Torhoutenaar Dominique De Ruyter, blindgeboren en straks 30, heeft een zwaar jaar achter de rug. Niet corona, maar een relatiebreuk en het uiteenspatten van zijn muziekgroep sleurden hem de dieperik in. “Net toen ik de wanhoop nabij was, vond ik het beste antidepressivum”, zegt hij. “Poëzie schrijven. Korte gevatte limericks en langere diepgaande gedichten.”
Dominique woont vrij landelijk in de Koolskampstraat. In zijn eentje met zijn kwijlende kwispelaar , zoals hij zijn astmatische hond allitererend noemt. Hij verdient zijn brood als aankoper in de autohandel van zijn ouders, die dicht in de buurt hun woonst hebben. Een job die hij graag doet. Hij is intelligent en eerlijk, maar tegelijk halsstarrig en strikt. “Bij mij staat de deur open of dicht”, zegt hij. “Niet op een kier.”
Humor heeft Dominique sowieso. Spitse humor. “We kunnen de foto van jou misschien bij die blinde muur nemen”, stel ik zonder nadenken voor. Enkele tellen later moeten we er beiden om lachen. Dominique het hardst.
“Ik laat de lezer via poëzie mijn diepste binnenste zien”
Wat opvalt: naarmate hij ouder wordt, worstelt hij nadrukkelijker met het blind zijn. “Voor mij heeft corona weinig veranderd”, klinkt het bitter. “Mensen klagen dat ze niet uit hun kot mogen, maar ik heb al mijn hele leven iemand nodig om weg te kunnen. Dat gevoel van vrijheid missen, ervaar ik maar al te dikwijls, hoe goed mijn ouders me ook helpen. Het is lastig om blind te zijn. Je wordt gestigmatiseerd en soms ook gediscrimineerd. Altijd heb je wel mensen die iets achter je rug bekokstoven in het besef dat je toch niet kunt zien dat ze je belazeren.”
Grappige limericks en diepzinnige andere gedichten
De huidige zwaarmoedigheid van Dominique heeft een dubbele reden. Hij heeft een pijnlijke relatiebreuk achter de rug en toen zijn band Stoned Pony leeg dreigde te lopen, heeft hij er zelf de stekker uitgetrokken. “Altijd al wou ik dat iets correct verloopt, maar in de muziek-wereld is het erg lastig om integriteit te vinden”, zegt hij. “Ik heb na alle tegenslagen van 2020 diep gezeten, erg diep. Maar wellicht ben ik er sterker uit gekomen en heb ik er kracht uit geput. Zeker sinds ik het schrijven van gedichten heb ontdekt.”
Limericks zijn gedichten van vijf regels volgens een vaste vorm. “Ik schrijf die enkel in het West-Vlaamse dialect. Ik heb er intussen 25 van. Nogal eens grappige tekstjes, maar ook diepzinnige. Voorts heb ik een resem poëziestukjes geschreven in het beschaafd Nederlands. Ze hebben een diepere boodschap en vaak zijn ze autobiografisch. Zoals het gedicht De regen in mijn hart over de pijn na mijn gebroken relatie. Ik laat de lezer dus écht wel in mijn diepste binnenste kijken. Met mijn limericks geef ik de mensen een kans om in deze super lastige coronatijden de sleur wat te doorbreken. Ik heb er zelf ook deugd van als ik iemand anders blij kan maken met een gedicht, zelfs al is het er maar eentje van vijf regels. Wat me in de limericks zo aanspreekt, is het ritme. Dat zal wel met mijn muzikale achtergrond te maken hebben. Ook het spelen met klanken in de verzen vind ik heerlijk. Net als het vervoegen van werkwoorden die eigenlijk niet bestaan. Zoals allenen , afgeleid van alleen .”
Momenteel minder zijn ei kwijt in muziek
Dominique wil op termijn een dichtbundel uitbrengen. “Ik wil echter eerst nog wat contacten leggen. Ik zou graag iemand zoals dichteres Delphine Lecompte ontmoeten. Ik kijk sowieso op naar de overleden schrijvers Jotie T’Hooft en Herman de Coninck.”
“Uiteraard zal ik mijn muziek niet afzweren. Ik blijf zingen en instrumenten bespelen. Maar tegenwoordig kun je, als gevolg van corona, met je eigen nummers geen publiek bereiken. Ik heb sinds kort wel het projectje Manic Monday lopen, waarbij ik elke maandagavond naar een gemeente trek om er in openlucht een cover te zingen en mezelf te begeleiden op gitaar. Dat gebeurt onder de noemer Rock at Home .”
“Momenteel kan ik mijn ei echter minder kwijt in de muziek. Maar gelukkig wel in mijn poëzie, die ik op de computer schrijf. Met een goeie sigaar erbij. En een whisky. Ideaal voor de inspiratie.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
