Ambachtendag 2024 voltrok zich onder een staalblauwe hemel: eregast Marcel Messiaen (103) herleeft tijdens zijn hoogdag in het openluchtmuseum

Onder een staalblauwe hemel ging vandaag de ambachtendag door in openluchtmuseum Bachten de Kupe in Izenberge, een evenement dat vele honderden bezoekers trok. Eregast was de nog altijd onverwoestbare museumdirecteur Marcel Messiaen (103) uit Westende die opleeft als hij de poort van zijn levenswerk in Izenberge nadert.

Wat een gezellige drukte was het vandaag in het Izenbergse openluchtmuseum Bachten de Kupe! Voor zes euro inkomgeld kon men er een hele namiddag vertoeven. Er waren kraampjes, eetstandjes, demonstraties van vroegere en hedendaagse ambachten, live muziek en uiteraard waren de zowat 35 huisjes die dit authentieke en charmante West-Vlaamse boerendorp van weleer vormen, allemaal te bezichtigen. En dat onder een staalblauwe hemel.

De drank in de herberg op het domein vloeide rijkelijk. Bestuurslid en Izenbergenaar Marc Delancker die in de herberg achter de toog stond en zijn collega-vrijwilliger Leo Bonte kregen geen seconde rust. “Wij hebben het dermate druk dat we zelf nauwelijks tijd hebben om er een te drinken. Je zou er dorst van krijgen”, grapte Marc Delancker.

Indruk

Een koppel uit Ieper dat voor het eerst in Bachten de Kupe kwam, was danig onder de indruk van wat hier in Izenberge werd en wordt neergezet. “In Ieper heb je vele mooie façades, maar achter die façades stopt al dat moois. In dit openluchtmuseum zijn de huizen één voor één kloeke en authentieke gebouwen, opgetrokken in de typische Vlaamse bouwstijl. En binnenin een schat aan oude werktuigen. Ik ben echt onder de indruk van wat hier staat, hoe dat hier vandaag tot leven komt en van de vele vrijwilligers die hier rondlopen om dat allemaal mogelijk te maken.”

Eregast

Eregast op deze hoogdag was Marcel Messiaen (103) uit Westende van wie dit grote openluchtmuseum zijn levenswerk is. “Ik ben nog altijd museumdirecteur”, glundert Marcel terwijl de ene na de andere bezoeker hem komt groeten. “Ik blijf dat tot de dag dat ik sterf, dus dan pas mogen ze mij vervangen (lacht uitbundig). Ik kan niet slapen van opwinding als ik weet dat ik ’s anderendaags naar Izenberge kan gaan. Het is buitengewoon prachtig wat de vrijwilligers en de gemeente hier de laatste jaren hebben verwezenlijkt. Ik herleef als ik zie in welke goede handen mijn levenswerk hier is!”