwaar. We wisten nooit of we iemand hier de maand erop nog zouden terugzien.”
Kalligrafie
Bijna dagelijks wordt er kledij binnengebracht in het centrum, terwijl Marie-Claire en Luciana ook binnen hun eigen netwerk spullen verzamelden. “Na corona hebben we even een stop moeten invoeren”, zegt Luciana. “De dozen stonden tot aan het plafond omdat we hier een hele tijd niet meer konden komen. Dat was pittig. De kleren die we nog over hebben gaan trouwens naar voedselbank De Kapstok in Pittem, waar ook een afdeling met tweedehandskledij is.”
Wat het onafscheidelijke duo nu gaat doen? “Wat vaker naar de cinema gaan in Tielt”, klinkt het. “En we hebben ons ook allebei ingeschreven voor een cursus kalligrafie. Maar als ze ons hier nodig hebben, mogen ze nog altijd roepen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
