Op het Astridplein in Duinbergen werd een schuilkelder uit de Tweede Wereldoorlog blootgelegd. Samen met Danny Jones, conservator van het For Freedom Museum, doken we de kelder in voor een beklijvend verhaal.
“’Poor people, plenty people’: Dat waren de woorden van onze bobonne, toen zij met haar man, René Nobus, acht kinderen, onder wie ons moeder Georgette en vele Duinbergse families met een witte vod aan een stok gebonden uit de schuilkelder trad op het Astridplein op donderdag 2 november 1944”, vertelt Danny Jones.
“De insluiting eind oktober 1944 was meedogenloos. De Duitse troepen die zich niet wilden overgeven, versterkten de bunker ter hoogte van het strand aan de Duin-Résidentie in Duinbergen. De bunker werd vanuit Zeebrugge en de afleidingsvaarten Schipdonk en Leopoldkanaal voortdurend onder vuur genomen door de Canadese Artillerie. Hierdoor werden veel woningen in het centrum van Duinbergen ernstig beschadigd. Aanvankelijk schuilde de bevolking in de eigen kelders. Maar de situatie was in de laatste dagen, eind oktober-november 1944, dermate dat het levensnoodzakelijk was te gaan schuilen in de speciaal door de gemeente Heist gebouwde schuilkelder onder de Markt van Duinbergen: het huidige Astridplein. Ruim drie dagen hebben families zoals de Nobussen, Rombouts, Meseure, Denoyel,Costenoble, Capelle, Gezelle, Mosset…, alles samen zo’n 60 à 70 tal volwassenen en kinderen, zich schuilgehouden en doodsangsten doorstaan tijdens de bombardementen.”
Paardenvlees bereid
“Op een rustig moment trok slager Richard Van Belleghem naar een nabij gelegen weide waar enkele paarden omgekomen waren door bommen om stukken vlees te recupereren en klaar te maken voor de hongerige medeburgers in de bunker. Een obus die insloeg, veroorzaakte ongelooflijke trillingen die de mensen het angstzweet deed uitbreken. Je moet je voorstellen: drie dagen in een overbevolkte kelder zonder hygiëne, zonder water, met slechts één toiletbak… Door het gebrek aan verse lucht kreeg men in geen tijd rode uitslag en ademhalingsproblemen.”
“En toen kwam het bevrijdend moment. Men hoorde het gekletter van de laarzen van de wegrennende Duitse soldaten bovenop het dak van de schuilkelder. De Canadese infanteristen van het North Nova Scotia Regiment openden de schuilkelder en de bevolking mocht naar boven en herademen na dagen van beschietingen, pijn en angsten.”
Het gemeentebestuur onderzoekt hoe ze de werken verder kan aanpakken zodat de kelder zo weinig mogelijk beschadigd wordt. “Normaal gezien zullen we niet alles moeten wegboren, waardoor we een stukje van de schuilkelder kunnen bewaren”, zegt schepen Vlietinck.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
