Op vrijdagnamiddag 19 augustus trad Andy Muylle in het huwelijk met Valerie De Neve. Op dat moment was Andy nog altijd aan het herstellen van een openhartoperatie, die hij onderging in maart 2020 in UZ Leuven, waar werd vastgesteld dat zijn hartspier niet meer werkte. Momenteel geniet hij iedere dag van het leven, want of het ooit nog volledig goed komt, weet hij niet.
Andy (47) en Valerie (39 sinds donderdag 8 december) wonen in de Bruinbeekstraat. Hij heeft één zoon, Kilian (24), ook zij heeft één zoon, Arne (17). In januari 2019 leerde Valerie via internet Andy kennen. “Toen was hij nog in topvorm”, glimlacht ze. “Onze eerste afspraak gebeurde bij Annelies en Wouter in het broodjes- en koffiehuis Annelies in de Bruggestraat. We zagen het meteen zitten. Toen werkte Andy nog als buschauffeur bij Sima Tours in Lichtervelde.”
“In maart 2020 werd Andy ziek met griepsymptomen. Er werden twee coronatests afgenomen, omdat hij net was teruggekeerd uit een risicogebied in Italië. Twee weken later beterde dat niet en werd hij overgebracht naar het Sint-Jozefsziekenhuis in Izegem en enkele uren later naar AZ Delta in Roeselare. Vijf dagen later kregen we telefoon van het ziekenhuis dat we Andy mochten bezoeken, omdat ze hem zouden overbrengen met de klinimobiel naar het UZ in Leuven. Twee dagen na zijn opname in Leuven kregen we opnieuw telefoon dat we hem mochten bezoeken, want zijn toestand was kritiek. Er bleek een openhartoperatie nodig. We waren uiteraard erg geschrokken.”
In twee jaar tijd lag ik tien keer in het ziekenhuis
In coronaperiode
Andy kan zich die periode in het ziekenhuis niet meer herinneren. “De linkerzijde van mijn hart werkte niet meer. Ze staken er een motortje in om het probleem te verhelpen. Ik lag een maand in het UZ in Leuven en mijn toestand was op een bepaald moment heel kritiek”, vertelt Andy. Valerie vult aan: “Er werd een externe hartpomp aangebracht. Zijn hartspier was te veel verzwakt om het bloed zelf nog te kunnen rondpompen. Dit gebeurde tijdens de eerste coronaperiode, waardoor een bezoek niet mogelijk was. Een week na zijn operatie kon ik de eerste keer met hem videobellen. Vanaf dat moment konden we ook twee keren per dag naar het ziekenhuis bellen om meer te vernemen over de evolutie van zijn medische toestand. Zes weken later mocht Andy naar huis terugkeren. Eén week voor zijn terugkomst moest ik twee keren op bezoek gaan om aan te leren hoe de nodige apparatuur werkt.”
Geen donorhart
Eens thuis merkte Valerie heel snel dat haar man dé Andy van vroeger niet meer was. “Er waren niet alleen de fysieke beperkingen, maar ook het mentale aspect woog zwaar. Gelukkig hebben we samen twee fantastische zonen aan wie we ons kunnen aan optrekken als we het moeilijk hebben. Normaal was het de bedoeling dat Andy een donorhart zou krijgen, maar door de infecties die hij kreeg, kwam hij daarvoor niet in aanmerking. Begin dit jaar was Andy conditie aan het opbouwen, zodat de hoop op een donorhart weer wat steeg. Tot we telefoon kregen dat Andy de dag erna onmiddellijk moest worden geopereerd aan een aneurysma die ze hadden ontdekt tijdens een routinecontrole.”
Ziekenhuisbacterie
“Deze operatie verliep goed, maar na een paar dagen kreeg hij heel veel pijn in zijn rug. Verder onderzoek wees uit dat hij tijdens de operatie de ziekenhuisbacterie had opgelopen en deze had zich op zijn rugwervel gezet. Andy kreeg zes weken lang antibiotica toegediend. In twee jaar tijd was dat al zijn tiende ziekenhuisopname. Sinds mei is hij opnieuw thuis .“
Ik verloor al 70 procent van mijn spiercapaciteit en viel bijna 50 kilogram af
“Mijn waarden en normen zijn helemaal veranderd sinds zijn ziekte. Ondanks zijn beperking leer ik lief hebben op een andere manier. Ik heb het geluk dat we niet enkel twee prachtige zonen hebben, maar ook een fantastische schoonmoeder en schoonzuster op wie ik altijd een beroep kan op doen.”
Lichte Hartstilstand
Andy kijkt iedere dag naar tv of tokkelt op de computer. Sommige dagen ligt hij constant in bed. Hartfalen is een familiekwaal en hij kreeg ook te horen dat hij ooit wellicht al een lichte hartstilstand kreeg, zonder dat hij het zelf wist. “Ik heb nog altijd de kracht om te vechten. Ik doe dat voor mijn gezin. Sommigen dagen lukt dat beter dan op andere dagen. Ik heb zelfs thuisverpleging nodig om mij te douchen, maar gelukkig is ook mijn vrouw Valerie een grote steun. We zijn nu aan het onderhandelen met het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap dat eventueel steun kan geven voor verbouwingen aan onze woning, maar daarvoor moet IZI Wonen eveneens zijn goedkeuring geven. Of ik volledig kan herstellen? Die kans is zeer klein. Ik kan nog wel genezen met een ander hart, maar de professor heeft schrik omdat er ontstekingen ontstaan door dat pompje. Ik verloor al 70 procent van mijn spiercapaciteit en viel bijna 50 kilogram af. Toch blijf ik hoop hebben.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
