De Krak van De Haan is bekend: An Mommaerts mag als internationaal shorttrackster een jaar lang de titel dragen. “Schaatsen vraagt wel een inspanning. Naast drie keer per week trainen doe ik aan krachttraining, fietsen en lopen.”
Lees hier de verhalen van alle Kraks van 2024
Op de voorbije Winter World Master Games of de vierjaarlijkse Winterspelen voor sporters van 30 jaar en ouder in het Italiaanse Bormio was An Mommaerts vorig jaar in het shorttrack in de categorie 55-59 jaar goed voor drie medailles: zilver op de 500 meter en de 1.000 meter, op de 1.500 meter behaalde ze brons. “Ik genoot met volle teugen van al die mooie races, legde nieuwe wereldwijde contacten bij een echt winters vakantiegevoel.”
Mooie beloning
Om aan dergelijke tornooien mee te doen, moet je officieel lid zijn van een club en bepaalde tijdslimieten halen. An haar beslissing om aan die Winterspelen mee te doen kwam er overigens het jaar voordien. Ze trok toen naar Amsterdam voor de Masters International Short Track Games of het WK shorttrack voor masters. Daar was ze in haar leeftijdscategorie op de drie afstanden goed voor een zilveren medaille. “Dit was voor mij een verrassing. Het was toen nog wat aftoetsen wat ik zou doen.” De prestatie in de Nederlandse hoofdstad was een mooie beloning voor haar harde werk en toewijding aan de sport. Ze gaf toen aan nog lang niet klaar te zijn met schaatsen. Het bleef kriebelen om wedstrijden te doen.
WIE IS AN MOMMAERTS?
Privé: Geboren in Brussel op 8 april 1966, woont in De Haan. Op haar 24ste, na een omweg via Gent (studies), van Brussel naar West-Vlaanderen verhuisd. Echtgenoot Bart Gevaert is een West-Vlaming. An is als grafisch designer werkzaam, samen met haar man heeft zij een eigen zaak: Gevaert Graphics in Zwevezele. Er zijn drie dochters: Louise (33), Charlotte (32) en Margot (28) en sedert mei en augustus twee kleinkinderen: Telma en Felix.
Opleiding: Zat in het middelbaar in Brussel. Volgde daarna Toegepaste Kunsten in Gent.
Vrije tijd: Naast het schaatsen (shorttrack) in de winter en skeeleren in de zomer is An actief in een serviceclub. Voorts heeft ze een passie voor kunst. Bij het grafisch bedrijf is er een kunstgalerie.
WK in Canada
Een paar weken geleden heeft ze beslist om in maart dit jaar mee te doen aan het WK voor masters in Canada, op 21, 22 en 23 maart in Drummondville, tussen Quebec en Montreal. “Het wordt een korte trip. Ik vertrek op woensdag en de maandag kom ik al terug. Al heb ik lang getwijfeld om mee te doen. Het moet combineerbaar zijn met mijn werk. Voor het eerst zullen we met een Belgisch master-damesteam meedoen in de relay (aflossing). Ikzelf en drie shorttrackers uit het Gentse. Op internationaal niveau is dit voor ons land bij de masters wellicht een primeur. Dit gaf voor mij de doorslag om toch deel te nemen. Zonder mij was er geen voltallig damesteam, en vorig jaar heb ik binnen de federatie een beetje geijverd om de masters als ambassadeurs voor de sport wat meer in de picture te zetten. Ze zullen hier ook werk van maken liet ik me vertellen.”
Finland
An zal er als oudste van de vier strijden tegen ervaren schaatsers uit landen van over de hele wereld. “Individueel zal een gouden medaille er misschien niet inzitten, maar ik hoop om ergens toch een zilveren of een bronzen medaille om de hals te krijgen. En met ons Belgisch relayteam? Dat belooft heel spannend te worden en we zullen alles geven om een mooie plaats te veroveren. Ik kijk er alvast naar uit, naar het WK. En mijn prestaties, met hopelijk nieuwe persoonlijke records. De volgende keer ben ik tegen de zestig en die tijden gaan niet blijven verbeteren. In 2028 zijn er weer de Winterspelen in Finland. Die zou ik toch graag nog meedoen om mijn ervaring op internationaal niveau in schoonheid te kunnen afronden.”
DRIE VRAGEN AAN AN
Hoe en waarom ben je destijds met shorttrack begonnen?“Toen de drie dochters groter werden, zocht ik wat tijd om aan sport te doen. Ik begon met skeeleren. In de club in Torhout vertelden ze mij dat als ik snel vooruit wilde gaan, ik in de winter moest schaatsen. Zo ben ik daar ingerold, zij het op latere leeftijd. Ik was een veertiger. De laatste tien jaar dreef ik mijn trainingen op, naar drie keer per week. Ik maak nog altijd progressie. Het is deels durven.”
Een schaatsbaan opkomen, welk gevoel geeft dat?“Op het ijs staan is moeilijk te omschrijven. Maar een of twee bochten goed kunnen nemen geeft mij voldoening. Ook alle zorgen, alle stress zet ik uit mijn hoofd als ik op de baan sta. Het is alleen maar schaatsen en niets anders.”
Heb je advies voor de jongeren die schaatsen of shorttrack willen beoefenen?“Zeker niet opgeven. Ik heb er ook enkele jaren over gedaan. In het begin is het wel doorbijten. Ook al om de techniek onder de knie te krijgen. Met meerdere keren te trainen ga je vooruit. Met vooral veel aandacht voor je evenwicht, durven en vooral diep zitten is belangrijk. De technische aspecten stuk voor stuk leren beheersen.”
Proficiat aan alle Kraks 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier