Bekende kapster Anne Vanden Bilcke: “Luisteren kan echt een groot verschil maken”

Anne Vanden Bilcke is een geboren en getogen Oostendse en een echte ambassadeur voor de stad aan zee. Ze werd niet voor niets opgenomen als een van de Ostend City Queens. Al 39 jaar staat ze alleen in haar kapsalon Vogue nabij ‘’t Peerd’ en ontvangt ze regelmatig bekend volk. Ze woont en werkt al bijna heel haar leven in de binnenstad en blijft enorm trots op haar Oostende. “Als ik de stad binnenkom, ben ik altijd blij om de Mercator te zien, het hoort er gewoon bij.”

Op 21-jarige leeftijd startte Anne Vanden Bilcke haar eigen kapsalon op. Doorheen de jaren deelde ze lief en leed met haar klanten. De mensen leefden mee toen Anne zelf mama werd en haar eerste kindje verloor, maar Anne leeft vooral ook nog altijd mee met haar klanten. Cafébazen worden vaak vergeleken met een psycholoog, maar ook in de kappersstoel kunnen mensen hun verhaal eens kwijt en Anne staat altijd klaar met een luisterend oor terwijl ze mensen mooi maakt. Een droom die ze al van kindsbeen af heeft.

Waarom ben je kapster geworden?

“Ik was altijd al gepassioneerd door haar en mensen mooi maken. Het geeft een goed gevoel als mensen hier tevreden buiten wandelen. Het is belangrijk dat je goed luistert naar wat je klanten willen. Ook het sociale en alles er rond vind ik zo plezant. Het is echt een passie van mij. Ik zou eigenlijk niet weten wat ik anders zou moeten doen. Ik knipte al als kind de haren van mijn poppen. Een vriendin die wat ouder was vertelde dat ik altijd haar haar aan het kammen was toen ik klein was. Ik kan me dat zelf niet meer herinneren, maar blijkbaar zat dat er al van jongs af in bij mij. Ik ben op 15-jarige leeftijd al beginnen werken op zaterdag. Ik vond dat wel belangrijk.”

Je bent al jong een eigen kapsalon begonnen?

“Kapster is een heel mooi beroep, maar ik wilde het vooral doen voor mezelf. Je kan dan zelf beslissen hoe je de dingen aanpakt en dat vind ik belangrijk. Er zijn ook risico’s aan verbonden want je moet durven investeren maar dat lukt goed.”

Kappers zijn een beetje als cafébazen, jullie horen veel en mensen kunnen al eens hun hart luchten?

“Het is belangrijk om te luisteren naar de mensen en hun vertrouwen te geven. Ik weet veel van de mensen. Ik vraag altijd hoe het gaat en niet alleen wat ze willen voor hun haar. Soms zie je dat er iets is en dan doet het deugd als iemand vraagt hoe het gaat. Mensen vertellen hier soms dingen die ze niet aan hun eigen familie vertellen. Onlangs was er nog iemand die redelijk heftige dingen vertelde die ze had meegemaakt en nadien bedankte ze me omdat ze haar hart eens kon luchten. Dat vond ik zo mooi. Gewoon eens luisteren kan echt een groot verschil maken. Je kan andere mensen maar helpen.”

Je ben een ‘echte’ Oostendse?

“Ik ben geboren in de Prinsenlaan. Ik heb daar gewoond tot mijn vier jaar en daarna zijn we verhuisd naar het Leopold I-plein, boven wat toen nog Deweert was. Op mijn 21ste ben ik in dezelfde buurt mijn zaak gestart. Ik ben hier dus altijd gebleven. Dit is echt mijn buurt. Ik woon hier nog altijd enorm graag. Je hebt alles dichtbij. Je moet geen auto hebben. Ik doe veel met de fiets. Dat is een enorm pluspunt.”

Het is nog maar net Vrouwendag geweest, jij werkt al 39 jaar alleen in je zaak. Is dat moeilijk?

“Mijn mannetje staan is niet altijd gemakkelijk, maar ik heb een sterk karakter. Het moet. Je kan niet anders. Ik ben ook alleenstaande. Ik ben al meer dan tien jaar gescheiden. Ik ben het ondertussen wel gewoon om alleen te zijn. Ik zoek wel graag gezelschap op. Ik heb altijd wel iets te doen. De taken die een man soms op zich neemt, moet ik zelf oplossen. Ik durf wel eens hulp vragen als het nodig is en dan probeer ik daaruit te leren. Ik heb gelukkig ook vrienden die me helpen als het nodig is of ik huur iemand in om het te doen. Ik ben soms hard voor mezelf. Ik weet wat ik wil en dan ga ik er ook wel voor. Ik zeg vaak tegen mezelf: Kom, niet ‘trunten’, vandaag gaat het misschien minder, maar morgen zal dan wel beter gaan.”

Je bent ook mama?

“Ik heb drie dochters op de wereld gezet. Mijn oudste dochter zou nu 34 jaar geworden zijn. Ze is bij de geboorte overleden. Ik had een pracht van een zwangerschap, maar toch liep het mis. Mensen die hier passeerden en wisten dat ik zwanger was, kwamen binnen om me proficiat te wensen. Dat was toch wel moeilijk. Dat is iets dat ik toch meedraag. Als mensen vragen hoeveel kinderen ik heb, zal ik haar altijd vernoemen. Het is me wel altijd bijgebleven dat er ook heel wat mensen waren die me steunden, door op bezoek te komen of een kaartje te sturen. Zulke kleine gebaren kunnen echt deugd doen. Ik zal dat nooit vergeten. Twee jaar later is Maxime geboren. Ik was in het begin heel erg bezorgd, een beetje te bezorgd. Drie jaar later is dan ook Gaëlle geboren. Zij woont nu al zes jaar in Abu Dhabi. Ze werkt als stewardess. Ik ben heel trots op mijn dochters. Maxime heeft ondertussen ook al een dochtertje, Juliette.”

Wat geef je mee aan je dochters?

“Ze hebben allebei een goede man, maar toch zeg ik altijd dat ze op hun eigen benen moeten staan. Zeker in deze tijden. Je mag zeker eens crashen, maar na regen komt altijd zonneschijn.”