Alexander Albrecht stoort zich aan het zwart-witdenken in onze samenleving

Torhoutenaar Alexander Albrecht, ook bekend als basketbalspeler in Brugge, stoort zich aan de polarisatie en het extremisme in onze samenleving. Het lijkt wel alsof de gulden middenweg niet meer bestaat. “Er is veel te veel zwart-witdenken zonder enige ruimte voor grijs”, zegt hij in onze reeks Interne Keuken. “Velen ventileren zomaar hun mening via de sociale media en vinden hun eigen standpunt heilig.”

“Vergis je niet, ik ben voor vrije meningsuiting”, vervolgt hij. “Dat moet een basisrecht blijven. Maar zij die eerst commentaar geven op de gedragingen van een ander en daarna net hetzelfde doen, dat zijn mensen waar ik het moeilijk mee heb. Plus: diegenen die liegen en beloftes breken. Voor mij is een woord een woord. Helaas zie ik geregeld het omgekeerde gebeuren, ook in de politiek. Afspraken die niet nagekomen worden.”

Coronaberichtgeving is te weinig genuanceerd

“Ik ben een positieve realist, denk ik. Ik probeer elke negatieve houding te vermijden. Zo ben je als persoon aangenamer voor iedereen, zeker ook voor jezelf. Over de coronacrisis zou ik uren kunnen praten. Ik probeer mij te informeren via diverse kanalen en zo een duidelijk beeld te krijgen van wat er allemaal gaande is. Maar als kritische ziel met een open geest ontdek je al snel dat hoe harder je je informeert, je almaar meer beseft hoe weinig je weet. Ik vind het heel jammer dat in de mainstream media er maar één visie overheerst: die van de wetenschappers, dokters en virologen. En dit terwijl zij, als nochtans begaafde mensen, het ook niet volledig met elkaar eens zijn.”

“De berichtgeving over corona is weinig genuanceerd. Ook hier komt het zwart-wit bovendrijven, net alsof grijs niet meer bestaat. Zelf kies ik voor goed afgewogen standpunten. Niet kortzichtig. Er is al bij al weinig bekend over het virus en evenmin over de vaccins. Maar blijkbaar mag niemand zich daar kritische vragen bij stellen.”

Ministers en virologen van tv-studio naar tv-studio

“De coronamaatregelen zijn niet mals voor heel wat ondernemers. En dan druk ik mij nog voorzichtig uit. De ministers die de regels uitvaardigen, krijgen wél maandelijks hun riante wedde en ik merk vanuit die hoek weinig solidariteit. Er gelden precies twee maten en twee gewichten. Ministers en virologen trekken dagelijks en bijna non-stop van tv-studio naar tv-studio en komen daar zonder mondmasker prediken dat iedereen moet telewerken en digitaal vergaderen, dat mondmaskers verplicht zijn in gesloten ruimtes en dat we nagenoeg alle ontspanning en sociaal contact voor onbepaalde tijd uit ons leven moeten bannen. Plus: dat onze jeugd maar volledig zou moeten opgroeien in een online wereld. Zoiets prikt toch?”

“Al die coronacijfers en -curven in de journaals zijn onnodig paniek zaaien”

“Het gegoochel met cijfers en curven en het meedelen van de procentuele stijging van het aantal besmettingen zou ik meteen uit de journaals schrappen. Dat is onnodig paniek zaaien.”

Onze geest krijgt niet veel rust

“Ik ben vrij intensief met mijn gezondheid en fysieke conditie bezig. Ik heb al veel gesport in mijn leven. Ik speel sinds jaar en dag basketbal en fitness ook. Helaas, sinds corona de competities heeft stilgelegd, sport ik op een laag pitje. Hooguit nog een keer per week joggen. Ik wil me echter herpakken en neem vanaf half februari een personal coach onder de arm om er weer in te vliegen. Ik voel me mentaal pas goed als ik lichamelijk in topvorm ben.”

“Als gevolg van de strikte coronaregels maak ik me sneller zorgen en ben ik nog meer workaholic geworden. Ik mis het sociaal contact en het sporten heel erg. Bijgevolg ben ik nu praktisch 24 op de 24 uur met mijn werk bezig, in die zin dat ik ook erg slecht slaap en altijd aan het nadenken ben. Een goede balans vinden tussen werk, hobby en gezin is sowieso niet gemakkelijk, een ziekte van deze tijd. Vroeger viel alles eenvoudiger af te bakenen, maar sinds de doorbraak van de smartphone is dat helemaal anders. We zijn met velen verslaafd aan dat toestelletje en we worden constant bestookt en gestoord, zodat onze geest weinig rust krijgt. Ik wil de komende jaren graag de balans tussen werk, vrije tijd en gezin weer in evenwicht brengen.”

De leuke kanten van het leven belichten

“Ik volg de actualiteit op de voet, zowel in eigen land als internationaal. Veelal word ik er niet vrolijker van. We hebben nood aan een betere duiding en meer variatie in het nieuws. Als je het journaal bekijkt, zou je denken dat de wereld vergaat. Overal corona, opstanden, oorlog, hongersnood… Er is natuurlijk veel leed, maar belicht ook eens de leuke kanten van het leven en de maatschappij. Dat staat niet haaks op het feit dat ik het beste voorheb met iedereen. Ik betuig mijn oprechte medeleven aan zij die geliefden verloren hebben door corona en spreek mijn steun uit voor allen die zwaar gebukt gaan onder de opgelegde maatregelen.”

“Reizen zit er momenteel niet in, al doen Marjan en ik dat graag. We ontdekken met plezier een nieuwe streek, een andere stad of een onbekend land. Toch zijn we net zo blij als we weer thuiskomen. Ik heb al een stukje van de wereld gezien, maar de laatste jaren doen we als gezin vooral Spanje en Frankrijk aan. Nu de kinderen groter worden, zou ik graag samen nieuwe regio’s ontdekken. Dan denk ik aan Scandinavië, Canada, Thailand en misschien zelfs Afrika en Australië.”

Fles wijn opentrekken en koffiezetten

“Over het koken kan ik kort zijn: ik laat het aan mijn vrouw over, die ik daarvoor dank. Mocht het moeten, dan zou ik in de keuken voor mezelf kunnen zorgen, maar in de praktijk reken ik volledig op Marjan. Een fles wijn opentrekken en koffiezetten, kan ik wél (lacht) . Ik kan mijn culinaire mogelijkheden nog het best samenvatten met een anekdote. Vele jaren geleden was ik alleen thuis met onze zoon Sem, op dat moment nog klein. Ik moest voor het eten zorgen en toen ik een maaltijd op tafel toverde met vlees, groenten en gebakken aardappeltjes, vroeg hij waarom hij vlees met… koekjes moest eten. Ik had nochtans mijn best gedaan…”