Anton Jacobus, algemeen directeur in Izegem, over het vaccinatiecentrum: “Wellicht de belangrijkste opdracht uit mijn carrière”

Algemeen directeur Anton Jacobus is ook centrummanager voor het vaccinatiecentrum in zaal ISO. “In de paasvakantie zullen we een versnelling hoger kunnen schakelen. We zijn immers een groter aantal vaccins toegezegd. In het centrum loopt het ondertussen op wieltjes.”

Voor het vaccinatiecentrum in Izegem, waar naast de Izegemnaars ook de bewoners van Ledegem, Lendelede en Ingelmunster hun prikje krijgen, opteerde men om het management in eigen rangen te houden.

Waarom die keuze?

“Een combinatie van factoren. Op het stadhuis zelf hebben we expertise rond het organiseren van events en het zijn net die mensen met de nodige knowhow die zonder werk zaten en die we eigenlijk toch doorbetalen. Ten tweede is dit misschien wel de belangrijkste opdracht die we ooit als stad zullen krijgen, dat wilden we zelf in handen nemen. We hadden meteen ook een goede verstandhouding met de andere gemeenten. Ook zij stellen medewerkers ter beschikking en de vrijwilligers komen ook uit de vier gemeenten.”

Worden er nu al vrijwilligers ingeschakeld?

“Dat begint te komen. Aanvankelijk hebben we het met eigen mensen gedaan, zodat iedereen het in de vingers had. Er komen straks nog drukkere tijden aan. Nu staan er hier onder meer al vrijwilligers aan het onthaal, maar we zullen ook niet iedereen nodig hebben. Maar het pleziert ons wel dat zowel bij de vrijwilligers als bij onze eigen medewerkers het enthousiasme erg groot is.”

“Door mijn kinderen ben ik nu ook actief in de scouts”

Komt iedereen die uitgenodigd is voor een prikje ook opdagen?

“Dat valt heel goed mee. Eerst wel stellen dat vaccinatie niet verplicht is. Wie een uitnodiging krijgt, kan die bevestigen, kan een andere datum vragen of ook annuleren. Maar sommige mensen horen we niet en die gaan we dan actief opbellen vanuit het callcenter. Soms zijn mensen gewoon vergeten te bevestigen. Er is dan nog een aantal mensen dat wel bevestigde, maar niet komt opdagen. Maar dat is een heel kleine minderheid.”

Maar daarvoor hebben jullie een reservelijst.

“Ja, daarvoor is ons voorgeschreven dat we moeten putten op de prioritaire groep die we nu aan het vaccineren zijn: de 65-plussers. Onder onze vrijwilligers is ongeveer de helft ouder dan 65 jaar en het zijn die mensen die we dus ook eerst opgeroepen hebben om resterende vaccins te krijgen. Ze moeten sowieso gevaccineerd worden als ze komen meehelpen en bovendien is het ook al een teken van appreciatie van onze kant uit. In principe komen na de 65-plussers politiemensen, kleuterleidsters en mensen die in een kinderopvang werken eerst aan de beurt als het op extra vaccins aankomt, maar die groep moesten we dus nog niet aanspreken.”

In de vier gemeenten samen bedraagt de volwassen bevolking ruim 40.000 mensen. Waar zitten jullie nu ongeveer in de vaccinatieplanning?

“We zijn dus begonnen met de alleroudsten en gaan zo naar beneden. De vorige weken waren dat eeuwlingen en negentigers, nu zitten we al bij de mensen tussen 85 en 90 en zo gaat het verder naar beneden. Wel nog even aanstippen dat wij daar zelf geen vat op hebben. Als wij weten hoeveel vaccins we ter beschikking hebben, dan wordt daar door het computersysteem een naam aan gekoppeld. Ook wie welk vaccin krijgt, daar hebben wij totaal geen inspraak in. Gelukkig maar. Ondertussen krijgen vanaf volgende week ook mensen al hun tweede spuitje.”

Het is altijd afwachten hoeveel vaccins je per week krijgt. Zit er een stijgende lijn in?

“Vorige week waren dat er 1.100, deze week 830. Voor volgende week 1.600 en de eerste week van de paasvakantie 2.375. Het gaat dus omhoog en als we straks nog Johnson & Johnson erbij krijgen, zouden we er dus nog meer moeten kunnen krijgen. Onze vaste dagen zijn dinsdag en donderdag, maar vorige week namen we daar woensdag ook een halve dag bij. In het middelste weekend van de paasvakantie willen we ook ‘s avonds en op zaterdag vaccineren. Dat zal dan nog altijd niet om de werkende bevolking gaan. Die komen pas later aan bod.”

Hoe is het leven ondertussen op het stadhuis?

“We moedigen telewerk aan, maar dat is niet voor iedereen even evident. In het begin voelde je ook dat dat voor wat wrevel zorgde, het kwam de groepssfeer niet ten goede. Maar van thuis werken, al is het maar één dag per week, zal een blijvertje zijn.”

Hoe is het met de medewerkers?

“Hout vasthouden, maar zowel bij stad als OCMW, toch samen goed voor bijna 300 werknemers, hebben we nog maar één besmetting op de werkvloer. Maar uiteraard hadden we wel personeelsleden die elders besmet raakten, sommigen belandden zelfs in het ziekenhuis. Maar thuis werken is niet voor iedereen aangenaam, zeker als je alleenstaand bent. Zelf probeer ik één dag per week thuis te werken, maar omdat ik hier ook vaak in het vaccinatiecentrum moet zijn en ook wel wat moet samenzitten met andere mensen, is meer niet mogelijk.”

Hoe gaat de stad Izegem uit deze coronacrisis komen?

“De coronacrisis zal als positief neveneffect hebben dat we meer aandacht hebben voor welzijn en zorgen voor elkaar. Corona heeft het digitaliseringsproces ook versneld, werken op afspraak wordt ook evidenter. Maar op financieel vlak gaan we nog een serieuze patat krijgen. Op sommige zaken konden we wat besparen, maar elders waren er meerkosten. Maar het zullen vooral onze inkomsten uit de personenbelasting zijn die naar beneden zullen gaan. Dat hoeft maar enkele procenten naar beneden te zakken om meteen een grote slok op de borrel te schelen. Verder hoop ik dat het sociale en verenigingsleven zich zal herpakken. Sommige verenigingen zullen het financieel moeilijker hebben, maar het is vooral ook te hopen dat hun mensen aan boord blijven.”

Welke impact had corona op jezelf en je kinderen?

“Zelf viel dat de eerste maanden eigenlijk nog goed mee. Ik sloeg aan het knutselen en zette mijn tuin op punt. Maar het laatste half jaar begint het me wat tegen te steken. Je sociale leven is in rook opgegaan. Ik ben ook nog erg actief in het steuncomité van de Scouts in Assebroek. Zelf was ik nooit Scout, ik ben er door de kinderen in beland. Ik ga daar ook jaarlijks mee op kamp om te koken en de wc’s te reinigen ( lacht ). Onze kinderen hadden nu het paaskamp in het verschiet, maar dat is nu alweer afgelast. Het is lastig voor hen, ze zijn op de leeftijd waar ze met hun vrienden moeten kunnen fuiven. Maar al bij al gaan ze er goed mee om, al kennen zij ook leeftijdsgenoten met wie het wat minder gaat.”