Zijn toppolitici dan echt supermensen?

Helpt het als je als lokaal beleidsmaker ook goed thuis bent in de politieke cenakels in Brussel? Absoluut, al zal het duidelijk zijn dat de relatie op vandaag van een heel andere orde is. De tijd dat je via via een ministeriële beslissing kon forceren of terugdraaien – zoals dat veelvuldig gebeurde ten tijde van de gemeentefusies van 1976 – lijkt voorbij. Alles is veel opener geworden, de media liggen op vinkenslag voor de kleinste onregelmatigheid en de ‘objectieve’ macht van de administraties is groter geworden. Maar het blijft een feit dat in Brussel heel veel zaken beslist worden met impact op de gemeenten en het helpt dus wel als je daar als burgemeester of schepen vaak over de vloer komt. Je weet wat daar leeft en wat er allemaal zit aan te komen, je kan dus anticiperen. Anderzijds kan je uit je lokale praktijk een aantal zaken inbrengen die de nationale beslissing beter gefundeerd kunnen maken. Die mix blijft zeker vruchtbaar en is zelfs des te interessanter voor wie op gemeentelijk vlak in de oppositie zit: zo weet je al eens iets waarmee je op de gemeenteraad je punt kan maken.

“Dubbelmandaat is vooral een goede zaak voor hun persoonlijk succes, én dat van hun partij”

Kennis is macht, maar dat lijkt ons lang niet de enige reden waarom nogal wat toppolitici zo krampachtig – op het randje van wat hun partij toelaat of er zelfs over – vasthouden aan hun dubbelmandaat. Het is vooral een goede zaak voor hun persoonlijk succes en bij uitbreiding dat van hun partij: je komt sowieso vaker in de media, je kan je beter omringen, je hebt een vangnet wanneer een verkiezingsronde nadelig voor je afloopt… Maar zeg nu zelf: wie kan er eigenlijk twee fulltime jobs combineren? Of je moest Superman (-vrouw) heten en ook dan is het niet gezond, dat heeft onze jongste West-Vlaamse burgemeester heel recent nog aan de lijve ondervonden.

Voor ons mogen de cumulatieregels dus best nog wat strenger en liefst zelfs door de wetgever vastgelegd in plaats van door de partijen. En het onderhouden van de relaties met Brussel, kan dit niet gewoon in het takenpakket van een van de schepenen gegoten worden? Ook in de kleine gemeenten, want het is natuurlijk een absoluut fabeltje dat enkel de burgemeesters van de centrumsteden het waard zijn van in het parlement te zetelen. Mocht dit waar zijn, dan zou er in het Gemeentefonds nóg minder geld overschieten voor de andere 295 gemeenten in Vlaanderen.