Zondag mocht de Duitse metalopera band Avantasia de Prison Stage op het hardrock- en metalfestival afsluiten. Ze konden op heel wat belangstelling rekenen. Hun optreden werd mogelijk gemaakt door de meer dan 750 vrijwilligers en medewerkers die aan de slag zijn op het festival. Wij gingen bij hen langs.
Hardrock- en metalfestival Alcatraz zette dit weekend al voor de zevende keer Kortrijk in vuur en vlam. Het terrein aan de Lange Munte werd omgetoverd tot een gevangenis, inclusief wachttorens. Alcatraz ontving in totaal zo’n 25.000 bezoekers, dat zijn er 1.000 meer dan vorig jaar. Het festival vestigt daarmee een absoluut record en is het tweede grootse metalfestival van ons land. Sinds 2017 bestaat het uit drie in plaats van twee dagen. Al was vrijdag dit jaar voor het eerst een volwaardige festivaldag.
Meer dan 750 vrijwilligers
Het evenement verliep niet zonder uitdagingen voor de organisatoren. Zo speelden hevige rukwinden hen een paar keer parten. Er werden verschillende maatregelen genomen en er werd met de regelmaat van de klok met de hulpdiensten overlegd. Gelukkig merkte de gemiddelde bezoeker – dankzij het harde werk van de vele vrijwilligers – daar amper iets van. Met meer dan 750 zijn ze, en dat is uitzonderlijk want de meeste festivals van die grootte kunnen niet anders dan beroep doen op betaalde krachten.
Valerie Guyssens (31) uit Aalter reageerde op een oproep op Facebook en kwam achter de toog van de vipruimte terecht. “Eigenlijk kende ik hier helemaal niemand”, bekent ze. “Maar ik ga al heel mijn leven naar metalfestivals en uit ervaring weet ik dat dat even goed gaat alleen als met twee.” (lacht)
“De muziek is mijn genre, de mensen zijn vriendelijk en het werk is eigenlijk best fijn. We werken in shifts van zeven uur, maar als iemand per se een bepaalde band wil zien dan zorgen we wel dat dat lukt”, knipoogt ze. “Ik ben bijvoorbeeld zondagvoormiddag naar Alien Weaponery gaan kijken.”
Gelukkig kan Mieke De Vriendt (27) dan even voor haar inspringen. “Ik moet eerlijk toegeven dat metal niet echt mijn ding is”, lacht ze. “Maar mijn ventje werkt op het festival dus dit is al het tweede jaar dat ik ook bijspring. De mensen die je tegen komt zijn trouwens wel heel fijn. In de vip zien wij veel bandleden en ik ben er nog nooit een met kapsones tegen gekomen.”
Wind
Even verderop in de tent van het Rode Kruis is van de gezellige drukte op het terrein niet veel te merken. Exacte cijfers van het aantal verzorgingen kan verantwoordelijke Dimitri Maebe ons niet geven. “Maar er zijn zeker nog geen drama’s gebeurd”, verzekerd hij. “Dat is ook niet verwonderlijk. Ik sta hier al voor de zevende keer en als ik iets geleerd heb dan is het dat hier de liefste mensen ter wereld rond lopen.”
Rode Kruis Vlaanderen zet elke festivaldag ongeveer dertig mensen in. De ploegen van Kortrijk krijgen steun van die van Wevelgem. Ongeveer de helft van hun mensen doen permanentie in de tent van de organisatie vlakbij het hoofdpodium. De rest gaat actief op patrouille. Ook ‘s nachts blijft er een ploeg aanwezig.
“Ondanks de heftige wind is dit een rustig jaar”, weet Dimitri. “Vorig jaar was het veel warmer en waren er veel mensen verbrand door de zon of hadden ze last van blaren en wespensteken. Dit jaar is het vooral opletten met de wind. Maar dat bekijken we minuut per minuut en de organisatie is heel goed voorbereid.”
De sfeer aan de EHBO-post zit goed. Er wordt heel wat afgelachen. Al maakt Dimitri op bepaalde gebieden geen compromissen. “Met een pint kom je er hier niet in, het is hier geen café”, aldus de verantwoordelijke. Dimitri en zijn collega’s verdienen voor de duidelijkheid geen cent met hun engagement. “Maar dat is de aard van het beestje”, vertelt hij schouderophalend. “Wij worden hier heel goed verzorgd. Ik heb nog zeker 1.000 koffiekoeken van het ontbijt over. (lacht) En voor mij is dat voldoende. Trouwens, voor ik hier elk jaar kwam werken had ik geen idee wat metalmuziek was. Nu kan ik niet wachten tot Sabbaton nog eens op de affiche staat.”
Alcatraz
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier