Abdulazez Dukhan portretteerde 50 mensen die als (oorlogs)vluchteling naar België zijn gekomen. “De foto’s tonen nieuwkomers die kansen willen grijpen. Net zoals ik, verlangen ze naar een nieuw leven”, meent fotograaf Abdulazez.
Abdulazez Dukhan was 13 jaar in 2011 toen de revolutie begon in Syrië. “Ik groeide op in Homs, een stad in oorlog. Niet de oorlog van de televisie, maar de echte oorlog. Die van drie jaar lang nachtelijke bombardementen, willekeurige arrestaties, zonder drinkbaar water zitten en een kapotgeschoten school zonder leerkrachten. Wij hadden nog geluk. Veel landgenoten hebben het erg te verduren en hebben geen legale mogelijkheden om een weg naar veiligheid te zoeken.”
Gekregen fototoestel
Na omzwervingen in verschillende Syrische steden konden de Dukhans ontkomen naar Turkije. “Daar begon ik online cursussen Photoshop te volgen. In januari 2016 werd de situatie hachelijker en vertrokken we naar Griekenland, waar we in Idomeni terechtkwamen. De grens met Macedonië ging net voor onze neus dicht. In modderige kampementen zaten we opgepakt met duizenden. Ondanks de barre omstandigheden was er toch hoop of een glimlach te zien. Die beelden ben ik, met een fototoestel dat ik van een Italiaanse vrijwilligster kreeg, beginnen vastleggen. Ik wou tegenwicht bieden aan “klassieke” beelden in de media. Daarin zie je vaak stereotypen over vluchtelingen, afgebeeld als hopeloze of gevaarlijke mensen. Dat was frustrerend te zien. Ik nam me voor om het beeld dat men van ons heeft met foto’s te veranderen.”
Loterij
Het gezin meldde zich aan voor het Europese spreidingsplan. Dat ging om 33.000 mensen. België nam daarvan 997 vluchtelingen op. “Het is niet alleen een loterij om er bij te horen. In de praktijk waren dat bijna alleen Syriërs en Eritreeërs. Daarnaast wist je niet in welke lidstaat je terecht kwam. We hadden geluk: op 25 april stapten we op het vliegtuig naar België. We kwamen terecht in het asielcentrum in Poelkapelle.”
Daar treft Abdulazez Wakker voor Vrede. “Ik kreeg een tip vanuit het centrum dat een jonge bewoner heel knap kon fotograferen” vertelt Peter Peene. “We brachten Abdulazez in contact met Stephan Vanfleteren. En hij werkte enthousiast mee aan “24 uur Wakker voor Vrede”. Dat Abdul de onstuitbare ambitie had om er iets van te maken, was toen al duidelijk. In geen tijd beheerste hij het Nederlands. En nu combineert hij zijn 3de bachelor computerwetenschappen aan de VUB met verschillende fotoprojecten.”
Beoordeel ons niet
Beeldvorming van vluchtelingen houdt hem bezig. “Als het over vluchtelingen gaat, gaat het vaak over de reis en niet over hoe het iemand vergaat als hij ergens is aangekomen. Ook ik was anderhalf jaar in Griekenland. Toen ik voor het eerst de camera oppakte, was het mijn doel om het onbegrip tussen vluchtelingen en de rest van de wereld te doorbreken. Mijn boodschap aan de wereld is deze: beoordeel ons niet zomaar op huidskleur, religie of etniciteit. Bestempel ons niet zonder meer als “vluchteling”. We zijn op de eerste plaats mensen, laat de opgeplakte etiketten geen verdeeldheid zaaien.”
Bijdragen aan samenleving
Na aankomst beginnen de meeste vluchtelingen volgens Abdul snel werken of studeren. “Ze willen niets liever dan bijdragen aan de samenleving. Zo zijn opvallend veel nieuwkomers actief als vrijwilliger in vaccinatiecentra. Die verhalen wil ik met de expo “50 Humans” vertellen. Vaak denken we, als er een succesverhaal gedeeld wordt, dat het een uitzondering is. Maar in een maand tijd verzamelde ik vlotjes vijftig verhalen,” besluit Abdulazez. “Ik nodig iedereen uit om zelf op zoek te gaan naar het eenenvijftigste, en nog veel meer.” (pco)
50 HUMANS. Van ver. Van hier. Vaneigens.
50 gezichten kijken je recht in de ogen. 50 ontmoetingen, samengebracht in een unieke expo in de St.-Pauluskerk van 1 tot 31 maart
De tentoonstelling, georganiseerd door “Wakker voor Vrede” toont de rijkdom van nieuwkomers. “Die rijkdom zijn hun talenten en veerkracht, die ze als vanzelfsprekend ontplooien om hier te aarden, nadat ze hun verre moederland noodgedwongen moesten verlaten”, zegt Peter Peene. ’50 Humans’ is een schatkamer van verhalen – bijzonder en toch gewoon.
In de Sint-Pauluskerk in Langemark pakt Wakker voor Vrede van 1 tot 31 maart ’22 uit met een expositie die de bezoeker confronteert en uitdaagt. “De vragen die wij stellen als vredesorganisatie zijn: Hoe kijken wij naar nieuwkomers in onze samenleving? Verbinden we “vluchteling” automatisch met woorden als “probleem”, “overlast”, “bedreiging” of durven we verder kijken, voorbij de clichés? Stellen we ons open voor het verhaal van nieuwkomers, voor hun dromen en ambities, voor hun verlangen om hier een nieuw leven op te bouwen? Vragen we ons wel eens af hoe nieuwkomers naar ons kijken?”
Info: “50 Humans. Van ver. Van hier. Vaneigens.” loopt van 1 t.e.m. 31 maart 2022 in de Sint-Pauluskerk in Langemark. De toegang is gratis.
Openingsuren tentoonstelling: maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag van 13-18 uur; woensdag en zaterdag van 10-18 uur en zondag van 11.30-18 uur. Voor kinderen is er aangepast aanbod.
Openingsavond op donderdag 3 maart ’22, slotavond op donderdag 31 maart ’22, telkens om 19.30 u. in de Sint-Pauluskerk. Op beide avonden is iedereen welkom na inschrijving vooraf via peene.peter@skynet.be.
Alle info is terug te vinden op www.wakkervoorvrede.be en op de facebook pagina Wakker voor Vrede. Het project “50 Humans” geniet de steun van Westhoek Vredeshoek en van de Vlaamse Unesco Commissie.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
